Proloog

611 20 1
                                    

Ik draaide me verschrikt om. Tranen stroomden van mijn wangen. 

‘Alsjeblieft, ik-ik heb niets gedaan.’ stamelde ik. Ik opende mijn ogen, met open mond staarde ik hem in zijn chocoladebruine ogen aan. Mijn hart klopt in mijn keel, mijn bloed racete door mijn aderen en alle lucht werd uit mijn longen geperst. Moeizaam likte ik aan mijn droge lippen. Verstomd bleef ik hem aanstaren. Duizenden gedachtes gierden door mijn hoofd. Het lukt me niet om me te bewegen. Mijn aandacht werd getrokken naar zijn donkere, volle lippen en ik kreunde inwendig toen ik me bedacht wat hij daar allemaal mee kon doen. Liefdevol staarde ik hem aan, totdat ik het pistool in zijn handen in de gaten kreeg. Ik slikte een brok in mijn keel weg en keek naar hem op. Mijn mate wilde mij vermoorden…. 

Guns and Roses gaan niet samenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu