Aklımda binlerce soru işaretleri var aslında önceden kalan ve şimdiden çalan soru işaretleri . Bir insanın tüm mal varlığını çalmaları mı yoksa tüm canım dediklerinin canlarını yakmaları mı acıtır anıları ?
--
Benim adım Seren . 17 yaşım. Tesettürlü ve Allah 'a bağlı , Allah'a olan korkum her zaman aklımdan çıkmayan bir kişiliğe sahibim aslında gene her zamanki gibi güne sabah ezanını duyarak ve huzur bularak uyanmıştım . Ezanı dinlemek bana huzur veriyordu, kalbim ferahlıyordu adeta.Okula gitmek için çıkmıştım evden öglen namazımı rahatlıkla kılabiliyordum zaten okulda. Okul bitmiş ve herkes dağalıyodu .Yağmur yağıyodu ve eve erkenden gidip ikindi namazımı kılar kılmaz yatağa atmak istiyodum kendimi çünkü okulda olağanca yorgun düşmüştü bedenim ve tam 8 saat çok da yorucuydu gerçekten de. Evde kimse de yoktu zaten çok rahat uyuyabilirdim, çünkü annem(Yeşim-34) ve babam (Mehmet37) rahatsızlanan dedemin yanına 2 haftalığına memlekete gittiler. Kardeşlerimden abim (Cem-19) zaten üniversiteyi okumak için Yalova'daydı ve benden 1 yaş büyük olan kız kardeşimse (Betül-18) arkadaşındaydı ve geç gelirdi .
Saat 17:35 ti tam da kapı caldı ve 'kim o' dediğimde ses yok . İkinci kez 'kim o?' dediğimde gene ses yok ve yanlış basilmis, mahallenin cocuklaridir diye tekrar irdeleme gereksiniminde bulunmadım. Tekrar zile basıldı bu kez sinirle uzandığım yataktan kalkarak her kimse bağıracaktım çünkü gerçekten de çok yorgundum ve baş ağrım dinmiyodu ; zil sesi oldukça rahatsız ediciydi. Gene ses gelmeyince cama çıkıp baktım ancak kimse yoktu ve cama atılan taş dikkatimi çekti o yöne baktığımda taşı atanın Büşra oluğunu farketmiştim (tabi ya başka deli kişiliği olan bi arkadaşım mı vardı sanki ??)Büşra : benim ilk okuldan bu yana arkadaşım yediğimiz içtiğimz ayrı gitmez . Aynı okuldayız ama sınıflarımız farklı . 11 yaşındayken babasını trafik kazasında kaybetti Saadet teyzeyle ve abisiyle yaşıyo. Babama 'Mehmet babam' der babam da onu benden ayırt etmez hatta benden çok ona hediyeler bile almıştır acıkcası .
Babasının olmayışı onu çok kırdı ve başarısı hafife alınır cinsten değil okul ikincisi şu an o derece. Saadet teyze ise çok hiperaktif sevecen ve çok şeker birisi onu öperkenki o mutluluk tarifsizdir , he bi de abisi var soğuk esprileri bayar cinstendir o yüzden pek konuşmuşluğum yok yani.-"Kızım kapıyı aç yarım saatir nerdesin basıyorum zile niye açmıyosun kapıyı ya çok önemli şeyler anlatıcam çabuk ol hadi halâ orda dikiliyo musun sen ??!"
Hemen kapıyı açtım ama bi dakika bu kız çita hızıyla ne ara geldi kapıya her neyse girdi içeriye soluksuz koştuğu için su getirdim hemen
"46 saniye nefessiz koşmanı sağlıycak kadar neydi önemli olan böşram " dedim alaylı bi tavırla"Sen geç dalganı geç Samet bizim okuldan ayrılıcakmış" dedi meraklı gözlerle ne dicemi bekliyodu bense o an duygusuzluk içinde boğuluyodum..
Samet , tam 2,5 yıldır kalbimde bulunan ama asla ve asla belli edemediğim ve beni zaten farketmeyen birisi . Allah'a olan aşkımla yanan ben hiçbir erkekle değil samimiyet dostluk bile kurmamaya çalışırım hep.Ki zaten ona da böyle bişey yapmam ona söylmem yani. Sessizliğimi bozarak
"Neden"dedim gözlerim dolmaya başlamıştı kahretsin bu kadar sulu göz olmak zorunda mıydım ??!
