KÜTÜPHANE ALTINDA |yarı texting|

∘₊✧Part-6✧₊∘

Selam!

Nasılsınız?

Umarım bu wattpad engeli kalkar da kurtuluruz.

İyi okumalar! 💕

Telefonun ekranını kilitleyip koltuğa koydum ve ayağa kalkarak etrafta gezindim. Ne demek akşam dövüşecek?

Bana ne ki, diye düşündüm. İster dövüşür ister se-

Kaşlarımı çattım ve telefonu elime alarak Evren'i aradım. Tabii ki de açmadı.

Bir kaç defa daha aradıktan sonra Turan'dan konum istedim ama biraz diretti. Ben de azıcık gözünü korkutarak -içtiğini baba tarafına söyleyeceğim diye tehdit ettim- istediğim bilgiye ulaştım.

Hemen odaya koşup rastgele bir gri eşofman ve tişört alıp spor ayakkabılarımı kapıya koydum ve çantamı hazırladım. Tam çıkarken telefonu unuttuğumu fark ettim ve geri döndüm.

O sırada bir camın kırılma sesi geldi. Sonrasında ise bir çığlık.

"Aaaaaaiiyyyy! Gitti cam! Kim yaptı he, çabuk çıksın karşıma! Kuruşu kuruşuna ödeyeceksiniz!" hala bağırışmalardevam ederken ben evden çıkmış çağırdığım taksiyi bekliyordum.

Sonra birden bir kadın tuttu kolumdan çekti beni sol tarafa.

Ama ne çekmek. Kolum koptu zannettim anlık.

"Teyzecim neden öyle birden çekiyorsun korktum ayrıca kolum çı-"

"Sus kız. Ben deminden beri ne diyorum. Niye kaçıyosun, he? Paran mı yok?" işaret parmağını havada salladı üzerime doğru. "Bak benim canımı sıkma kabullen suçunu."

"Teyzecim neyden bahse- heee cam kırılma sesi geldi bağıran sizdiniz herhalde. Ama bakın lütfen ben bir şey yapmadım. Ayrıca neden yapayım ki ben abimin yanına gidiyorum." yalan. Kocamın yanına gidiyorum.

"He iyi. Bakarım ama kameralara ona göre."
Elini havaya kaldırdı ve ilerde gelen taksiyi işaret ederek "hadi git. Daha olay yeri toparlanacak." dedi ve ben daha görüşürüz teyze demeden gitti.

Neyse boşver deyip taksiye bindim ve konumun gösterdiği yeri tarif ettim. Yol boyunca ise camdan dışarıyı seyrettim.

Belirtilen yere ulaştığımda çok şaşırmıştım ama belli de etmedim. Taksici abiye ödemeyi yaparak teşekkür ettim ve arabadan indim. Arabanın uzaklaştığını ses azaldığında anladım ve ağırlığımı tek bir bacağıma verdim. Karşımda duran yapı ise bizim meşhur kütüphane idi. Ada Halk Kütüphanesi.

Yanlış konum mu attı acaba diye düşünürken Turan'ı aradım ve 3. çalışta açtı. Anında hesap verme moduna geçtim.

"Sen bana yanlış konum mu attın? Hayır nasıl oluyo da bulunduğun konumu bile yanlış atabiliyorsun anlamıyorum. Deli herif ya. Param gitti param. Niye dikkat etmi-"

"Çok konuşma da içeri gir Ekim." dedi.

Ses tonundan hiç bir şey anlamadım.

Bana söylenileni yaptım ve kapıya doğru ilerleyip açtım. Adım attıkça bedenimi bir korku sardı.

Işıklar açık değildi.

Ve dev gibi raflar üstüme üstüme geliyormuş gibi hissediyordum.

"Turan!" diye seslendim ama bir ses çıkmadı.

"Turan?"

"Kime diyorum?"

"Tu-"

"Burdayım burda. Azıcık beklesem olmaz mı?" dediği an rahatladım. Tam ışığı a, maşını söyleyecekken ışığı açtı ve gözüm kamaştı. Bir kaç saniye gözümü ovduktan sonra "ee anlat niye burdayız?" dedim.