let me • barış alper yılmaz

altı

Üzerime kot straplez düğümlü bir bluz, altıma da kısa siyah bir etek giymiştim. Eteğim aşırı kısaydı, ama bugün beni koruyacak fazlaca oğlana sahiptim. Onlarla vakit geçirmeyi seviyordum, ama Barışla o geceki konuşmamızdan sonra, onların yanında bile rahat hissedemiyorum. Düşüncelerimden sıyrılıp, Ferdi'ye yazdım. 
-Hazır mısın? Yoksa odanı basacağım.
Çok geçmeden yanıt gelmişti.
-Böyle bir şey olmasını ikimizde istemeyiz, bir dakika içinde asağıda seni bekliyor olacağım.
Yazdığı şeye gülümseyip, çantamı alıp odadan çıktım. Kapıyı açar açmaz Barışla karşılaşmam bir oldu. Beyaz bir tişört, altına da siyah bir pantolon giymişti. Bu sade kombinle bile o kadar dikkat çekiyordu ki. Onu incelediğimi farketmiş
olacak ki öksürdü. Öksürüğüyle kendime geldim. Yanaklarım yine kızarmıştı, kafamla selam verip geçecektim ki kolumdan tutup beni duvara yasladı. Ani hareketiyle ne olduğumu şaşırmıştım. Çok yakındık ve kalbim çok hızlı atıyordu. Bu sefer süzme sırası ondaydı. Her yerimi inceliyordu. Sanki aklına kazımak ister gibi. Bu sefer sessizliği ben böldüm.
"Noluyor barış?"
Gülümseyip, üzerimden çekildi.
"Hiç, senin yaptığını yapıyorum?"
Süzmeye devam ediyordu. Sinirlenip göğsüne vurdum.
"Yapma Barış, sonuçta birisi görse yanlış anlar."
İmayla gülümsedim.
"Sen hala o konuda mı kaldın ya?"
O konuda mı kalmıştım, cidden çok mu abartıyordum ben.
"Ne alakası var, senin dediğini yapıyorum işte."
"Aynen baya yapıyorsun Kenan'la çok samimisiniz."
Tek kaşımı kaldırarak.
"Bu seni alakadar eder mi ki?"
Sinirlenmişti.
"Doğru etmez, ama sen hareketlerine dikkat et Saye. Sonra sonuçlarına katlanmak zorunda kalırsın."
Arkasını dönüp gidecekken kolundan çektim.
"Beni tehdit mi ediyorsun sen?"
Gerçekten sinirlenmiştim.
"Bilmem sen nasıl anlamak istersen öyle."
Son bir kez beni gülümseyerek süzüp aşağıya indi. Kafamdakileri toparlayıp, ardından aşağı inmiştim. Bu çocukla ne yapacaktım bilmiyorum..