"Bende bilmiyorum, ama zorunda kalmıştır yoksa gitmezdi " dedi beni teselli edercesine
İstemsizce de olsa gözümde bir damla yaş aktı Büşram da elini omzuma koyarak "ağlama yarın ögreniriz belki temelli gitmiyordur" dedi durumumu anlamış olucak ki daha fazla söylicekleri var gibiydi ama ağlamamam için bahsetmiyodu ben duygusuzdum hemde olağanca..
* Neden giderdi ki ? Niye böyle bişeyi aniden yapardı ? Yada neden yapmayı göze alırdı ki zaten buradaki arkadaş ortamına (benimseyemesem de) alıştı bırakıp gitmek niye ?
Bu fikirleri kolumdaki acıyla bi son verdim. Bana korku ve merak dolu gözlerle bakan Büşra uyarırcasına"Kendine gel tam 10 dakikadır basanın bi noktasına anlamlandıramadığım bi şekilde bakmayı bırak endişelenmem gerekli mi. Kendine gel ne bu haller sen bu muydun hata yapmayı kes artık güçlü durucaz demedik mi ne yapıyosun şimdi sen" dedi sesi yüksekd çıkmıştı cevap beklermişcesine bana bakarken gözlei sulanmaya başlamıştı
"B-ben sadece , çok -s-sev-sevmiştim" (mahcupu çıkmıştı sesim) dedim ağlayarak. Başımı omzuna gömdüm ve hıçkırıklarımın da eşlik ettiği ve nefret ettiğim ağlamamı gerçeleştirdim.
Zamanın su gibi akıp gittiğinin farkında olmadan sarılıp ağlasmayı bıraktığımızda saatin 20:40 oluğunu farkettik.
"Seni arıycam yatmadan telefonunu açık tut geç oldu gitmem lazım ve şunu sakın unutma biz güçlüyüz kendini toparlamaya çalışmak zorund.." lafını bitirmeden zil sesiyle Betül'ün geldiğini düşünerek kapıyı açan Büşraydı. Bende Betül'ün beni böyle görmemesi için odama geçtim Büşra da zaten çıkmıştı . Akşam namazını kılıp uzandım ve yatsıyı da kıldıktan sonra uykuya teslim olucaktım tabi ne kadar mümkünse.Allah' a sabretmem için dualar ederek ve birkaç gözyaşıyla uyukunun kollarına bıraktım kendimi.
--------
Her zamanki gibi huzurla uyanmıştım ezan okunuyordu ve namazımı kılıp yattım ve 1 buçuk saat uykunun ardından hazırlanıp Betül'ümü de öpüp okula gittim.Bu gün ayrı bi heyecan ve bekleyiş içerisindeydim acaba neden gidiyordu? Nereye gittiğini bile bilmiyoken endişelenmem niye ?? Ah kalbim bir kere de şaşırt beni ya yine başımı belaya bulanmıştı .Okulun bahçesindeki bankta otururken ve bunları düşünürken okulun kapısından girenler arasında sadece birisi dikkatimi çekti 'Samet' . Tabikide gidip konuşmıyıcaktım çünkü Allah katında çok büyük sorgusu vardı . Diye düşünürken bir an Samet'le göz göze geldik ve o an kalbim bi başka attı ve amel defterini düşünerek gözlerimi kaçırdım onun yeşil kuyularından . O da neydi o , o buraya mı geliyodu ne ? Yok yok rüya görüyosun Seren saçmalama dedim kendimi avutuyodum gözlerimi kapatıp açtığımda onun karşımda olmadığını fark edince içimden bi 'oh' geçirdim yüreğime sular serpildi resmen . Sağ omzuma iki kez tıklatıldı kafamı çevirdim ve o da ne gerçekmiydi hayâl mi ??
Arkadaşlar yeni bölümü yazabildiğimce kısa zamanda hazırlıyıcam ilkti benim için yorumlarınızı bekliyorum tüm okuyanlarıma ve destekleyenlerime çokça teşekkürler. :)