İLK AŞKLAR NEFRETLE BAŞLAR

29.Bölüm

Aradan 3 ay geçmişti. Draco bu süreçte her gün yanıma gelmiş ve benim konuşmamak istememe rağmen yanlız bırakmamıştı

Olayı da baştan asağıya anlatmış ve suçsuz olduğunu da kanıtlamıştı. Ama ben hâlâ onunla konuşamıyordum. Bebeğim öldükten sonra kilitlenmiş gibiydim. Konuşamıyordum. Eskisi gibi gülemiyordum veya sohbet edemiyordum.

Ve şimdi de beni zorla theo'nun düğününe götürmeye çalışıyorlardı.

Theo'yu asla yanlız bırakmak istemiyordum ama kalabalık yerlere de gitmek istemiyordum

Tom: geleceksin dedim emma o kadar!

Mattheo: tom haklı emma. 3 ay oldu. Artık unutman lazım

Emma: unuttuk zaten. Doğmamıs bir çocuğun yasını tutamam ben

Üzgünüm oğlum. Senin hakkında söylediklerim için çok üzgünüm..

Tom: güzel. O zaman şimdi hazırlanıp bizimle geliyorsun! Itiraz istemiyorum. 3 aydır günde sadece bir kez yanımıza geliyorsun ve pencerenin perdesini bile çekmedin!

Emma: tamam. Gidin şimdi

Onlar gidince bende mattheo'nun benim için aldığı elbiseyi giyindim.

Düğüne giriş yaptığımızda theo dahil kimse benim geleceğimi sanmıyordu.

Onları takmayıp bir yere oturduğumuzda en kösede sessizce ve yanlız başına oturan draco ile göz göze geldik.

Son görüşmemizde ona kalbini kıracak çok şey söylemiştim.

Ve pismandım.

FLASHBACK

Emma: iğrenç ve yüzsüz bir insansın sen! Senden nefret ediyorum. Yüzünü görmek bile artık nefretimi arttırıyor

Sessiz kalmış başı öne eğik şekilde durmuşken ben durmayıp devam ediyordum

Emma: bir daha göz göze bile gelmeyelim!
İstemiyorum artık seni hayatımda!

FLASHBACK SONU

Göz göze geldiğimiz an gözlerini benden çekip o gün ki gibi başını öne eğmişti.

Yabına gidip sarılmak istiyordum. Ama yapamazdım.

İkinci sırada oturmuş bir çifti izliyordum

Adam hamile karısının karnını okşayıp bir şeyler söylüyordu. Kadın ona gülerken adam kadının gülüşüne odaklanmıştı

Kadın tahmini 7 aylıktı. Eğer oğlum ölmeseydi bende şuan doğurmuş olacaktım... bu salona kucağımda bebeğim ile girecektim..

DRACO'DAN

Onunla göz göze geldiğim an gözlerimi çekmiştim.

Onu çok özlüyordum. Gün ve gün pismanlığım artıyordu

Artık yüzümü bile görmek istemiyordu. Sevmiyordu artık beni

İşte bu düşünce bile iyice delirmemi sağlıyordu

Gizli gizli bakışlarımı ona çevirdiğimde özlemle ve üzüntüyle gözlerini bir çifte dikmiş onları izliyordu.

Ona hiçbir zaman hak ettiği şeyi verememiştim.

O böyle bir hamilelik hak etmiyordu. Bende o adam gibi yapabilirdim. O adam gibi bakabilirdim.

Ama ben tüm şansımı o gece kaybettim. Şansımla beraber onu da kaybetmiştim ..

Şuan ise hayatım keşkelerle dolmuştu

Keşke o partiye gitmeseydim
Keşke onu tek bırakmasaydım
Keşke hak ettiği bir hamilelik verebilseydim
Keşke oğlumuzun ölümüne sebep olmasaydım
Keşke suan bu halde olmasaydık.

Kendimden her geçen gün nefret ediyordum

Bana olan nefret dolu bakışları iyice delirtmişti beni

Nasıldı sizcee belki saçma olmuştur kusura bakmayınn💚💚