Opia

Thirteen

Merabalar
Keyifli okumalar
*******************************

Neville:Konuşmalıyız,theodore.

Theodore:Ne söyleceksen söyle Longbottom.

Neville:Sana boşanma evraklarını,bana aldığın her şeyi ve üstüne bizim olan her şeyi sihirli posta ile gönderdim.

Theodore:Yani ne yapmamı bekliyorsun?

Neville:Elinin körünü yap Theodore

Neville:Salak herif,evrakları imzala ve sana aldığım her şeyi de gönder.

Neville:Ne yapacaksın

Theodore:Ne/

Theodore:Bu kadar görgüsüz ve kaba olmana şaşırdım Longbottom

Neville:Hak edene haklettiği,Nott.

Neville:Şimdi daha fazla zamanımı harcamadan kaybol.

*Çevrim dışı*

Theodore şaşkın bakışları eşliğinde elindeki muggle icadı aleti yerine bıraktı. Neville'den böyle mesajlar almamıştı,alacağını da hiç düşünmemişti ama görüyordu ki,Neville iki psikopatın oğlu olduğunu açıkça belli ediyordu. İş yerinde koltuğunda iyice yayılmışken,odasında bir haraketlilik oldu

"Sihirli posta!" Aniden beliren adam her zaman olduğu gibi neredeyse sıçramasına sebep olurken soğuk kanlılığını korudu ve soğuk ifadesi ile yaşlı adama döndü "Her seferinde böyle gelmek zorunda mısın?" Adam sanki bunu duymaya alışıkmış gibi elini salladı "Benim senin gibi oturmaya vaktim yok evlat,ne kadar hızlı ve korkutucu o kadar iyi!"

Postayı eline tutuşturur tutuşturmaz yine kaybolmuştu yaşlı adam. Omuz silkerek eline verilen açık turuncumsu renk pakete ve beyaz evraklara baktı. Üzerinde kendi ismi vardı,başkasına geldiğini düşünmüyordu ama yine de üstünü okumak alışkanlık olmuştu artık.

Paketin içini açıp,içerisinde olan şeylere göz gezdirdi. Bir adet sihirli kartpostal,oyuncak ayıcıklar,sihirli çiçekler ve bir adet alyans. Theodore alyansı alarak ileri geri çevirdi,dalgın görünüyordu. Bunu Neville'e aldığı günü hatırlıyordu...

"Benimle evlenir misin?" Arkadan gelen alkış ve ıslık sesleri... "Evet!"

Gözleri içlerine yazdırdıkları yazıya takıldı "Temmuzda aşk başkadır." Tabi ya. Neville ile tanıştığı gün zavallı çocuk Karagölün kenarında anne ve babası öldüğü için ağlıyordu. Nasıl da yağmurluydu hava...Çocuğun sırtına kendi paltosunu sardığını ve ateş yaktığını hatırlıyordu.

Elinin altındaki oyuncak ayıcıklara göz gezdirdi. Her gülümseme için bir tane...

"Bay Nott,avukat hanım geldiler."

Theodore hissettiği tuhaf özlem ve şaşkınlık duygusunu bir kenara bıraktı. İçinde bir yerlerde ağlamak ister gibi bir his belirmişti. Özlemde duymaya başlamıştı...

"İçeri gelmelerini söyle."

Yardımcı adam kenara çekilerek,sanki içeri girmek için bekleyen kadına yer verdi. Bir kaç topuklu tıklamasından sonra,içeriye uzun siyah saçları olan,kavruk tenli ve mavi gözlü bir kadın girdi. Giyiniş stilinden bile "Ben zenginim!" diye bağırıyordu sanki.

"Bay Nott" "Bayan İsabella?" Kadın gülümseyerek Theodore'un hemen önündeki ikili koltuklardan birisine yerleşti. Mini elbisesini umursamadan bacak bacak üstüne atarken siyah saçlarını da omuzlarından geriye attı. "İsabella Whitmore,sizinle iş yapmak benim için büyük bir zevk."

İsabella denen kadın güldü "Eski avukatınız tarafından kazıklanmanız beni bir hayli üzdü bay Nott. Umarım artık çalıştığınız kişilere dikkat edersiniz." Theodore kendisine laf sokmasına karşın gülümsedi "Kinin hala dinmedi değil mi İsabella?" Kadın başını hayır anlamında salladı "Hayır Bay Nott. Ama bunun işimizin önüne geçmesine izin vermeyeceğime emin olabilirsiniz."

Theodore kafasını salladı ağır-ağır,kim bir muggle doğumlunun yükselişe geçerek sihir dünyasının gözdesi olacağını bilebilirdi ki? Üstelik kendisini defalarca hor gören insanların davalarında özellikle başarı elde edeceğini?

"Konuya geçelim bayan Whitmore. Kızım Daisy'nin tam velayetini ve eski eşimin mal varlığımdan hiç bir şey talep edememesini istiyorum."

******************************

Bölüm sonu.

Ne düşünüyorsunuz bakalım?

İsabella Whitmore.

Adios.