Whispers of Serenade (Whispers Series #2)

07

Niuna na ug uli si Mai ug galingkod rako diri sa park kay magpahangin sa ko. I need to refresh myself tungod sa mga nahitabo ganina. I don't know pero feeling nako he betrayed me, dili mi uyab pero nag-promise siya tas dili ra gihapon diay niya sundon.

A fresh air in the park makes me relax, medyo nigaan ang akoang paminaw. Dili pa sad ko gusto muulig balay kay kabalo ko nga ma-stress nasad ko.

Napasmile sa dihang nakakita kog pamilya nga ga-picnic diri sa park. They are happy together tas genuine kaayo ang ilahang smile. Wala ko kabalo pero nihuot ug kalit ang akoang dughan. Maybe in my entire life wala nako na na experience sa akoang family.

Since nawala si Mama feeling nako home is not the best place for me. Kung ang uban mawala ilahang kakapoy pagmakauli silag balay, well I'm different. Stress akoang makuha sa balay, kagubot ang akoang mga na feel.

Napatutok rakos ilaha while mga dagko kaayo silag ngisi. Ingon ana jud diay ka happy no basta kompleto ang inyohang pamilya.

Gitrapuhan nako ug dali-dali ang luha nga nitulo sa akoang mata. I don't want to cry, strong biya ko. Let's just accept the fact nga dili jud ko maka experience ug ingon ana nga moment.

Napatan-aw ko sa akoang cellphone sa dihang naay ni pop-up nga chat.

Steven Alexis Ramirez: Where are you? Let's talk please...

I just rolled my eyes at his message ug gi-off nako akoang cellphone. Di ko gusto makita ang iyahang nawong karon. Labon bitaw naa ko ganina didto wala jud siya nakagukod sa akoa.

“Ganina rako segig pangita nimo,” nakuyawan ko sa dihang naay niestorya ug napatan-aw ko.

Seryoso ang nawong ni Steven sa dihang nagtagbo ang amoang mga mata. Daghan kaayo siyag gusto isulti pero ni-isa walay nigawas gikan sa iyahang baba.

“Nganong nangita man pud ka nako,” minaldita nako nga tubag niya.

I looked away and I heard him let out a heavy sigh. “We need to talk Honey,” hinay-hinay nga nga sulti.

Niatubang kos iyaha and I crossed my arms. “Nag-estorya na bitaw ta? Unsa paman imohang gipangita? Go! Isulti tanan nimong gusto isulti!” ana nakos iyaha.

“Lower your voice please...” he uttered.

“Kay ngano? Maulaw ka nila? Wa man gali ka naulaw nga nakig-kiss ka sa imohang ex,” sulti nako niya ug gilibatan nako siyag mata.

His eyes darkened. Iyahang gikuha ang akoang kamot ug gibira ko niya pagawas sa park. Wala nakoy kusog pa nga mubira ug balik sa akoang kamot maong nagpadala nalang ko sa iyaha.

“Agay! Buhii akoang kamot,” sulti nakos iyaha.

Gibuhian niya ang akoang kamot sa dihang naabot nami sa iyahang motor. Gisuotan ko niyag helmet ug gihapak nako ang iyahang kamot.

“Litse! Naa koy kamot.”

Nitando ra siya sa akoa ug gipasagdan nalang ko niya ang magsuot sa helmet. Iyahang gipaandar ang motor before ko nisakay.

Iyahang gikuha ang iyahang kamot ug gibutang sa iyahang hawak pero gidali-dali nakog bawi.

Nakapanglingo siya sa akoang gibuhat ug gikuhag balik ang akoang kamot pero nabawi gihapon nako.

“No need. Bahalag mahulog ko diri, mas maayo pa hinoon.”

“Sorry, ga-care lang kos imoha,” sulti niya.