Ah kafam... resmen çatlıyor ölcek gibi hissediyorum. Nerdeyim ben yatak odam değil burası.. of kafam.
"Uyandın mı" soruyu soran adama doğru kafamı çevirdim. Efendim?! Neden onun odasındayım, hiç birşey hatırlamıyorum, yoksa bir şeyler mi yaşadık. Nefesim darlaşıyordu boğazıma düğümlendi. Sanki boğazımı sıkıyorlarmış gibi rahatsız oldum.
"Ne aval aval bakıyosun" ah cidden mi adama bakıp öylece kalmıştım.
"Affedin efendim, kafam çok ağrıyor." Dedim kafamı tutarak.
"Dün sahroş olmuşsun, seni taşımak zorunda kaldım ne kadar şanslısın bikiyor musun!" Bana bir anda öfkelenmesine önce korktum sonra şaşırdım. Ne yapmış olabilirim ki. Içmiş miydim ah siktir doğru ya. O kadar mahcuptum ki kafamı kuma gömmek istedim. Utancımla o kadar birlikteydim ki, efendimin yakınıma gelmesini bile fark edememiştim.
"Ağzını aç" dediğini de yaptım, bana ilaç vermişti. Şeytanlar sahroş olabiliyormuş demek. Veya ben güçsüz olduğum içindir.
"Insan yemelisin, bu ilaçlarla seni uzun süre ayakta tutamam." Yutkungum, bu soğuk bir şaka olmalıydı. Asla öyle bir şey yapmazdım yapamazdım.
"Efendim, siz ne diyorsunuz!?" Yüzündeki damarların gerildiğini gördüm. Derin bir nefes verdi karşımda.
"Ölmek mi istiyorsun, sen bir şeytansın kagome! Eğer ölmek istiyorsan söyle ben hallederim!" Kokmuştum bu kadar kızmasını beklemiyordum. Sadece baktım o tehditlâr gözlere, baktım. Ne hissetmeliydim bu adamla ilgiki bilmiyordum, ama insan yemek mi... ah tanrım düşünmesi bile iğrenç. Ben düşüncelerimle boğulurken içeriye bir hizmetçi girdi. Elinde bir insan kalbi duruyordu, midemin ayaga kalktigini hissedebiliyordum. Yutkundum, bir elimi karnima götürdüm. Efendimin duygusuz bakislari beni daha da geriyordu.
"Ye." Emriyle gözlerim açıldı böyle birşey demesini asla beklemiyordum. Sinirli oldugu zaten belliydi yetmezmiş gibi bana böyle birşey yaptırması. Ağzımda bir şey hissetmemle gerçeğe döndüm. Neden bunu yapiyordu bana... beni neden suan besliyordu. Biraz tehdit variydi ama genede garip hissettirdi. Karnımın burkuldugunu hissettim, ama karşı gelemeyecek kadar da korkaktım. Agzımdakini yavaş yavaş gevelemeye başladım. Içimde bana ayit olmayan bir duygu belirdi...
Kızın eti tattıktan sonra aç bir köpek gibi yemege saldırmasını izliyordum, kontrolünü kaybetmişti. Iblis yönu baskın gelmişti bunda bir şupe yok, ama gözlerindeki yaş... hala nasil bir şekilde pişman olabilir ki... o resmen mükemmel. Sikim ne düsünüyorum. Önündeki taze kalbi mideye indirdikten sonra gözyaşları daha da arttı. Kendince "ben ne yaptım diye küfreder gibiydi"
"Aferim" dedim bir duygu belirtisi göstermeyerek. Sadece yemek yedi, ne diye bu kadar üzüldü ki bu doğanın kuralı... insanlığını hâla kaybetmemesi çok garip. Bana birilerini hatırlatıyorsun nefret ettiğim biri... elimin yanağına gittiğine bile fark etmemiştim, bozuntuya vermedim ve gördüğüm kan damlasını sildim. Ah siktir kan onu çok seksi yapiyör. Bu kıza duyduğum bu hasret ve şefkat duygusu da neyin nesi anlayamıyorum.
"Buna aliş ölmemek için bunu sıklıkla yapicaksın"
Efendime gördüm, bunları nasık söylerdi. Ben iğrençtim bir iblistim insan yiyen bir iblis. Hıçkırıklarım şiddetlenirken Muzana olan korkum artıyordu. Beni buraya neden getirmişti, neden ben. Beni garip bir şekilde süzüyordu, beni bir hayvan gibi gördüğüne eminim. Konuşmak için ağzımı açtım fakat nafile. Ve o anda çok şaşırdığım bir şey oldu. Kollarını bana sardı ve göğsüne baştırdı. Kendimi tutamamla daha da aağladım, küçük bir çocuk gibi....
(Arkadaşlar hikayenin başında da belirtim ama ben bir kez daha söylemek istiyorum bu olay daha muzan yorichiyle fln tanişmadan oluyor, baya önceden ortada ne bilsiginiz hashiralar nede nezuko fln var. Yani muzanin şeytan oldugundan çok mutlu oldugu bir dönem güneşle sorunu olsada çok da korkmadigi bir dönem. Ve ayrica ve tamayo yok gibi düşünün daha)
