SPOILED HEART'S ENTWINED

Chapter 41 The feelings

Marining ang tunog nang ambulansya sa hospital.
Ang sigaw nang mga nurse habang itinulak ang patient bed..

Give way,, mabilis ang pagtulak nito na halos tumatakbo na.

Sunod na sunod naman ako sa kanila.

Habang ang nakahiga nito ay si Leandro.
Mabilis syang sinukbitan nang oxygen gas.
Habang nag Cpr naman ang doctor.

Palakas nang palakas ang tunog nang heartbeat nito.

Haggang sa naging straight ito.
At nawalan na nang tunog.
At tinakpan na ito nang komot.

At ang paglabas nang mga doctor at mga nurse.

Tumingin sila sa akin at Saka ngumiti,na para bang sinasabi nila na okay lang ang lahat.

Mabilis akong pumasok sa loob.
Habang nangingining ang kamay na binuksan ang komot.

Hindi ko maiwasan na mapahagulhul.
All this time Lean is my only one companion.

Subrang sakit,Wala na,Wala na sya,.
Sabi ko sa kanya wag nya ako iiwan

Pero iniwan nya parin ako.

Ang unfair mo Lean,
Subrang unfair.
Bakit ka ganyan?
Hmm hinaplos ko ang malamig nyang pisngi at ipinisil.
Patoloy parin sa pag agos ang luha sa mga mata ko.

Bakit Lean,ako sana ang nasa ganito.bakit mo ako niligtas.
Bakit ginawa mo ang lahat sa akin.
Hindi ka naman nagtira sa Sarili mo.
Subrang unfair.

Di ko mapigilang makayakap sa malamig na bangkay nya..

Niyakap ko ito nang mahigpit.
Na ito na nga ang pinakataposan na mayakap ko sya.

Di ko na marinig ang kanyang makakatawang biro, ang kaloka nyang salita.
At ang pagigting chismoso nito..

Lean...Lean...kahit Anong yugyug ko Hindi na talaga sya babalik.

May narig Akong isang pagtikhim sa kiliran ko.

I'm sorry I just trying to revived him, but Wala na talaga.
Hindi na makaya..
Wala na...

Napatingin ako sa nagsalita.
Kahit pa naka mask ito, kilalang kilala ko ito.

Makita sa kanyang mata ang kalungkotan na humingi sya nang tawad.

I'm sorry,I am really sorry..
Hesperia,
I know you loved him.
Pero Wala na tayong magagawa,
We need to accept the fact that's he is dead....

Ang baritonong boses nya ay naging flat.
Habang hinawakan nya ang dalawang kamay ko palayo sa bangkay.

May mga doctor na palang lumapit.
Para kunin ang bangkay nya.

Wala akong magawa kundi tingnan nalang ito palayo.

Hahabulin ko man ngunit may humawak sa akin nang mahigpit na para bang sinasabi nya na wag ko nang habulin pa.

It's okay My Belle,
Just stop it,,
Kailangan na ni Attorney kunin..
Sabi nya habang hinaplos ang buhok ko.

Napatingin naman ako sa kanya at napatawa.

Hey Mr Doctor, ang bait bait mo naman sa pasyente mo.
Masyado Kang pakialamero.
Ikaw ba ang namatayan??
Ikaw ba ang nasaktan? Huh?
Ikaw ba ang nawalan?!!

Hindi ko mapigilang mapasigaw sa galit.
Habang itinuro sya sa Mukha.
Nagulat rin sya sa biglang pagsigaw ko sa kanya,

Wag na tayong magmaang maangan pa Hallet.
Kasi Wala Kang alam rito.
And please!! Stop!! Calling me Belle.
Huminga ako nang malamim upang iwasan ang pagpiyok..

I'm not your Belle anymore!!
Galit ko syang itinuro.

Itinulak mo ako palayo Hallet noon,
Iniwan mo ako noon, noong kailangan kita.
Pero ang mas masakit doon, ay ipinalit mo pa ako sa kaibigan ko.

Okay lang sana Kong mas maganda pa sa akin..

You're so fucking psycho,
You're good in hiding your feeling's!!
And you are so good to change your Feeling's!!

Like you are care to my feelings right now!!
But that truth is you are never!!

You wanted to give your condolences huh?
Yeah I accepted your condolences.

Napatawa ako habang tumitingin sa kanya.

You need a fucking awards right now Hallet!!
A fucking Oscar Awards.

Pumalakpak pa ako habang nagsasabi sa kanya at napatawa.

Wala na Akong paki kong marami nang mga doctor,nurses and patient.

Well good 4 for U.
You look and happy and healthy.
But if you ask me ,if I'm okay??
I am not okay doctor..

Napatango tango na lamang ako.

Siguro nga..Napiyok ang boses ko habang nagsalita nito.
Hindi mo alam ang masaktan,kasi Wala ka namang puso ehh,,

Kaya Please!..Hallet Tama na..
Pagod na ako kakahintay.
Buti pa si Lean meron sa tabi ko.

Pero ikaw!!? Ikaw!!! Wala!! Wala!Kang pakialam.

You are Heartless!!
Accept that fact na marami kang pinaglauran at Kong ma boring kana.
Ay iiwan mo!!

Stop being so caring to me Doc,
Know your boundaries as a doctor and patient.
Labas kana Kong namatayan ba ako o Wala.
Kasi sa totoo naman ay noon pa ako Patay..
Ngunit nong dumating si Lean ay mabuhay ako.
Ngayon na nawalan na si Lean,,
Ay Wala na rin ako..
Sana maintindihan mo iyon Doc,
Di ka naman seguro bobo para Hindi alam ang mga sinabi ko.

Walang emosyon syang nakatitig sa akin pero halata sa kanyang mga mata nanasasaktan sya.
Bawat salita na inilabas sa bibig.
Halatang Hindi sa minuto iiyak na sya.

But he is good on hiding her feelings,kung Hindi mo ito tingnan nang maayos para lang syang tumingin sa iyo na walang emosyon ang mga mata.

Mabigat Man ang nararamdaman ko ay ipinilit kong lumabas sa Hospital.

Putaingna na Hallet,
Akala ko move on na ako,
Okay na ako? Diba? Hindi ako na apektuhan Diba?

Pero bakit?,bawat marinig ko ang boses nya ay para bang na miss ko sya.

Na miss ko ang bawat yakp nya at ang boses nya habang nag guitara.

Nasaktan ako sa pagkawala ni Lean.
Pero nasaktan ako sa mga sinabi ko Kay Hallet.

But nevermind he deserves that words..
Kong noon Hindi ko nasabi ang nararamdaman ko,
Ngayon nasabi ko na..

Mabilis akong nagmaneho papunta sa bahay ni Lean.
Para kunin ang mga ebidensya na sinabi nya.

This man,kahit sa binggit na nang kamatayn ako parin ang nasa isip nya.

How luck I am, to meet a person like Lean.
But sinayang ko sya,I away ko sya.
Not even hearing he's side.

Yeah he is my stalker.
Unlike sa mga stalker,mapanakit at handang pumapatay.
Iba si Lean, ibang stalker sya,
Sya ang nagbigay at tumolong sa akin,upang bigyan ako nag warning ano ang dapat Kong gawin..

Even though you cannot hear me right now Lean.

But I always say this..
I loved you..
I really loved you, thank you for staying by my side.
My knight!!
And Alibi!!