Dziewczyna z boiska

[3]

SAM

Wydał się bardzo miły. Nie sądziłam, że osoba zadająca się z tym całym Jeremim może być dość fajna. Pierwszy dzień w szkole był udany. Oby było tak już zawsze...

TOM

Wychodziłem ze szkoły bez Jeremiego i Alexa. Zabrałem wszystko i kierowałem się do wyjścia, moją uwagę przykuła ta nowa dziewczyna co doszła do naszej klasy. Zagadałem. Wydała się miła no i była ładna. Odprowadziłem ją do domu i wróciłem do siebie.

SAM

Dowiedziałam się, że chodzą na boisko co dwa dni, więc dzisiaj ich nie będzie. Postanowiłam, że będę chodzić co dwa dni. Spakowałam wodę i piłkę ubrałam moje korki i zeszłam na dół.

- Mamo?

- Tak? - spytała

- Wychodzę. - powiedziałam

- Okey - odpowiedziała. Wyszłam. Drogę już zapamiętałam na pamięć. Zajęła mi 5 minut. Było pusto, zaczęłam ćwiczyć, a potem uczyłam się bardziej oswajać z piłką. Szło mi dobrze dopóki nie przyszedł jakiś chłopak... Zajebiście, ale ty masz szczęście Sam.

- Ty grasz? - zapytał z uśmiechem

- A co? Nie można? - spytałam

- Nie, no można, ale nie powiedziałbym, że taka dziewczyna może grać w piłkę - powiedział

- Bo? - spytałam

- Jesteś ładna i ... - zaczął. - Dziewczynki nie grają w piłkę.

- Widzisz? Jestem wyjątkiem - zacytowałam

- No nie wiem, nie wiem... - uśmiechnął się. - Udowodnij - powiedział

- Ym? Że co? - spytałam

- No udowodnij, że jesteś ''wyjątkiem'' - powiedział

- Jak? - spytałam

- Pokaż co potrafisz - powiedział z uśmieszkiem

- Okey - powiedziałam nie pewnie. Wzięłam piłkę i zrobiłam to co kazał.

- Wow! - krzyknął. - Nie sądziłem, ze dziewczyny tak potrafią grać! - powiedział

- Widzisz - powiedziałam. - Przepraszam muszę już wracać do domu. Cześć! - pożegnałam się. Kolejny dupek. Normalnych ludzi jednak tutaj nie ma. No cóż.

****

Wróciłam do domu. Od razu poszłam na górę. Wzięłam laptopa i położyłam się na łóżko. Zalogowałam się na Facebooka. Miałam z dziesięć powiadomień i dwa zaproszenia do znajomych. Otworzyłam jedno było od Tom Water, a drugie od Jeremi Craven. Zaproszenie Toma przyjęłam bardzo szybko, bez zastanowienia. Ale nad Jeremim się zastanawiała. Czemu nie? Raz się żyje. Przyjęłam. Po chwili dostałam wiadomość od Jeremiego.

Cześć. Chciałbym Cię przeprosić za moje zachowanie sam nie wiem dlaczego się tak zachowałem.

Szybko odpisałam.

Hey. Nie no okey.

Kreatywnie Rain, kreatywnie.

Może chciałabyś jutro gdzieś wyjść po szkole? :D

Odpisałam i zeszłam na dół po wodę. Strasznie mi się chciało pić. Wzięłam jeszcze jabłko, bo czułam głód. Znowu weszłam na górę. Zaczęłam pić wodę, gdy miała połknąć przeczytałam wiadomość. Oplułam się. Dosłownie. To ten sam Jeremi? Zastanawiałam się co odpisać.

Ymm... no dobrze.

Jutro o 15, pasuje Ci?

Tak, tak, dobrze.

To do zobaczenia, cześć.

Papa.

Może nie będzie, aż tak źle? Tak, Sam przekonuj się. Poszłam jeszcze do toalety, aby się się wykąpać. Potem położyłam się do łóżka i zaczęłam czytać książkę, potem zasnęłam...

JEREMI

Siedziałem w domu i nudziło mi się. Postanowiłem, że wejdę na Facebooka. Od razu przypomniało mi się nazwisko Sam. Sprawdziłem czy ma. Miała. Zaprosiłem ją do znajomych. Nie dostałem potwierdzenia do znajomych przez jakieś 15 minut. Może nie chciała? Przecież zawsze mogłaby usunąć. Przyjęła. Coś mnie kusiło, żeby do Niej napisać, jednak moja nie zbyt rozsądna cząstka wygrała tym razem, napisałem. Odpisała dość szybko. Tylko potem kiedy zapytałem o spotkanie odczytała i nie odpisała. Nie chciała na pewno, nie dziwie jej się. Przecież jestem dupkiem, który potraktował ją nie zbyt dobrze. Odpisała. ZGODZIŁA SIĘ! Zadzwoniłem do Alexa.

- Stary, nie uwierzysz! - krzyknąłem

- W tym momencie mnie obudziłeś, jeśli to kolejna pierdoła, jutro cię zajebie.

- Umówiłem się z Sam.

- Kurwa, umrzesz, przysięgam!

- Dobra, dobra, ale daj mi pożyć do kolejnego spotkania.

- Okey, postaram się. Dobra ja idę spać. - powiedział zaspanym głosem. Cześć.

- Siema.

**********************

Czeeść! ;3 Trzeci rozdział :D Komentujcie i dawajcie gwiazdki :) To bardzo motywuje :D