Ancak karşımda duranı görünce gözyaşlarım sel oldu aktı..
Hiç beklemzdim abimin karşımda dikilmesini , Büşra'yı beklerken abimin gelmesi beni hem çok şaşırttı hem de çok sevindirmişti . 3 ayı geçmiştir görüşmüyoduk . Yalova'da işletme okuyodu abim ve gidip gelmesi zahmetli oluyo diye nadiren geliyodu İstanbul'a.
"H-hoş geldiin"
Sevinçle atladım boynuna özlemiştim cidden . O da en az benim kadar sevinmiş olacak ki kaburgalarımı hissetmiyodum. Bavulunu içeri alırken üzerimdeki şoku atlatmaya çalışıyodum çünkü 1 ay sonra gelicek diye konuşmuştuk telefonda.
Şoku atlatmaya çalışırken gözü Betül'ü aradı
" Hoş buldum. Hani nerde baş belam ?"
"Yeni çıkıyodur okuldan gelir birazdan" dedim.
"Eee sen ne yaptın ben yokken bakalım "
"Hiç işte abi ne olsun baş belasıyla uğraşmak dışında , okul ev derken geçti üc buçuk ay , babamları da özledim zaten gelmediler daha onlarda hemen gelseler keşke beklicek misin onları yoksa hemen gidicek misin ? " dedim merakla .
"5-6 gün sonunda gidiceğim o zamana kadar gelirlerse hep beraber oluruz sıkma canını" demesiyle memnuniyetimi yüzüme yansıtmıştım.
Kapı sesini duymamla ayaklandım. Kapıyı açtım .
Betül içeri girip
"Çok yorgunum sakın beni uyandırma Seren " dedikten sonra içeriye baktığında abimi görmesiyle sarılması bir oldu .
"Öhğhö öhö artık otursak diyoruum" ima ettiğim şey tam 3 dakikadır sarılıp ağlıyo olmalarıydı. Betül abime benden daha düşkün olabilirdi ama bu kıskanmıycağm anlamına gelmezdi ..
Konuşma faslı vs derken saat de epeyce geç olmuştu. Gece 12 yi geçiyodu ve yarının Cumartesi olması çok mutlu olmama sebep oldu. Okul yoktu daha ne olsun ?
"Kızlar yarın bol bol konuşuruz detaylıca, yol yorgunuyum dinlenmem lazım zaten sizin gözler de yarı yaşıyo mübarek kapandı kapanıcak " diye güldü.
Ardından biz de başımızla onaylayınca hepimiz odamıza geçtik abime de onun kullanılmayan yatağını hazırladım ve hepimiz uyumak için çekildik odalarımıza.
Odama geçtim yatsı namazımı kılıp uyumak için aldım yataktaki yerimi. Tam uyukunun okyanusuna dalacaktım ki bildirim sesiyle uykumun açılması bir olmuştu.
Telefonu elime aldığımda bir mesaj geldiğini ve bir de cevapsız arama olduğunu farkettim. Abim geldiği için onunla konuşmaya dalınca telefonu duymamış olmalıydım. Öncelikle cevapsız aramanın kimden olduğuna baktım Büşram'dandı. Beni merak etmiş olmalı ki aramıştı zaten onun sesini duymadan bi günüm assla geçmezdi (çok kıymetli benim için) diye düşündüm . Sonra Büşra'ma iyi geceler mesajımı yolladım . Mesaja baktığımdaysa mesaj tanımadığım bi numaradandı.
°°Bu günkü kabalığım için üzgünüm Seren. Yarın saat 09:30 da parkın önünde seni bekliyicem lütfen gel anlatıcaklarım var -Hakan °°
*Benim numaramı nerden bulmuş olabilir? Derken tabi ki de aklıma ilk gelen ismin 'nedense' Büşra olduğuna karar vermiştim. Eğer onun da parmağı varsa bu işte gerçekten iki fırçayla kurtaramazdı kendini bu kez.
Sonra telefonu komidinin üstüne bıraktıktan sonra uykuya çoktan geçiş yapmıştım bile.
--------
Sabah ezanının sesini duymamla uyandım. Anlatılmaz bi duyguygu gerçekten de . Abdestimi alıp kıldım namazımı Daha sonra uyumak için geri yattım . Tekrar uyandığımda saat 7:30 olmuştu okula giderken bu saatte kalktığım için haftasonları da bu saatte uyanmak alışkanlık hâline gelmişti resemen ve ben bu durumudan hiç memnun değildim. Okul yokken uyusam ne olurdu sanki.
