Düğün günü aşık olmak

Yeni bir başlangıç için yapılması gerekenler listesi

Bu bölüm her yeni bölüm yayınladığımda, beğendiğinde bir oh çektiğim ve artık ölsemde gam yemem dediğim PandaHelen için :D

....

"Asel yarın Babanın arkadaşları gelecek. Hani Sancaklar var ya."

Misafir? Bize?

"Anne biz dayımın evinde misafiriz, nasıl bize misafir geliyo?"

Suratını ekşiterek "Aman olumsuz vaka aman. Her şeye bir şey bul"

"Aman iyi be. Sanki bana gelcek misafirler. Ne yaparsan yap."

Yo hayır neyin kafasıydı bu.
Leb demeden Leblebiyi anlamamı istiyordu.

Özel yetenekti bu kadın; hem üstü kapalı konuşup hemde diyeceğini diyordu.
Sonradan açıkladığında 'haa' diyebileceğim cümleler kuruyordu yani.

Odama gidip Hamdiyle biraz oyalandım. Arkadaş gruplarında pek takılmıyordum. Artık yazmak istemiyordum şu sahte 'hahaha' ları.
Samimi değildi şu emojiler gülücükler.
Hiç bir defa olsun emoji'nin etkisini düşündünüzmü?
Mesela iyiyim ya :D demek var veya iyiyim ya :(
Yada hiç emoji kullanmazsın iyiyim ya gıcık bir tavır vardır bunda mesela.
Peki ya tuşladığımız emojiler ne kadar samimi?
Bir gülücük atarken ne kadar gülüyorsun?
Veya üzgün emoji atarken gerçekten üzgünmüsün yoksa yazdığın şey üzücü olduğu içinmi buna ihtiyacımız var?

Mesela çok sinirlisiniz. Birisi ile tartışıyorsun yazışarak.
Ona sinirli emojimi atarsın?
Hayır.
Hiç emoji kullanmazsın.
Çünkü emojilerde görselleştirme yani hayal gücü ve kolaylaştırma vardır.
Tartışırkende durumun ciddiyetinden hayal gücünü kullanmazsın ve karşıdakinin kullanmasınada gerek duymazsın.
Bu kadar basit bir anlatım.

"Asel nörion gı" büyük dayımı eşi yani büyük yengem odanın kapısına dikilmiş beni izliyor, mahalle muhtarı ya kendisi.

"Emojilerin önemini düşünüyorum."

"Emoşeyler şu kapkara giynen heryerine yüzük takan şeyler değilmi.

"Aynen evet" diyerek geçiştirdim onu.
Asıl konuya gelmesi için basit ama anlaşılır bir işaret.

"Yengen seni neden evden kovdu?"

"Ne?"

Nerden çıkarmıştı kovduğunu? Sonuçta severek ayrılmıştık biz.

"Duymadım sanki. Annen yengeni aradı oda Aselin artık bende kalması uygun değil dedi. Türkcesi 'kovdum' "

Nedensiz yere koyuyordu bu bana. Yengen denilmesi onun beni anneme neredeyse şikayet etmesi.
Bilmiyorum ama parçalanmış kalbimden bir cam parçası daha düşmüştü.

"Ama olsun. Annenler zaten ev kurduya size. Orda kalman daha yakışık yiğenim."

Uygun olan olmayandan sana-
Annemler evmi kurmuş???

"Nasıl ne evi? "

"Genel- tövbe tövbe ramazan ramazan konuşturma beni. Bildiğin ev."

Ani bir hareketle ayağı kalkıp yengemi itip annemin bulunduğu mutfağa ulaştim.

"Ne evi bu? Benim neden haberim yok?"

"Ne evi Asel be?" Dalgayla bakıyordu bana.

"Benim ailem benden habersiz bize ev diziyo? Neyin afra tafrası bu?"

"Kız annenler türkiyeye temelli dönüş yaptı."

"Anne?!"

"Ayy aman izin mi alcam senden. Babanla bir karar verdik kurduk evi."

Birden babam içeri dalarak "Bu ne bağrışma!"

Ilk defa o düğünden sonra bana baktı yani ciddi ciddi baktı ve direk bana doğru konuştu.

"Kızın taşıncaz diye nazlanıyo."

Heh anne aferin iyice ortamı mahv et böyle iyice gıcıklaştır milleti birbirine.

