SEN BİLMEZSİN

TESADÜF

Keyifli okumalar dilerim... 🐬🩵

Zehra elindeki dosyalara bakarak derin bir iç çekti. Nasıl bu kadar dosya birikmişti, anlamıyordu. Aylarca işlerden kendini çekse ancak o zaman böyle bir dosya yığını ile karşılaşırdı ama Zehra sadece birkaç gündür ortalıkta yoktu. Yürüttükleri site projesinin toplantısı için birkaç gün Muğla'ya gitmiş ve evine bile uğramadan önce ofise gelmişti. Ebrar ve Ayça'nın birlikte gitmesi gereken toplantıya arkadaşlarının ısrarı üzerine Zehra gitmişti. Zehra oraya giderken pek sevgili arkadaşları da burada onun işlerine bakacaklarına dair söz vermişti. Tabii iki işgüzar verdikleri sözü tutmamıştı.

Zehra odasına geçip biriken dosyalarıyla ilgilenmeye başladıktan bir süre sonra birilerinin kendisine baktığını hissederek kafasını önündeki dosyalardan kaldırarak kapıya baktı. Çekingen gözlerle kendisine bakan Ayça ve Ebrar'ı görünce kaşlarını çattı. Toplantıya hazırlık yapmadıkları için gitmek istemeyen, zorla kendisini ikna ederek Muğla'ya yollayan ve ofisteki dosyalara bile bakmayan arkadaşlarını görmek Zehra'yı doğal olarak sinirlendirmişti. Kapıdaki iki kızın ne olduğunu anlamasına fırsat vermeden önündeki kalemleri onlara fırlattı.

"Allah sizi kahretmesin! Gerizekalılar! Hata ben de sizin gibi iki salağa güvenip arkanızı toplamaya gidiyorum. Hadi toplantıya hazırlanmadınız, anladım. Ulan salaklar iki tane dosyaya göz atıp rapor yazmak ne kadar zor olabilir? Sakın gözüme gözükmeyin, defolun odamdan!"

Ayça ve Ebrar'ın elbette ilk vukuatı bu olay değildi. Daha önce de birkaç kez Zehra'yı ve diğer arkadaşlarını zor durumda bıraktıkları anlar olmuştu. Zehra genelde bu tarz durumlara takılmaz, gülüp geçerdi ama şu sıralar Zehra'nın herhangi bir şeye nasıl tepki vereceğini kestirmek pek mümkün değildi. Bazen normalde saatlerce ağlayacağı bir olaya gülüp geçiyor bazen sinirden küplere binip yakıp yıkacağı bir olaya ağlıyor bazense tıpkı şu an olduğu gibi umursamayacağı şeylere büyük tepkiler verip bağırıp çağırıyordu. Bu değişim yaklaşık 2 ay önce başlamıştı. Birkaç gün ne olduğunu anlayamadı kimse ama Ebrar, Ayça, Cansu ve diğerlerinin sıkıştırmalarıyla Zehra olanları kızlara anlattı. Sevgilisinin kendisini uzun zamandır aldattığını öğrenmiş, üstüne üstlük bir de pişkince kendisiyle tartıştığını ve diğer her şeyi kızlara anlattığında kızlar Zehra'nın duygu durumundaki değişimi normal karşıladı...

Kapıda öylece dikilmeye devam Ebrar ve Ayça'yı gören Zehra onlara eliyle 'kış kış' yaparak gitmelerini istediğini tekrarlamıştı. İkili şu an onunla konuşmak için uygun bir zaman olmadığını anlayarak yavaş adımlarla kendi odalarına geçtiler. Öğle yemeğine kadar herkes genelde kendi odasında sakince çalışmış zaman zaman da fikir almak amacıyla bazıları diğerlerinin yanına gitmişti. Zehra öğle yemeğine kadar önündeki dosyaların büyük bir kısmını hatta tamamını bitirmiş sadece son dosyasının raporunu tamamlaması kalmıştı. Ebrar ve Ayça'nın dosyalarla ilgilendiğini ama işlerin tamamını bitiremediğini o zaman anladı Zehra ve biraz da olsa sabahki çıkışı için pişman oldu.

Yemeğe çıkmak için hazırlandıktan sonra Ebrar ve Ayça'nın odasının önünden geçti Zehra. Kapının önüne geldiğinde kafasını sağına çevirip arkadaşlarının içeride olup olmadığına baktı. İkilinin içeride bir şeye normalden fazla odaklanmış olduğunu görünce kaşları yine çatıldı fakat bu kez kızgınlıktan değil de meraktandı bu ifadesi. Kapının önünden bir süre onlara baksa da ne olduğunu anlayamadığı için kapıyı tıklatıp içeri girdi.

"Ne oluyor burada? Siz neye bu kadar odaklandınız da yemek saatini bile unuttunuz?"

Zehra'nın sorusuyla ikili önce saate baktı ardından bakışlarını odanın ortasında dikilen arkadaşlarına çevirdiler. Kısa bir süre sabahki sinirinin devam edip etmediğini anlamak için Zehra'yı süzdü iki kız ama Zehra'nın sinirli halinden eser yoktu onun yerine yoğun bir merak duygusu onu esir almıştı. Kızlara büyük bir merakla bakarken bir yandan bir an evvel konuşmaları için onlara baskı kuruyordu bakışlarıyla. Ayça sırıttı onun bu haline.