Guns and Roses gaan niet samen

Hoofdstuk 2 - Matt

Met mijn handen in mijn zakken bleef ik onopgemerkt bij de deuren staan. Jason liep me langzaam voorbij, maar stopte om naar de klok op te kijken dat vlak achter me lag. Op dat moment liet hij onopgemerkt een voorwerp door mijn zakken glijden. Na een paar seconden keek hij op en liep hij van me vandaan in de richting van de balie. ‘Vijf, vier, drie, twee, een…’ Op het moment dat ik op een kwam ging het brandalarm af. Mensen keken verschrikt op en toen ze de donkere rookwolken zagen, leek het tot hun door te dringen dat er brand was. Ik schudde verdrietig mijn hoofd, toen ik het tumult bij de uitgang zag. Typisch mensen. Als het erop aankwam was het iedereen op zichzelf. Ik baande me een weg door de mensenmassa en liep naar de balie toe, waar Jason een verwoede discussie met de receptioniste voerde. Schichtig keek ik om me heen. Tot mijn opluchting was er niemand die op me lette. Ik zuchtte. Let the game begin.