Hayalet okuyucularım lütfen yıldızımızı aydınlatmayı ve yorum yapmayı unutmayın...
Uzun bir süre bir sebepten dolayı bölüm yayınlayamadım ama tekrardan birlikteyiz bugün itibariyle iki haftada bir Cumartesi günü yeni bölümler gelecek lütfen sizde bu emeğimin karşılığında oy verip yorum yapmayı unutmayın ve diğer kitaplarıma da göz atmanızı rica ederim çünkü beğeneceğinizden eminim iyi okumalar.
Wattpad tamamiyle kapatılacak mı yoksa erişim engeli kaldırılacak mı bu konu hakkında hala tam bir şey belli değil ama eğer wattpad kapanırsa kitaplar başka bir uygulamaya geçicek. Wattpad ve kitaplar hakkında bilgiler için lütfen ınstagram hesaplarımızı takip edin...
ig: ummu_trk57 ve elakehribar_offical
"Gelecekteki karımın ne tür kitaplardan hoşlandığını bilmek benim bu hayattaki en büyük hakkım"
...
Kütüphanede ki olaydan sonra Ayperi 'nin kolundan tutum hemen eve geldim şimdi de terasta oturmuş düşünüyordum her şey çok üst üste gelmeye başladı. Önce eve gelen çiçek ve not sonra Şiyar 'ın sözleri hangisine kafa yoracağımı bilmiyorum. Şiyarı sadece iki gündür tanıyorum ve ilk defa bana çarpacakken görmüştüm peki o nasıl kendinden emin bir şekilde bana karım der. Biraz da olsa düşüncelerimden kurtulmak için uyumaya karar verip odama gittim.
...
Sabah her zaman ki rutin işlerimi bitirdikten sonra annemin yanına gittim. Her zaman ki gibi oturmuş elinde tespihiyle dışarıya bakıyordu yavaşça yanına yaklaşıp " Annecim nasılsın?" sesimi duymasıyla bana dönüp ellerimi tutu "İyim kızım sen nasılsın dün yanıma uğramadın bir sorun mu var?" aklıma dün ki yaşananlar gelince derin bir nefes alıp anneme güven veren bir gülümsemeyle baktım " Hiç bir sıkıntı yok anne sadece dün biraz fazla yoruldum hem Ayperiyi biliyorsun o mağazadan o mağazaya beni çok yordu" annem biraz daha gözlerime baktı sözlerime inanınca başını salladı.
"Eee söyle bakalım Evin Sultan senin dün neler yaptın?" annemin yüzünde bir gülümseme oluşu ve ellerimi daha sıkı tutup gözlerimin içine baktı " Berivan kızım daha düne kadar eğer bana bir şey olursa sana ne olacağını düşünüp endişeleniyordum çünkü senin ardında diğer kızların ki gibi bir dağ yok her şeyle kendin savaşmak zorundasın ama dün fark ettim ki sen hiçbir zaman yalnız olmıcaksın. Seni her zaman koruyacak biri var senin arkanda duracak biri var"
Anemin dediklerinden hiç bir şey anlamamıştım "Anne dediklerinden hiç bir şey anlamadım" o ise bana gülümsedi "Anlayacaksın kızım en kısa zamanda anlayacaksın."
...
Annemle biraz daha sohbet ettikten sonra aşağı kata indim sofranın kurulmasına yardım ettikten sonra tekrar mutfağa döndüm. Masaya oturup tam yemek yiyecekken karşımda ki sandalye çekildi kimin geldiğine bakmak için başımı kaldırdığımda ufak bir şok yaşadım çünkü karşımda Azizi abi oturuyordu, ona olan bakışlarımı hissetmiş gibi başını kaldırdı ve bana ne dercesine baktı. Hemen başımı önüme eğip tabağımla ilgilenmeye başladım.
"Bugün Ayperi ile nerelere gittiniz?" Aziz abinin sorusuyla ona şok olmuş bir şekilde baktım çünkü ilk defa benle konuşuyordu. "Şey bugün AVM ye gittik , orda yemek yedik , ardından takıcıya gittik ve en sonda ben kütüphaneye gittim" her şeyi eksiksiz söyleyip ona baktım. Aziz abi başını sallayıp önünde ki tabağı bir kenara koydu "Peki hiç birileriyle karşılaşıp konuştunuz mu?"
Aklıma ilk başta Şiyar geldi ama budan söz etmek yerine başımı olumsuzca salladım. "Neden bu tür sorular soruyorsun bir sorun mu var?" Aziz abi sorumla bana baktı ve yavaşça ayağa kalktı tam arkasını dönüp gidecekken aniden arkasını dönüp ellerini masaya koydu ve üzerime eğildi gözlerimin içine bakıp "Berivan Şiyar Lerzanoğllundan uzak dur ve bir daha bana asla yalan söyleme." söylediklerini idrak etmeden beni aklımdaki sorularla bırakıp mutfaktan çıktı.
