Whispers of Serenade (Whispers Series #2)

12

— 🎸🚬 —

Paspas kaayo ang panahon and back to school napud. Feeling nako namilok rako tas humana dayon ang Christmas break. Medyo okay napud ko and I'm starting to accept that fact nga wala najud sila.

I don't have any connection with my father but I know nga nilakaw pud siya parehas ni Mama ug Ate Mitch. They are nowhere to be found and maybe happy napud sila sa ilahang tagsa-tagsa nga kinabuhi. Wala pa man pud nahurot ang kuwarta nga gi-transfer ni Papa sa akoang credit card so okay ra pud.

I am thankful to Steven kay wala najud ko niya gipasagdan. Perme ko niya kumustahon and he always make sure nga dili ko ma stress. Kung buot hunahunaon dili dapat unta siya mag-care sa akoa, I'm just nobody from him.

Wala rako paras iyaha.

“How's school?” pangutana niya sa akoa pag-abot nako sa balay.

Nauna naman diay siya ug uli tas nagluto na siya ug panihapon. Busy kaayo siya sa kusina ug napangisi nalang ko sa iyaha.

“As always kapoy na kay hapit na mahuman ang school year,” tubag nako sa iyaha ug nilingkod ko sa couch.

Gibutang nako ang akoang bag sa tapad nako. Gipiyong nako ang akoang mata ug gisanding nako abg akoang ulo sa couch. Gihilot nako ang kilid sa akoang ulo tungod sa kasakit. Daghan kaayo ug mga buhatonon, unya perte raba natong bugoa.

Daghan kaayo ug mga activities nga gipanghatag, unsay pagtan-aw nila sa amoa robot? Abi guro nila ug mabuhat na namo sa kadali nga panahon. Gi-reason pajud na nila nga basta graduating student daw kay dapat busy jud.

Ambot ug asa mi musaka sa graduation sa stage ba or sa langit.

Nadunggan nako ang mga footsteps ni Steven nga padulong sa akoa. “Pagsaba lang ug kailangan nimo ug tabang, I'm always here for you.” sulti niya.

I opened my eyes ug nakita nako siya sa akoang atubangan, dako kaayo siyag ngisi. Nianam-anam ug kawala ang akoang mga gipangbati pagkakita nako sa iyahang ngisi.

He's my therapy.

I pouted ug napatando rakos iyaha. Nilingkod siya sa couch nga naa sa akoang atubangan. He stared at me longer than usual and a smile flashed on his lips.

“Naa kay mga assignments? Activities? Projects? I can do it for you basta dili lang ka ma-stress,” he's assurance melt my heart.

He really cared for me.

He always there for me.

Gusto kaha ko niya? Naa ba siyay feelings sa akoa? Gibuhat ra kaha ni siya kay nalooy siya sa akoa? What if ako lang ang naay feelings sa iyaha, kaya kaha ko niya suklian sa akoang gugma para niya? Am I the only one who is assuming nga pwede pa magkami?

Gi-erase nalang nakos akoang utok ang walay pulos nga mga pangutana. I looked at him and I just give him my sweetest smile.

“I'm okay Steven, kaya raman pud nako. Don't worry for me, atimana imohang pag-eskwela kay kabalo ko nga busy pud ka kay parehas ta nga graduating,” tubag nako sa iyaha.

“No, Honey. Just tell me if you need my help, andam ko mutabang sa imoha. Naa kay report? Ako na himo sa imong PPT,” he insisted.

Nakita nakos iyahang mga mata that he's so worried about me. Gusto niya ipafeel nga naay ga care sa akoa that I didn't experience before.