"Sen istemiyormuydun türkiyeye taşınmayı? Al taşındık bugün gidip mobilya seç bi senin odan kaldı" diyerek mutfaktan dışarı fırladı.

Bi yakinlik hissettim o an hani aslında kötü davranmamıştı, hissetmiştim sanki merhamet kırıntılarını.
Muhtaç olduğum sevginin bir damlası akmıştı sanki üzerime.
Hem hafif bir gülüş hemde birer adet nemlenen göz vardı.

Lavaboya gidip bi sakinleşmem gerekiyordu. Kapıyı kilitlediğim anda yaşlar boşalıyordu. Bir senedir ilk defa hüngür hüngür ağlıyordum, hem bu az ilgiye duyduğum sevinç için hemde bu azcık sevgiye sevinecek kadar aciz olduğuma ağladım.
Ara sıra küçük hıçkırıklar kaçıyordu.
Ilk defa salıyordum damlaları rastgele.
Ilk defa boşalıyordu bir yıldır biriktirdiğim yaşlar.
Ilk defa göz önüme geliyordu yaptığım hatalar ve bana yapılan hatalar.
Ben düğünümden kaçtım? ailemden kaçtım.
Arkadaşlarımdan uzaklaştım.
Olmaz bir mükemmelliğe hayran oldum.
Basit kadın damgası yedim.
Tutunacak tek dalım yengemi kaybettim.
Beni seven Onurun kalbini kırdım.

Ben bu sene içinde hayatımı kısacası mahv ettim.
Keşke, keşke kaçmasamıydım?
Zamanla severdi belki beni, en azından saygı duyardı belki.

Çevremden saygı duyardım, kendi evim olurdu, ailemle yaşamak zorunda kalmazdım.
Onlarında saygısını alırdım.
Keşke-.
Gerçi keşkeler ne işe yarar ki?
Artık çok geç.

Yinede bazı kararlar alabilirdim.
Yani hatalarımdan ders çıkarmak gibi.

Mesela artık duygularımı bastırmamak. Kendime duygularımı yaşama özgürlüğü vermek. Evet evet.

1. Duygularını yaşamak

Ailem konusunda.. bilmiyorum yalan yok. Umursamamak gibi mi? Yoksa baştan başlamak mı?

Veya
2. Gereken yerlerde ailene iyi davranmak ve uyumlu olmak, onların saygısını kazanmak.

Yeni ev yeni şans diyebilirdim yani.

3. Arkadaşlarınla olan gruplara geri dön. Onlarla yazış ve buluş

Bu saygı kazanma konusunda önemli olabilirdi.

4. Bir iş bul

Bu hem ailemin hep yanında olmamak hemde kafamı dağıtmak için iyi olabilirdi.

Zor gelsede bir şık daha vardı. Kaçınılmaz ama bilmiyorum doğrusu.
Artık kimsenin beni kırmasına bana saygısızlık yapmasına izin vermeyecktim ve bu gerekli bir şık o yüzden.

5. Yengenle bir daha görüşme.

Unuttuğum bir şey varmıydı acaba?

Yeni bir başlangıç için yapılması gerekenler listesi:

1. Duygularını yaşamak.

2. Gereken yerlerde ailene iyi davranmak ve uyumlu olmak, onların saygısını kazanmak.

3. Arkadaşlarınla olan gruplara geri dön. Onlarla yazış ve buluş.

4. Bir iş bul.

5. Yengenle bir daha görüşme.

Ve son olarak ise

6. Gururu sevme

.......... . ...

!-ÇOK ÖNEMLI OKUMADAN GEÇME-!

Evet biliyorum çok kısaydı boşuna demeyin :D
Ama sizi bekletmek istemedim yine vee bir şeyi duyurmak istedim.

Şöyleki size güzel bir haberim var.
Gelecek bölümde asıl konu başlıyooor
Bitmedi!

Gelecek bölüm ortak bir bölüm olacak.

Bunun için muslimghoul un Büyük bir Deja-vu hikayesini okuyun beğeninki daha iyi anlayasınız :)
(O hikaye mükemmel bir şey ve hikayeden tatlı bir yazarı var pişman olmayacaksınız asla)

Ne kadar tatlı ve düşünceli bir yazarım ama değilmi yaa ^-^

Çok konuştum hadi Allaha emanetsiniz♡