LOVE WHEN DEAD (Mikhaiah au)

Short Story Of 'Love When Dead' Ver.

Love Story
MIKHAIAH AU.
Creator/Author:Crazy Fama★
Language:Taglish
Fictional Story.
Short story muna dahil wala pa akong ideas sa remake ng chapter 1
.
.
.
Noong unang panahon, may dalawang magkaibigang babae na nagngangalang Aiah at Mikha. Sila ay magkasama palagi at nagpangako na hindi nila iiwanan ang isa't isa. Ngunit biglang umalis si Mikha at lumipat sa ibang bansa, na nag-iwan kay Aiah na puso'y sugatan at nagtitiis sa pangako na iyon.

Lumipas ang mga taon, at nabalitaan ni Aiah na bumalik na si Mikha sa Pilipinas. Napakasaya ni Aiah dahil sa balitang iyon, ngunit hindi niya inaasahan na magbabago na si Mikha. Siya ay naging malamig at masungit na ngayon. Hindi maunawaan ni Aiah kung bakit nagbago ng ganito si Mikha. Ang dating mabait at maalagang kaibigan ay tila isang estranghero na ngayon. Kinailangan ni Aiah na itanong sa sarili kung maaaring maging tulad ng dati ang kanilang pagkakaibigan.

Nang makita ni Aiah si Mikha matapos ang mahabang panahon, hindi niya mapigilang magsalita, "Mikha! Kamusta ka na? Namiss kita!" sabay yakap sa kaibigan.

Ngunit, tila walang reaksiyon si Mikha. Tumingin ito sa kanya ng malamig at sinabi, "Aiah, hindi na ako ang dating Mikha na kilala mo. Nagbago na ako."

Nagulat si Aiah sa sinabi ni Mikha. "Bakit? Anong nangyari sa'yo? Bakit ka naging ganito?"

Napatingin si Mikha sa malayo at nagsalita ng malungkot, "Nang umalis ako, maraming bagay ang naganap sa buhay ko. Nasaktan ako, Aiah. Nasaktan ako nang sobra. Kaya't nagbago ako para hindi na maulit ang sakit na iyon."

Napaluha si Aiah sa mga salitang iyon. "Mikha, hindi ko alam na pinagdaanan mo ang ganun. Pero hindi ibig sabihin na kailangan mong maging malamig at masungit. Nandito pa rin ako para sa'yo."

Ngunit si Mikha ay tumango lang at sabi, "Aiah, marami na akong pinagdaanan. Hindi mo kayang intindihin ang lahat. Kailangan kong protektahan ang sarili ko."

Nalungkot si Aiah sa pagsasalita ni Mikha. Hindi niya maintindihan kung bakit nagbago ng ganito ang kanilang pagkakaibigan. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi pa rin siya handang sumuko.

"Teka, Mikha. Hindi pa tapos ang kuwento natin. Hindi ko susukuan ang pagkakaibigan natin nang ganun-ganun lang. Kailangan nating pag-usapan ito nang masinsinan," sabi ni Aiah na puno ng determinasyon.

At sa gitna ng kanilang pag-uusap, nagkaroon sila ng pagkakataon na maunawaan ang isa't isa. Magkahalong lungkot at pag-asa ang naramdaman nila. Ang pagbabago ay hindi palaging masama, ito ay bahagi ng paglago at pagkakaroon ng mas malalim na pag-unawa sa isa't isa.

Matapos ang kanilang malalim na pag-uusap, hindi na gaanong nagkasama sina Aiah at Mikha. Naging magkaklase pa rin sila, ngunit parang nag-iwasan na sila sa isa't isa.

Isang araw, habang naglalakad si Aiah sa hallway ng paaralan, biglang nagkasalubong sila ni Mikha. Ngunit sa halip na magkamustahan, nagpatuloy sila sa kanilang paglalakad nang parang hindi nagkakakilala.

Nalungkot si Aiah sa pangyayaring iyon. "Bakit ganito, Mikha? Hindi ba't tayo'y magkaibigan? Bakit tayo nag-iwasan at nagpapabayaan?"

Ngunit si Mikha ay tumingin sa malayo at sinabi, "Aiah, mas madali para sa akin na iwasan ka kaysa harapin ang sakit na naramdaman ko noon. Hindi ko alam kung paano pa tayo magiging tulad ng dati."

Napaisip si Aiah. Hindi niya inakala na ganito kahirap para kay Mikha na harapin ang mga alaala ng nakaraan. Ngunit hindi rin siya handang sumuko.

"Mikha, hindi natin kailangang matakot sa ating mga alaala. Ito ang nagpapaalala sa atin kung gaano tayo kahalaga sa isa't isa. Hindi ko hahayaang mawala ang pagkakaibigan natin nang ganun-ganun lang," sabi ni Aiah na puno ng determinasyon.

Napatingin si Mikha kay Aiah, may halong takot at pag-asa sa kanyang mga mata. "Paano natin magagawa iyon?"

Ngumiti si Aiah. "Simulan natin sa maliit na hakbang. Mag-usap tayo nang masinsinan, buksan natin ang ating mga puso. Hindi natin kailangang takasan ang mga alaala, kundi harapin ito nang magkasama."

Napangiti rin si Mikha. "Sige, Aiah. Subukan natin. Hindi ko hahayaang mawala ka ulit sa buhay ko."

At mula noon, nagsimula silang mag-usap nang masinsinan. Hinaharap nila ang mga takot at alaala ng nakaraan nang magkasama. Ang pag-iwas at pagpapabaya ay unti-unting napalitan ng pagtanggap at pagpapatawad.

(Note: The story is fictional and any resemblance to actual events or persons is purely coincidental.)