Hem

38. Te laat

'Fuck.' Schold Andreas voordat hij me weer in de ogen keek. Hij beet nogmaals op zijn lip en probeerde het uit te stellen. Wat? Om me opnieuw af te wijzen? Wat een gentleman...

'Ja!' Schreeuwde hij toen. Mijn ogen werden groot, wat?

'Ja! Ik hou van je! Ik hou van de manier waarop je altijd zorgt voor fysiek contact als ik naast je sta. Ik hou van hoe het je niet uitmaakt wat we wanneer doen en wie er ook kijkt. Ik hou van hoe je je altijd zo focust op onze momenten samen en heel de wereld lijkt te vergeten. Ik hou van het feit dat je altijd om mijn grappen lacht, zelfs al zijn ze niet grappig. Ik hou van hoe je sommige herinneringen steeds naar boven haalt als ze je aan iets doen denken. Ik hou van hoe je serieuze gesprekken haat maar ze altijd wil voeren als het echt nodig is. Ik hou van hoe sportief je bent, en je reden om te spelen. Ik hou van hoe je elke keer lacht als je mij weer ziet. Ik hou van hoe je altijd zo gefocust bent op het nu en nooit op de toekomst of op het verleden. Ik hou van hoe het je niet uitmaakt hoe je je voelt, ik hou van dat je altijd blijft terugkeren ook al heb ik het weer allemaal verkloot!' Ik keek hem verbijsterd aan.

'En niet alleen de goede dingen. Oh nee, Lysa... Ik hou van hoe boos je op me kan worden als ik het allemaal weer verpest heb. Ik hou van hoe stevig je me beetpakt en niet nadenkt over hoe stevig nou eigenlijk. Ik hou van hoe je me slaat, en niet tegenhoudt. Ik hou van hoe je schreeuwt en alle feiten in m'n gezicht spuugt. Ik hou van hoe je me zo afkeurend aankijkt alsof ik het lelijkste ben wat je ooit hebt gezien. Ik hou van hoe je me negeert. Ik hou van je wraak, hoe je me terug pakt.' Andreas' gezicht hing naar beneden en zijn haren vielen voor zijn ogen. Hij kwam op adem, daarna keek hij weer omhoog. Recht in mijn ogen.

'Ik hou van jou.' Heel dit moment voelde als een waas. Als een droom, het voelde niet echt.

'En, ik haat het. Want als het feest dadelijk weer voorbij is, en jij weer weggaat. Blijf ik hier achter met een leegte in m'n lichaam die ik zonder jou niet kan vullen. En het vreet me van binnen op. Het maakt me gek. Ik weet dat ik altijd zeg, dat ik het wel aankan zonder jou, dat het prima gaat, en dat ik je de volgende keer weer gewoon zie. Maar, dat is niet zo. Ik ben kapot zonder jou, Lysander. Ik ben naar Rosie gegaan omdat dat makkelijker is. Zij wilde mij, ik haar niet. Maar het is zoveel makkelijker om je te haten dan om je te missen. Ik heb al die weken zo mijn best gedaan om je te negeren, of om er tenminste voor te zorgen dat je niets meer met mij te maken wilde hebben, en het was me bijna gelukt.' De tranen stonden in zijn ogen, en ook in die van mij. Ik keek hem geschrokken aan en ik wist niet wat ik zeggen moest. Wees nou eerlijk, dat zou niemand weten.

'Andreas-'

'Ik kan het niet Lysander. Ik kan niet van je houden. Maar ik doe het toch, en ik zou het altijd blijven doen. Dus, daar is je antwoord. Ja, ik hou van je.' Ik keek hem aan, compleet in de war en geschrokken van zijn confessie. 

'Je had het moeten zeggen, Andreas.' Ik greep zijn hand vast. Hij beet op zijn lip.

'Ik kon het niet. Het lukte me niet.' Er gleed een traan over zijn wang heen. Ik hield hem vast.

'Ik wil je niet kwijtraken Lysander.' Ik voelde zijn grip stevig om me heen en er gleden tranen over mijn schouder heen.

'Ik ga nergens heen.' Zei ik zacht en geruststellend. 

'Dat weet ik maar er zijn stemmen in mijn hoofd, die het tegendeel bewijzen en het maakt me gek als ik niet bij je ben.'

'Het komt goed Andreas, ik beloof het.' Het duurde een hele tijd voordat hij stopte met huilen, en voordat hij stopte liet ik zelf ook een paar tranen gaan. 

'Het spijt me zo erg voor waar ik je allemaal doorheen heb gehaald, Lysa. Dat verdien je niet. Je verdient mij niet.' Ik beet op mijn lip.

