SANA DAİR

2. Bölüm

Açelya anlamış olacak ki hemen silahları hazırladı.

Görkem ve annemi ise yanına aldı.

Hemen silahların birini bana attı. Kapı deliğine baktım. Biri yoktu.

Pusu kurmuş olmalıydılar.

Yer mi Anadolu Çocuğu? Yemez.

Açelya'ya "Pusu kurmuşlar." Diye fısıldadım. Açelya başını salladı.

Annemi ve kardeşimi arkasına aldı. Hızla kapıyı açtım. Ve geri kapattım.

Ensemde bir soğukluk hissettim. Lakin namlu olmasını anlamam uzun sürmedi. Aşırı acemi bir terörist olmalıydı. Yoksa bir askeri bu kadar yakından vuramayacağını bilmesi gerekirdi. Tetiği çekti. Yavaş yavaş kafamı arkaya çevirdim.

Silahı elinden tek hamle de aldım. Ve ona doğrulttum. Aynı hızla tetiği yeniden çektim ve ateşledim. Adam yere düşerken onu izledim.

Acemi.

Mal. O kadar eğitim almış. Götüyle mi dinledi acaba? Dedi sol melek.

kesinlikle. Dedi sağ melek.

Açelya ise hemen arkamda belirdi. "Annem falan nerede?" Dedim.

"Merak etme. Evinizin altında olan gizli odaya indirdim. Bulmaları imkansız." Diye fısıldadı.

Bir oh çektim. Göz kırptı. Orayı biliyordu.

Hemen sonra Açelya'nın arkasında biri belirdi. Terörist. Arkasına baktım.

Derince yutkundum. Açelya ise anlamış olacak ki hemen arkasını döndü. Gördüğü teröristi tek hamlede aşağı indirdi.

Daha sonra ise bir leş daha derken etrafta adam kalmadı. Hepsini vurduktan sonra annemleri olduğu yerden almaya gittim.

İkisi de uyumuştu. Sırtları duvara yaslı bir şekilde...

Gülümsedim bu hallerine. Onları benim eve götürecektim. Burası güvenli değildi.

Yavaşça yanlarına gittim. Annem geldiğimi anlamıştı. "Kızım..." Dedi yorgun bir sesle.

"Uyandırdım mı? Özür dilerim." Dedim. Annem, "Yok hayır. Uyandırmadın." Dedi.

Görkem'i uyandırmak için yanına yaklaştım. Kokumu aldığı anda gözlerini araladı. "Abla..." Diyerek boynuma sarıldı.

Bemde ona sarıldım ve yerden kaldırdım. Bir elimle Görkemi kucağıma aldım, diğer elimle annemi yerden kaldırdım.

Vay anasını, işe bak. Biz Görkem'i kucakta taşıyoruz. Ulaaa hayaattt! Dedi sol melek. Haklıydı.

Neyse diyerek onları benim arabama ilerlettim.

Arkaya annemi ve kardeşimi yerleştirdim. Ben sürücü koltuğuna, Açelya yanıma oturdu.

Yeşil ve mavi karışımı gözlerimi ona çevirdim. O da bana yeşil, ela karışımı gözlerini çevirdi.

Ben dış görünüş olarak, kumral ama hafif sarı, gözlerim yeşil ve mavi karışımı, boyum 1.85.

Açelya ise, Saçları kumraldı. Gözleri yeşil ela karışımı, boyu ise 1.80.

Böyle. Bizim uzun erkek gibi bir hayalimiz yoktu.

Yani en azından benim yoktu.

Teröristleri indirdikten sonra hemen arabayı benim eve, daha doğrusu villaya sürmeye başladım.

Eve geldikten sonra annem ve Görkem'in odalarını ayarladım.

Tam o sırada yarın, 4 Haziran Salı günü uçuşumuz olduğunu hatırladım.