Hemen mutfağa geçip kahvaltıyı hazırladım.Biraz yavaştım o yüzden zaman su gibi akıp geçmişti. Ekmeklerin olmadığını farkedince hazırlanıp telefonumu da alıp çıkmıştım fırına gitmek için. Caddeye çıktığımda aklıma kahretsin ki dünki mesaj gelmişti ve fırına gitmek için de 'malesef' parkın önünden geçmek zorundaydım çünkü başka yol yoktu. Hemen cebimden telefonumu çıkarıp saate baktım şu an saatin 9:30 dan önce olması için dua yağmuruna tututlmuştum.
Saat tam 9:15 di derin bir 'oh' geçirmiştim içimden. Fırına geldiğimde 4 kişi daha vardı önümde sırayı bekleyen. Hemen bitti 4 kişi de ben de sıcacık ekmeklerimi alıp evin yolunu tutmuştum.
Parkın önünden geçerken saate baktığımda saat 09:40 di ama ortalıklarda Hakan yoktu. Tekrar Allah'ıma şükürler ederek ilerledim . Kapımızın önüne geldiğimde şok olmuştum evime kadar bilemezdi değil mi ?!
"Senin ne işin var burda!" bağırmasam da sesim sinirli ve oldukça netti.
"Şey.. Ben. yani özür dilerim izinsiz geldiğim için ama seni parkta görmeyince , bende buraya geldim." dedi.
"Tamam özür dilediğine göre gidebilirsin şimdi bi gören olucak yanlış anlıycaklar ."paniklemiştim biraz.
"Seren anlatmak istediklerimi dinler misin lütfen ?"dedi biraz ciddileşerek.
"Tabii ki dinlemiyicem kaba , zorba insanlarla hiçbir konuda konuşmak gibi bi alışkanlığım yok." dedim sert bi şekilde " ayrıca evimin adresini nerden buldun bilmiyorum ama bi daha da asla buraya gelme ; telefonuma da mesaj atma Hakan!" diye bitirdim cümlelerimi açıkça ve sertçe söylemiştim artık üstelemesini istemiyordum. Kapımın anahtarını çevirip girdim içeri .
*Acaba bi gören olmuş mudur? Olmuşsa abimin kulağına gider mi ? Evimin adresini nerden bulmuştu ? Peki ya telefon numaram ?
Off beynimdeki düşünceleri bırakmıştım bi kenera zaten ekmeklerde buz gibi olmuştu. Anlamsızca paniklemiştim bi anda. Mutfağa geçtiğimde sinirle parlayan bir çift gözle karşılaştmıştım . Tabii ya apartmanın girişi mutfaktan gözüküyodu. Abim bizi görmüş ve yanlış anlamış olamazdı değil mi ??
"Bi terslik mi var abi?" demiştim merakla beklerken..
"Bilmem var mı sana sormalı." dediğinde gördüğünü anlamıştım ama nası anlatıcaktım şimdi .
Tam her şeyi anlatıcakken :
"Tam 45 dakikadır nerdesin sen telefonunu da açmıyosun!? " elimdekileri görünce " Ekmek alıp gelmek 45 dakika mı sürüyo ." dediğinde içimde buz gibi serinliği hissedebiliyodum .
*Bi de kendi kendimi ele verecektim az kalsın anlatıcaktım olmadık yere her şeyi.
"Şey abi sıra vardı da.. " diyip sustuğumda tatmiş olmuştu. Ama sinirlenmişti çünkü haklıydı epeyce geç kalkmıştım.
"İyi tamam geç başımın belaası geç " dedi gülerek; imâlı ve bi o kadar da sempatik bi şekilde ardından kahvaltımızı yaptık.
Oturma odasına geçtiğimizde konu konuyu açmış, konuşmanın sonu yokmuş gibi hasret gidermiştik .
Zil sesi gene panik olmama sebep olmuştu kapıyı açtığımda karşımdakinin kim olduğunu çok merak etmiştim . Kapıyı açtım ve karşımdakini gördüğümde şaşkınlığımı gizleyememiştim. Ben daha şaşkınlığımı atmadan salondan gelen abim kapıya yöneldiğinde içimde milyonlarca havaî fişek patlamıştı bile. Panik her hücreme işlemişti çoktan.
Yeni bölümü votelerim arttığında yazacağım ; ara verdikten sonra yeni bölüm yayınlanacaktır . Okuyan ve destekleyenlerime çokça teşekkür ederim. :)
