Whispers of Serenade (Whispers Series #2)

11

— 🎸🚬 —

Warning: Self-harm

I isolate myself for a days, ug wala napud nibalik si Papa sa balay and he's nowhere to be found. Maybe gisundan guro niya silang Mama ug si Ate Mitch ug asa sila padulong, and they completely left me.

Ako nalang isa sa balay ug perme nalang gatulo ang akoang mga luha. Bisag unsaon nako wala naman pud koy mabuhat. Wala ko kabalo ug kanus-a mubalik si Papa, he's didn't totally abandoned me. Gibutangan niya ug kuwarta ang akoang credit card para sa akoang kaugalingon.

My friends didn't know ug unsay nahitabo sa akoa. They're all busy about sa ilahang life and I don't want to bother them. Basin dugang-dugang rapud ko sa ilahang mga problema.

Nag-stay lang ko sa balay ug ako ra ang gabuhi sa akoang kaugalingon. Mingaw kaayo nga ako ra isa pero wala nakoy choice. I will just live with my own, nga wala koy pamilya.

I don't have any update about Steven kay gi-off nako ang akoang cellphone. Wala pud siya nag-attempt nga anhion ko sa balay. I guess he's very busy. Basin busy siya sa iyahang mga gig ug kang Ava.

Bisag isa ko mutan-aw sa corner sa amoang balay mutulo ug kalit ang akoang luha. I realized that mas better pa ug naa silang Mama diri, bahalag dili maayo ang ilahang trato sa akoa. Feeling nako mura nakog iro nga walay tag-iya.

It's December 31 ug pila nalang ka hours new year na. Everyone seems excited kay sugaton nila ang new year with their family and friends but for me, it's just a simple day, nothing's especial.

I was supposed to celebrate a new year with them, with my family... but they all left me. Imbis kalipay ang akoang ma-feel kaguol na hinoon.

I could hear a sound of torotot diri sa akoang kuwarto. Saba na kaayo ang mga bata kay excited kaayo sila. I remember nga last nako gi-celebrate ang Christmas kay katong buhi pa si Mama. And happy kaayo mi ato nga time.

Gikuha nako ang picture frame nga naay picture namo ni Mama ug ni Papa, gi-hug nako while gatulo ang akoang mga luha. Unta pwede mubalik pa ni nga adlaw, unta pwede mubalik ang panahon nga buhi pa si Mama. Walay kabutangan ang akoang kalipay atong mga panahona.

“Ma... I wish you where here...” sulti nako while gatan-aw sa langit diris akoang bintana sa kuwarto.

“New year is not happy anymore...”

“Dili na kaparehas atong naa pa ka...” padayon nakong sulti while gahilak.

“Gimingaw nako atong mga panahon nga kompleto pa ta...”

Nihigda kos akoang kama while perte nakong hagulgul. Saksi jud ang akoang unlan ug unsa kasakit ang akoang gibati.

I opened my Facebook, I saw a lot of post and story sa akoang mga classmates and friends nga ready na sila sugaton ang bag-ong tuig. Naa silay pa design sa ilahang kusina ug naa pa silay pa balloon nga ‘happy new year’. Puno pa ang ilahang mga lamesa ug pagkaon and kompleto pa ang ilahang mga prutas, they even have a prosperity bowl nga maghatag nila ug swerte through out the year. They're all ready.

Samtang ako bisan isa ka handa wala juy nakabutang sa lamesa ug bisan isa man lang ka prutas wala koy napalit. Sakit kaayo hunahunaon, sakit kaayo sa feeling nga dapat karon nga adlaw ga-tinabangay mi para sa paghanda sa new year.