Goodbye My Lover [I.S]

1.

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε και όμως όλα μου φαίνονται ιδιά, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο χρόνος δυστυχώς δεν μπόρεσε να μου καλύψει το κενό. Έμεινα ουσιαστικά μόνη μου, με το άλλο μου μισό να με χαιρετάει, να με βλέπει, να με προσέχει, να χαίρεται μαζί μου και να λυπάται από τον ουρανό...

 Όλα έγιναν εκείνο το μοιραίο βραδύ, τότε που έχασα τον κόσμο μου, που ήθελα να εξαφανιστώ, να χαθώ, καθώς τίποτα πια δεν με κρατούσε στη ζωή. Καθώς τίποτα πια δεν υπήρχε για να την δικαιολογεί! O Ian γύριζε από ένα πάρτι τύφλα στο μεθύσι, οδηγώντας προς το σπίτι με την υπόλοιπη παρέα του. Τον έπαιρνα στο κινητό συνέχεια και δεν σταματούσε να μου λέει πως είναι καλά και πως δεν έπρεπε να ανησυχώ και, ότι θα είναι εδώ στην αγκαλιά μου πριν ακόμα καν το καταλάβω. Δεν έπαψα όμως να ανησυχώ. Τηλεφωνούσα σε γνωστούς και αγνώστους να μου κάνουν παρέα καθώς τον περίμενα αγωνιωδώς, με το μυαλό μου όπως πάντα σε εκείνον και να σκέφτεται τα χειροτέρα.

Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά, σαν μια ήρεμη λίμνη με ομαλά νερά, που περιμένεις να συμβεί κάτι για να την συνταράξει, να την κάνει πιο ζωντανή... ή μάλλον... μα τι λέω; Πώς γίνεται να την κάνεις ΖΩΝΤΑΝΗ όταν υπάρχουν και ατυχήματα μέσα της! Μία, δύο, τρεις ώρες και ήταν άφαντος, δεν μπορούσα να κάθομαι με σταυρωμένα τα χεριά και να περιμένω να με πατήσει το τρένο. Και να όμως που με πάτησε! Πριν καν προλάβω να πιάσω το τηλέφωνο να τον πάρω να δω αν είναι καλά και, αν ενδεχομένως δεν το σήκωνε να πάρω τα νοσοκομεία και να τρέξω να τον βρω, χτύπησε από μόνο του. Ήμουνα από πάνω του επί ένα ολόκληρο λεπτό. Δεν το σήκωνα, φοβόμουνα, μου είχαν κοπεί τα ποδιά και, αυτό δεν σταματούσε να χτυπάει επίμονα, συνέχιζε μέχρι να το σηκώσω. Οι φίλοι μου με κοίταζαν με γουρλωμένα ματιά, λες και με αυτό τον τρόπο θα μου έδιναν κάποιο θάρρος ή θα μου περνούσαν μηνύματα λες και ήταν μάγοι και μάγισσες.

Έπρεπε να φανώ δυνατή. Τέντωσα το χέρι μου και το σήκωσα. Μια σοβαρή ανδρική φωνή ακούστηκε από μέσα.

-Είστε η (Y/N) ;

-Εεεε.... Ναι ναι εγώ είμαι. Ποιος είναι΄;

-Είμαι ο αστυνόμος Edwards και σας τηλεφωνώ λόγω ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος, εφόσον βρήκα τον αριθμό σας επαναληλημένες φορές σε ένα από τα κινητά των θυμάτων. Και πιο συγκεκριμένα στο κινητό του Ian Somerhalder ο οποίος νοσηλεύεται σοβαρά στο νοσοκομείο της περιοχής. Λυπάμαι πολύ για το περιστατικό αλλά το θεώρησα υποχρέωσή μου να σας ενημερώσω.

-... Μα τι λέτε; Πως έγινε όλο αυτό;

Η φωνή μου δεν έβγαινε και όλοι γύρω μου είχαν τρελαθεί.

-Λόγω αλκοόλ οδηγούσαν στη λάθος λωρίδα του δρόμου, και εκείνη τη στιγμή έτυχε να περνάει ένα μεγάλο φορτηγό με σιδερά. Όπως καταλαβαίνεται το δυστύχημα ήταν αναπόφευκτο και τελικώς μοιραίο.

Έβαλα τα κλάματα και προσπάθησα να απαντήσω όσο πιο ψύχραιμη μπορούσα να είμαι.

-Ναι , ναι.... Νομίζω πως κατάλαβα. Ευχαριστώ πολύ! Έρχομαι αμέσως.

Τι ευχαριστώ και τι το ένα και τι το άλλο! Τι συνέβαινε; Τα είχα εντελώς χαμένα. Βρισκόμουν εκτός τόπου και χρόνου. Τι τροχαίο, τι θύματα; Τι ήταν όλα αυτά; Γιατί συνέβαιναν όλα σε εμένα; Γιατί, γιατί, γιατί;;; Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για ερωτήματα, για τη μοίρα και για τη ζωή. Έπρεπε να δράσουμε άμεσα. Έτσι μπήκαμε στο αυτοκίνητο με εμένα πάντα οδηγό, να πατάω το γκάζι στο φουλ θέλοντας να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται διπλά του.