ရှောင်ကျန့် ဘယ်လိုမှရုန်းမရသည့်အဆုံး ရိပေ့ါ်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည်။ခုနက ရုန်းကန်ခဲ့ရသည်မှာမောလွန်း၍ စကားပင်မပြောနိုင်။
ရိပေါ် နှုတ်ခမ်းပေါ်က သွေးများကိုသုတ်ကာ ကိုကို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို နံရံနှင့် ဖိကပ်လိုက်သည်။
"ကိုကိုက အဆုံးထိမသိချင်ယောင်ဆောင်ဖို့ ကြိုစားနေတာပဲ"
"ရိပေါ် ကိုကိုတို့ စကားကောင်းကောင်းပြောရအောင်။ကိုကို့ ကို အရင်လွှတ်ပေး"
ရိပေါ် ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပူးကပ်နေသည့်အနေထားမှ အနည်းငယ်နောက်ဆုတ်လိုက်ကာ
"ထွက်မပြေးနဲ့နော် ကိုကို။မဟုတ်ရင် ကိုကို စိုးရိမ်နေသလို အကုန်လုံးသိသွားလိမ့်မယ်"
"ကိုကို ထွက်မပြေးပါဘူး"
ရှောင်ကျန့် ထွက်မပြေးဘူးဟု ပြောနေသည့်တိုင် ရိပေါ်ကအခန်းတံခါးကို လော့ချလိုက်သည်
"ရိပေါ် လူတွေဆိုတာ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ ကိုယ်နဲ့အနီးကပ်ရှိပေးတဲ့သူ၊ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကောင်းပေးတဲ့သူကို သဘောကျတာ သဘာ၀ပဲ။အခု ရိပေါ်ခံစားနေရတာလည်း အဲ့ဒီ့ခံစားချက်ပဲ"
"ကိုကို ကျွန်တော့်မျက်လုံးကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီးပြော။
ကိုကို ကျွန်တော့်ကို ချစ်တယ်မလား"
"ကိုကို မင်းကို ချစ်တယ်။ကိုကို့ရဲ့ညီလေးကို ကိုကိုမချစ်ဘဲနေပါ့မလား"
"ကိုကို ညာနေတာ။ကိုကို့ စိတ်ထဲမှာ ကျွန်တော်ခံစားနေရသလို ခံစားနေရတယ်မဟုတ်ဘူးလား။ဘာလို့ညာနေရတာလဲ"
"ကိုကို မညာဘူး။ကိုကို မင်းကို ညီလေးတစ်ယောက်ထက်ပို
မတွေးဖူးတာအမှန်ပဲ"
"တစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော့်ဘက်ကပဲ တစ်ဖက်သတ်စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့မိတာပဲ"
ရိပေါ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်များပြေလျော့နေချိန် ရှောင်ကျန့်
အခန်းထဲမှ အမြန်ဆုံးထွက်လာလိုက်သည်။
ရှောင်ကျန့် အခန်းထဲမရောက်မီလက်တစ်စုံက ရှောင်ကျန့်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
YOU ARE READING
Don't Leave Me (Yizhan)
Fanfictionချစ်ခြင်းတရားကို အဓိပ္ပာယ်ဖော်ဆိုပုံမတူသူတွေရဲ့ ချစ်ခြင်း
