Bu deftere her gün değil ama elim değdikçe bir şeyler yazacağım. Duygular, düşünceler, an'lar zaman gibi uçup gidiyor. Ben -kötü de olsalar- onları hatırlamak, "en güzel yıllarım" dediğim gençliğimin bana hissettirdiklerini gelecekte de hissetmek istiyorum. Buraya bütün içtenliğimi, bütün doğrularımı, eğrilerimi yazabilecek miyim, bilmiyorum.
Nereden başlasam, neresinden uzatsam lafı, 2016 benden çok şey götürdü. "En son ne zaman mutlu olmuştun?" sorusunu sorup duruyorum kendime. Cevabını net olarak verebilmiş değilim. Sanırım 2013'te daha mutluydum. Daha çok çocuktum. Korkularım yoktu. Tamdım. Okuldan eve dönerken ip oynayan çocukları izlediğimi görüp: " Hadi oyna, ben seni beklerim." diyen bir takım arkadaşım vardı. Sanırım büyümek böyle bir şey. Yeni şeyler gördükçe insan, eskiye olan özlemi artıyor. İnsanlar da aynı kalmıyor tabii. Şimdi ne eksiğim, ne fazlayım ne de tamım. Yaşamımın en güzel yıllarını zehir ediyorum belki. Ne isteklerimi önemsiyorum ne de artık kendimi. Yazasım, ağlayasım, acıkasım, üzülesim bile gelmiyor. Bu zamana kadar kendimi hiç bu kadar salmamıştım.
