ՄԱՍ 32

4 1 0

by An_USA

by An_USA

- Դու՞ք💔😳

Տեր Աստված...💔 լեզուս քիչ մնաց կուլ գնար, վախից միանգամից գույնս գցեցի ու հետ քայլեցի։

- Կարելի ա՞😌հարսիկ ջան
- 💔😳Ար....տ..ակ
- Ջանննն❤️ո՞վ ա

Էտ պահին Արտակը մազերը չորացնելով իջնում էր աստիճաններով։ Էկան ու կանգնեց կողքիս.

- Բարի օր ախպերս😌
- Բարի՞, ինչ ա պետք ապեր
- Ար...տակ💔
- Ջաննն❤️Էմ նորմալ ա՞ ամեն ինչ, խի ես սենց գույնդ քցե կյանքս 😐🥺
- Ինն...քն էր ի...ննձ գող...ացել💔
- Ինչչ😳🤬հաստա՞տ Էմ, լավ ե՞ս հիշում
- Հաաա💔😭 հաա ինքն էր Արտակ
- 😂ընգար ձեռս էլի արաաաա, ես քո....🤬🤬🤬🤬

Արտակը էտ մարդուն խփեց ու գցեց գետնին։ Էտ ձայներից Սիլվա ծյոծյան էկավ💔 թիկնապահները հազիվ կարողացան բաժանել...Ես Արտակին մի կողմի վրա տարա։
Էտ տղան էլ բերանի արյունը մաքրելով մի կողմի վրա գնաց ու սկսեց խոսել.

- Սենց ես էլի դիմավորում տղուդ մեր ջան😌💔😏
- Ինչչ🤬արաաաա կմորթեմ քեզ ստե ինչեր ես խոսում..

Մինչև ամեն ինչ խառն էր, Սիլվա ծյոծյան զանգել կանչել էր Սմբատ ձյաձյային։ Երբ ներս մտավ տուն, էտ մարդը պտտվեց իր կողմ.

- Էս է հերս 😏բարի օր պապ ջան
- Էս ինչ ա ստեղ կատարվում, ով ես տղա 😳🤨
- Տղեդ եմ հերս, տղեդ💔😏
- Լսիի🤦🏻‍♀️ես մի տղա ունեմ, ու էտ Արտակն ա, ում շունն ես, իշքան փող եմ տվե էս բեմականացման համար...
- Ոշ մեկ է ոշ մի բան չի տվե, ես ծախվող տղա չեմ էտ մեկ, ու երկրորդ💔 հեշտ չի աբրել էն մտքով որ հորդ ու մորդ պետ չես ու քեզնից հրաժարվում են հենց հիվանդանոցում 💔
- Ինչեր ա խոսում պապ🤬ու էս ա վաբշե որ էկե ստե սենց լուրջ մենախոսություն ա կարդում
- ՍՊԱՍԵՔ💔

Արտակի մաման էր💔😳 աչքերը թաց էին, մոտ էկավ էտ տղային ու ձեռքը բռնեց... վերնաշապիկի թևը մի փոքր բարձրացրեց ու ինչ-որ սպիի նման բան կար, դրան կպավ.

- Տղես....💔😭
- Սիլվա💔😳ին...չ ես խոսում
- Մամ😳մամ ինչ տղեսսս... մամ
- 😭💔 Սմբատ էս մեր տղան ա😭մեր տղան ում մենք կորցրել էինք Հիվանդանոցում...😭 ում մենք ողջ-ողջ թաղել ու ում համար սգացել ենք տարիներ շարունակ 😭
- Սիլվա բայց 💔 բայց սենց բան...
- Տղես...😭ախր մենք...
- Ես չգիտեմ ինչ ա էղե վաբշե ու...
- Տղեսսս💔😭դու մեր առաջին սպասված պտուղն ես էղել, ես ու Հայրդ մի քանի տարվա ամուսնությունից հետո երեխա չէինք կարողանում ունենալ, ու երբ իմացանք որ դու պետք ա ծնվես, էտ մեր համար չեմ կարա ասեմ ինչ ուրախություն էր❤️հայրդ կողքիցս տեղ չէր գնում, ամեն րոպե խոսում էր հետդ, հեքիաթներ կարդում քո համար...երբ եկավ քո լույս աշխարհ գալու պահը, իմ վիճակը լավ չէր...💔 բայց դու ինձ ուժ տվեցիր ու ես կարողացա շատ տանջանքներով քեզ լույս աշխարհ բերեմ...երբ փաթաթված էիր սավանով, բուժքույրը քեզ ինձ մեկնեց, բայց իր անզգույշ լինելու պատճառով թևիդ սպի մնաց իր եղունգից... սիրտս կտոր-կտոր էղավ... բայց արցունքն աչքերիս քեզ գիրկս առա ու Շնորհակալություն հայտնեցի Տիրոջը քեզ մեզ նվիրելու համար...հետո երբ մի քանի ժամից արդեն պալատում էի, նույն բուժքույրը մտավ պալատ ու...💔