A/N: This Interlude is part of the story. Para naman may update tayo sa nangyayari kay HERSHEY*.I left some clues here so you may able to predict what will happen next or to understand the story. Have a great day.
HERSHEY*
ITS BEEN three days since I read the first file of my blog. It's still feel awkward sa tuwing sasabihin ko na blog ko ang mga yun. I don't know how do I came up with that idea about writing or maybe creating a record of my daily lives. Pero infernes ah, ang ganda ng pagkakasulat ko dun na parang nagbabasa lang ako ng novel.
Pero medyo nawalan ako ng gana dahil sa isang bagay. Yun ay nung i-describe nya-I mean d-in-escribe ko ang nakita ko sa may taas ng hagdan. Halos realistic ang naalala ko na at some point makes sense dahil ako nga ang nakakita sa kanya. It creeps me out when suddenly it came out of my mind.
I finish the first draft. Pero dahil nga sa nabasa ko ay kinailangan ko muna siguro ng panahon kaya eto ako ngayon hindi parin nagbabasa. Actually kanina pa ako ng umaga nag-iisip kung babasahin ko na ulit o huwag muna.
Since I can't decide mas pinili ko nalang magbukas ng New file para I record tong araw ko na to sa Hospital. Then here we are, I'm sitting on my bed and typing these words. Actually masaya naman palang magsulat ng araw mo. At least bukod sa picture ay may babasahin din ako.
Ewan ko kung dahil ba sa amnesia o ano pero in my nickname there's something was off. Hershey? Bakit Hershey ang nilagay ko e pwede namang Elizabeth. Dahil ba gustong-gusto ko ang name na yun? O sinadya ko lang?
While typing biglang nawalan ng kuryente. As in madilim tsaka pitch black. Ang tanging nagbibigay lang ng liwanag ay ang screen ng phone ko. I swipe down on my screen and then nakita ko ang mga features nitong phone. I click the flashlight icon.
I look around and I see it still the same. While I'm looking around I noticed na tumahimik ang buong paligid as in parang nawala ang mga tao. I stand up and start walking towards the door. I open it and I go outside of my room.
This scenario gives me chills because it's look like abandoned hospital in horror movies. Kahit na natatakot at nanlalambot ang mga binti ay sinubukan ko pa rin maglakad-lakad wala talagang tao dito sa hospital kundi ako lang.
While looking around I notice that this hospital it's a little bit weird. Because the room don't have any beds for patients but instead it's full of laboratory tools and equipment. Habang naglalakad ako sa hallway ay napansin kong may elevator sa dulo nun. I see the button working. That means that elevator is working.
I ran towards the elevator and when I finally reach it I click the button wait for it to open. While waiting ay hindi ako mapakali. Kasi kahit sabihin na gumagana tong elevator at may flashlight ako ay nakakatakot parin kasi madilim. After a few minutes the elevator door finally open. Buti pa sa loob ng elevator ay may ilaw at kuryente.
Sumakay ako ng elevator at nakita ko agad na ang mga button. Medyo malaki pala tong hospital kasi meron syang 25 floors at hindi ko pa alam ang lapad nya.Pinindot ko ang first floor at binaling ko ang paningin ko sa harap. Habang pasarado ang pinto there is something got my attention. Nakita ko kasi dulo ng hallway ay may mga flashlight. They running toward this direction.
They dress like a Soldier. They have a long guns and that pointing… . At me. Pinindot ko ang button ng paulit-ulit dahil sa sobrang taranta at kaba. Di ko alam ang gagawin ko tsaka naginginig ang katawan ko. Buti nalang na nagsara agad ang elevator doors bago pa sila makalapit.
Nakahinga ako ng maluwag dahil hindi nila ako nagawang habulin. Habang naghihintay ako na makarating sa destination ko ay napaisip ako. Why they run towards me while pointing a gun? There something wrong kaya nawalan ng kuryente at nandito ang mga militar?
After a few minutes finally the elevator door opens,I reach my destination. Napanganga ako sa nakita ko. Nasa harapan ko ngayon ang parang lumang office. Lahat ng yun computers na magkakatabi pero hindi gumagana. Walang katao-tao at sobrang tahimik. Nakaharap sakin ang screen ng computers. Sa harapan ko ay nakita kong may glass dun.
Ang nakakamangha ay ang nasa kabilang parte ng glass. Makikita mo kasi sa glass na may malayong pader. I think nasa 25 meters ang layu nung pader na yun. There's a crack on that wall but inside of that crack there a mirror. Nakikita ko kasi may reflection dun ang mga nasa paligid ko pero… .. Ako wala.
Nakikita ko rin na sa reflection na may mga militar sa computers na nasa likod.Tinignan ko pa ang likod ko pero walang katao-tao sa likod ko. What is happening?
And then suddenly everything went….. Black.
“Elizabeth, Wake up.” I open my eyes and everything is fine. Normal lahat may kuryente at may ingay rin sa labas. Maybe all of that is a dream. Akala ko talaga kung ano na. I look at my hands I'm still holding my phone. Nakita ko rin na hindi pa pala ako tapos na magsulat. So to forget about it I decided to write it down about my dream earlier. But before I continue, I need to eat first. Sama sama kaming kumain nila mom and dad.
But something came out of my mind. What if… .. That's true ?
AFTER I ate my food I suddenly noticed that there is something on the title of this Diary. After kasi ng pamagat ay may naka-Open-closed Parenthesis. I think may dahilan kung bakit nilagyan ito ng author ng ganun.
DIARY(SIDE A): HOUSE OF MYSTERIES
If May Side A ang Diary nato that means Meron din syang Side B. Tinignan ko ulit ang lamang file ng File manager. And then halos napatalon dahil after a few minutes, I found it. But merong difference sa title.
DIARY(SIDE B): LABORATORY OF SECRETS
I read the first and it's I need to check the date before I read the next part of this blog. Tinignan ko ang Date. Magkasunod ang dates ng first part ng House of Mysteries at Laboratory of secrets. So I decided to read the first part of the Side B. Hindi ko lang alam kung may connection between this two sides of this Dairy. And the author’s name of this Diary is HAROLD.
YOU ARE READING
WHAT HAPPENED?
ParanormalA group of teenagers who lived in hidden town for months. But they life would never be same. They lives will be hellish after they move in that mansion. please follow them on how they overcome the hellish experience of their lives.