Kelebek Tepkisi

Siyah Saçlı Celladım

Bölüm şarkısı: Şebnem Ferah - Sil Baştan

"Sanki bugün son günmüş gibi
Dolu dolu yaşamak istiyorum ben
Her ne çıkarsa yoluma
Selam verip yürümek istiyorum ben."

(Kitap bitiminde de bu şarkı olacak. Nedenini çok iyi anlarsınız sözlerine dikkat ederek dinlerseniz 🤍)

8 Ağustos 2024

Nergis OVA,
11.54 nikâh salonu.

Sinan Tüzün,hayatımın tamamı olan o adam. Yani ben öyle sanıyordum. Birazdan nikahımız kıyılacaktı.
Ne derler bilirsiniz 'Nikahta keramet vardır.'
Benim nikahımda cehennem azabı vardı.

"Nergis! Hadi annecim bekletme misafirleri. Sinan oğlum çoktan kapına geldi." Annemin sesine Sinan'ın sert sesi eşlik etti.

"Hayatım. Ses ver,orada mısın?" Cevap vermek için yanıp tutuştuğum halde sessiz kaldım. Kafamda binbir ihtimal vardı.
Ya evlendikten sonra benden soğursa?
Ah,asıl çocuğumuz olur da tüm sorumluluğu bana yükleyip sonra aldatırsa?
Hayır! Daha da kötüsü beni üç çocuklu dul bırakırsa!
Evlilik, berbat kararlar listemin en başında yer alırsa?

"Buradayım." Sadece kendimin duyacağı kadar sessizdim.
Üstümde ip askılı belime kadar sımsıkı saran, kalçalarıma ulaştığında aşağı doğru açılan,göğüs dekolteli uzun gelinliğime aynada bakarken kapı açıldı.

Zaten hiç kilitli değildi ki. Annem gereksiz evham yaptığından kilitlediğim yalanını uydurmuştum. Merak edip kapıyı açmayı denemediğinden saatlerdir kilitliyim sanıyordu.

Damatlıkla içeri giren Sinan tam da planladığım gibi muhteşem olmuştu.
Omuzlarıma dökülen dalgalı siyah saçlarımın üstünden öperek bana sarıldı.
Veda busesi hissiyatı kalbimi parçaladı.

"Sinan, yeşilimin can bulduğu toprak gözlerini bana çevirir misin?"
Elleri bel boşluğuma yerleşti. Tutuşu camdan biblo olduğumu hissettiriyordu.
Annem odanın kapısında dikilmiş bizi izliyordu.

"Misafirler bekliyor çocuklar." Odaya dalan Sinan'ın annesi Merhunde hanımla belime sarıldı eller beni terk etti. Düz siyah saçlarını karıştırarak kapıya döndü.
"Gidelim." Sinan'ın koluna girerek nikâh masasına kadar dümdüz zeminde yürüdüm. O düz zemin benim için inişleri çıkışları olan bir yoldu. Sinan'ı içeren tonla anının içinden geçiyordum.

Nikah şahitlerimiz en yakın dostlarımızdı. İkisi sayesinde tanışmıştık. Tülin,en yakın arkadaşım. Liseyi beraber okuduğumuz zamanlarda çok eğlenirdik. Kocası Kemal'de Sinan'ın çocukluk arkadaşıydı.
Kusursuz çevremdeki en kusursuz üç insan.

Masada oturan nikah memuru uzun konuşmasının ardından bana döndü.
"Siz Adem Ova ve Nihal Ova ailesinin tek kızı Nergis Ova, yanınızda duran Sinan Tüzün'ü eş olarak kabul ediyor musunuz?"

İşte saniyeler sonra pişman olduğum ilk hatam. Son da olmayacağına eminim.
Ajandamda 'Evet.' dediğimde her şey muhteşem olacaktır tarzı kendimi telkin ettiğim tonlarca cümle vardı.

"Evet!" Çok mu bağırmıştım? Şimdi ne yapmam gerekiyordu. Fazla mı endişeli duruyordum.
Nikah memuru Sinan'a geçti.

"Siz Fırat Tüzün ve Merhunde Tüzün ailesinin ikinci oğlu Sinan Tüzün, yanınızda duran Nergis Ova'yı eş olarak kabul ediyor musunuz?"
Saniyeler geçmesine rağmen Sinan cevap vermedi.