Aziz abiyle geçen tuhaf konuşmamızın ardından hemen kendimi odamın terasına atım aklımda hala sorular vardı "Aziz abi bugün Şiyarla konuştuğumu nerden biliyordu?" ve en önemlisi "Şiyar Lerzanoğllunu nereden tanıyordu" aklımdaki soruları balkonuma atılan küçük taşlar böldü hemen ayağa kalkıp balkondan aşağıya baktım ve gördüğüm kişiyle hem şaşırdım hem öfkelendim onun burada ne işi vardı?
Sırtını arabaya yaslamış, kollarını göğsünde birleştirmiş ve otuz iki diş sırıtan bir Şiyar Lerzanoğllu vardı karşımda ona olabildiğince sinirli bir bakış atıp. "Ne işin var senin burada biri görecek hemen git buradan." o ise hiç istifini bozmadan ban bakıyordu.
"Buraya seni görmeye geldim. Nasılsın?" Şiyar 'ın sözleriyle kaşlarım havaya kalktı ne yani bu bizi sevgili falan mı sanıyor birde normla bir şekilde seni görmeye geldim diyor. "Seni görene kadar iyiydim. Hem sen benden ne istiyorsun?" bir iki adım öne gelip sorumu cevapladı "Bence dün gayet açık konuştum. Berivan ne istediğimi çok iyi biliyorsun" Başımı iyice aşağı eğip "Ben hiç bir şey bilmiyorum ve öğrenmekte istemiyorum" arkamda duyduğum kapı sesiyle hemen Şiyar'a döndüm. "Bak git buradan biri gelecek şimdi her şey yanlış anlaşılacak... Hadi git"
"Benim için hiç sorun değil kim ne anlıyorsa anlasın" gözlerim şokla açıldı bu adam ne istiyordu benden "Şiyar bak git yoksa ben gelirim ve bu senin için hiç iyi olmaz" sözlerim ondan hiç bir etki yaratmamakla birlikte ellerini iki yandan iyice açıp başını kaldırdı "Lütfen Lotus Çiçeğim in aşağı seni istiyorum" Söylediklerine mi yanayım yoksa bana taktığı isme mi şaşırayım bilemedim. Pes etmiş bir şekilde Şiyar'a baktım "Ne istiyorsun?" yüzündeki ani ciddiyetle beni cevapladı "Konuşmak istiyorum Berivan"
"Şuan senle konuşamam git burdan" yüzündeki sırıtmayla "Eğer bana yarın için söz verirsen giderim yoksa sabaha kadar buradayım." Gözündeki karlılığı görünce kabul etmekten başka çarem yoktu "Tamam yarın gelicem söz hadi git" yüzündeki zafer gülümsemesiyle "Tamam yarın sana yeri mesaj atarım" göz kırpıp arabasına binip gitti.
Odama geçtikten sonra aklıma bir soru geldi. Bana nasıl mesaj atacaktı ki sonuçta onda numaram yok ama artık Şiyar dan her şeyi beklediğim için uyumayı tercih edip yatağıma girdim.
...
Sabah babamın kahvesini verdikten sonra tekrar odama çıktım ama kapının koluna elimi koyup tam açacakken içerden gelen seslerle kas katı kesildim odamda biri vardı. Ev ahalisi olamazdı çünkü herkes uyuyordu ve kimsenin benim odamda işi yoktu.
Aklıma eve gelen tehdit mesajı gelince kalp atışlarım hızlandığını hissetim. Ama içerde kimin olduğunu öğrenmem lazımdı o yüzden hiç düşünmeden kapı kulpunu aşağı indirip kapıyı açtım ve gördüğüm kişiyle çığlık atmaya başladım.
EVET UZUN BİR ARNIN ARDINAN BİRLİKTEYİZ ...
KİTAP HAKKINDA Kİ DÜŞÜNCELERİNİZ?
SİZCE BERİVAN KİMİ GÖRÜP ÇIĞLIK ATTI?
AZİZİN ŞİYARA GÜVENMEMESİ VE ŞİYARIN BERİVANIN BALKONUNA GELİP ONUNLA KONUŞMA ÇABALARI?
DÜŞÜNCELERİNİZİ BEKLİYORUM
SEVİLİYORSUNUZ:):):)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALPLERİN ALEVİ
Любовные романыYüreği yaralı olan olan bir kız İntikam için her şeyi yapabilecek bir adam midyata doğan bir aşkın hikayesi... Kitap bana aittir kalplerin alevi adında ki tek kitap Çalınamaz kopyalanamaz...