'Je weet niet wat je zegt.' Uiteindelijk waren we uitgehuild. Hij liet me voorzichtig los en hij keek me aan. Doordringend.

'Ik hou van je.' Ik knikte.

'Ik hou ook van jou.' Ik greep zijn kaken vast en drukte mijn lippen hard op die van hem. En hij kuste me terug. Hard. Zijn handen gleden onder mijn shirt en die van mij grepen zijn haren vast. Ik duwde hem met zijn rug tegen de muur aan en ik bleef hem kussen, en kussen, en kussen. En hij kuste mij. Uiteindelijk trok ik met een grijns terug om op adem te komen. Hij grijnsde terug naar me.

'Je wilt me.' Zei ik met een grijns. Andreas grijnsde terug.

'Ik wil je.' Hij boog zich voorover en drukte zijn lippen weer op die van mij. Ik neuriede goedkeurend en ik drukte hem weer terug tegen de muur aan. Zijn handen gleden naar mijn broek en niet snel daarna boog hij door zijn knieën. 

'Ah fuck.' Kreunde ik en ik steunde met mijn handen tegen de muur aan. Ik haalde diep adem en na een tijd kwam Andreas omhoog.

'Je wilt me.' Zei hij toen. Ik lachte.

'Ik wil je.' Ik draaide hem om en trok zijn broek naar beneden. Ik kreunde in zijn oor bij het contact en ik steunde opnieuw met mijn handen tegen de muur aan. Op de achtergrond klonk nog altijd de regen en Andreas kreunde genietend.

'Ah fuck.' Fluisterde hij. Ik greep hem vast bij de achterkant van zijn haar en bleef in hem stoten. 

'Hmm.' Kreunde ik en ik beet in zijn nek. Ik stond op ontploffen. Andreas had zijn handen tegen de muur aan en hij kreunde, en kreunde en kreunde.

'Fuck.' Zei hij, en daar was ik het volledig mee eens. Ik keek voor de zekerheid even om me heen. Ik was veel te gefocust op Andreas dat ik voor de helft vergeten was dat we op een public terrein stonden. Toen ik rechts van me keek zag ik Rosie het hoekje omkijken met haar ogen groot. Ik keek haar grijnzend aan. Andreas had niets door en voor hij überhaupt die richting op kon kijken was ze al weg. Ik focuste me weer op Andreas en ik voelde mezelf dichter bij komen. Ik liet zijn haren los en ik greep hem vast bij zijn middel. Ik kuste zijn nek en hij grijnsde terwijl hij via zijn ooghoek naar me keek.

'Harder.' Zei hij toen vastberaden en ik ging aan het werk. Ik beet op mijn lip en ik probeerde mezelf in te houden, dit was mijn eerste keer zonder condoom en ik was me een partij gevoelig.

'Fuck Andreas, ik denk niet dat ik-' Ik trok me uit hem en kwam klaar op de tegels. Ik kreunde en daarna kwam ik op adem. Andreas keek me aan.

'Dat had je wel iets eerder aan mogen geven mompelde hmm?' Hij legde zijn hand in mijn nek en hij kuste me terwijl ik mijn broek omhoog trok. Ik trok hem af tijdens het kussen en ik ging snel daarna door mijn knieën voor hem. Zodra hij ook was gekomen, stonden we daar tegen de muur aan. We zeiden allebei even niks. Ik lachte door de vreemde situatie. Ik zag Andreas aan zijn haar frunniken.

'Hier.' Ik gaf hem het elastiekje wat ik nog altijd om mijn pols had zitten. Hij keek me verbaasd aan maar grijnsde toen.

'Dank je.' En hij begon met een klein staartje te maken in zijn haar. Ik staarde hem betoverend aan. Zodra hij klaar was keek hij ook naar mij.

'En nu?' Vroeg hij, en ik dacht na. Tja, wat nu? 

'Wil je terug naar binnen?' Vroeg ik en hij dacht even na.

'Ik wil nog even hier blijven. Bij jou alleen.' Ik glimlachte, en mijn hart ging sneller kloppen.

'En bij mijn sperma op de grond.' Andreas lachte, en het was lang geleden dat ik zijn tanden zo zag stralen doordat hij lachte.

'Ja, en bij jouw sperma op de grond.' Ik legde mijn hoofd op zijn schouder.

'We komen er wel uit toch deze keer?' Andreas legde zijn arm om me heen, en ik werd gek vanbinnen.

'Ik hoop het wel. Want ik wil weten of je een broertje of zusje krijgt.' Ik keek op naar hem.

'Je was je kaart vergeten mee te nemen.' Ik opende mijn mond in realisatie.

'Oh.' Zei ik en Andreas glimlachte. 

'Ja.'