✨1.BÖLÜM✨
Annemin açtığı ve izlemeden mutfağa gittiği programı izlerken mayışmıştım. Bu program uykumu getiriyordu. Babamın evde olmadığını bildiğim için rahatça koltuğun üzerinde cenin pozisyonunu aldım ve elimdeki kumanda i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨1.BÖLÜM✨
Annemin açtığı ve izlemeden mutfağa gittiği programı izlerken mayışmıştım. Bu program uykumu getiriyordu. Babamın evde olmadığını bildiğim için rahatça koltuğun üzerinde cenin pozisyonunu aldım ve elimdeki kumanda ile televizyonun sesini kıstım. Televizyondan gelen kısık, cızırtılı ses bana âdeta ninni gibi geliyordu. Daha fazla dayanamadım ve gözlerimi yumdum.
&
Annemin acı çığlıkları kulağımda çınlıyordu. Rüya olduğunu düşündüğüm porselen kırılma sesi rüya değil gerçekti.
" HAYATIMI MAHVETTİN! BANA YAŞATTIKLARININ HEPSİNİ BEN SANA YAŞATACAĞIM! "
Babamın bağırması ile olduğum yerde titredim.
" YAPMA! YALVARIRIM! YAPMA AHMET YALVARIRIM! "
Mutfaktan gelen annemin son çığlığı ile koşar adımlarla mutfağa doğru ilerledim. Gördüğüm manzara ile olduğum yerde dona kaldım. Babam, annemin saçından tutup yere yatırmış ona vuruyordu. Mutfağa girer girmez burnuma dolan alkol kokusu ile babamın sarhoş olduğunu anlamıştım.
Annemin yanına ilerledim ve hemen yanında diz çöktüm. Babam beni görünce anneme vurmayı bırakmış bana kitlenmişti.
" ANNE... "
gözlerimden yaşlar akarken diyecek laf bulamamıştım. Şuana kadar polisi aramam gerekiyordu ama babam bana öyle kitlenmişti ki kıpırdayamıyordum.
" Elvin... seni... çok seviyorum... kızım.. "
Annem konuşmakta zorlanırken elimden hiç bir şey gelmiyordu. Babam olacak şerefsizin yüzüne iğrenircesine baktım. Konuşmak için ağzımı araladığım da annem bana bakıyor ve konuşmaya çalışıyordu.
" Elvin... Annecim.. kaç!... " Annemin sözleri ile dona kalmıştım.
" Beni düşünme... Ben kendi... başımın çaresi-"
Annem hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Neler olduğunu anlamamışken annem bana kaç diyordu. Babama döndüm bana delirmişcesine bakıyordu. Babam ben mutfağa girdiğimden beridir konuşmuyor sadece bakıyordu. Sağ elini sırtının arkasında sanki bir şey saklıyormuşcasına elini sırtında bekletiyordu.
Anneme baktım. Olanlara anlam veremiyor ve konuşamıyordum. Babam her zaman eve geç saatlerde alkollü bir şekilde gelirdi. Artık bu tür olaylara alışmıştım. Ama ilk defa annemin bana ' kaç ' dediğini duymuştum.
Babam gözlerini benden ayırmadan sağ elini yavaşça hepimizin göreceği şekilde önüne getirmişti. Babamın elinde tuttuğu şeyle gözlerim büyüdü ve annemin neden kaç dediğini çok iyi anlamıştım. Anneme son kez baktım. Ağzımdan tek bir kelime bile çıkmıyordu.
Burdan kaçarsam babam bir süre sonra beni kovalamaktan vazgeçip eve geri dönecekti. Ama eğer eve geri dönerse annemi yaşatmayacağını gayet iyi biliyordum. Kalbim sıkışmaya başladı. Bedenim panikle dolarken ne yapacağımı şaşırmıştım. Herşey çok hızlı gelişmişti ve burdan kaçıp annemi bu şerefsizle yanlız bırakamazdım. Anneme tekrar baktım. Annem başını yukarı doğru iki kez salladı. Annemden aldığım güç ile Bunu yapmalıydım.
Babam tekrardan anneme odaklandı. Babam alkollüydü ve şuanda burdan uzaklaşırsam beni yakalayamazdı. Belkide beni kovalarken bir sokakta yorulup sızıp kalırdı. Belkide sabah hiç bir şey olmamış gibi iyi baba rolü yapmaya devam ederdi.
Babam anneme odaklanmışken ayağa kalkmamla kapıya doğru koşmam bir oldu. Kapıyı açıp merdivenlerden delicesine koşarak iniyordum. Arkamdan kapının sert kapanma sesi gelmişti. Duyduğum sesle iyice panik olurken sokağa çıkan kapıyı açarak sokağa çıktım. Arkamdan geliyor mu diye kontrol ederek koşuyordum. Nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum.
Attığım her adımda pişmanlık bedenimi sararken ben koşmaya devam ediyordum.
