Chapter 11

49 33 0
                                    

That's so cliché. How trite! This is not to regard to him to describe what he did but I am talking about myself! Dianver Frances' mien now looks like so cheesy to me. To think its just small thing for a friendship but my neurotic ass self is up to something and that's to humilate me to myself!

I mean, dun lang? Kinikilig kana?! Grabe ka makapagreact na dala-dala mo na naman kahit saan at anong araw.

The only thing that always keeps bugging me in my mind within the days I enduring. Also it's cliché because I am thinking and receiving it like this, I react like this. Justifying that no matter what happens without confirmation and I'm not on my last string yet— I'll be always this submissive. Giver to myself, letting it passed, and feel the moment.

That gestures of him brought something. It level up our connection after days after days and days after. Nakalimutan ko ang nangyari kinaumagahan na yun.

Para siyang nagkaroon ng seremonya. Ginaya niya kung ano ang nangyayari sa royal formal events. Nakakatawa lang at naweweirduhan ako na natutuwa na napupuno dahil nakaisip siya ng ganun?

Na isang impormal na seremonya kuno para sa pagkakaibigan namin? Seremonya na nagpapalabas na this is important, I am important. To him!

Na para bang may usapan na kami at nasa batas na yun ng lugar na kinalalagyan namin at naming dalawa kaya dapat walang lalabag. Kasi kung nagmarahas kang lumabag, alam mong may mawawala, hindi man sabihin ang parusa.

And to get back to what I mentioned, those days I am actually with him. Sometimes an hour or two in a day. Mga ilang araw na bigla na lang dahil nasanay ako na sabihan siya na tatambay ako sa treehouse at walang pakundangan na magsasabi siya na susunod siya.

Hindi na tulad ng dati na nagkikita kami para turuan siya at minsanan lang, dahil ngayon, nakikita ko na siya palagi at hindi na tungkol sa tutor! Hahaha, happy kid.

Dun ko siya natuturuan nang maayos dahil nakakapagtanong siya sa akin agad. Nakakamangha, nagtatanong na siya. Hindi na mga galaw namin ang nag-uusap, may communication ng nangyayari. Kaya naman pala niya. Pfftt! Gusto ko siyang asarin.

Maliban sa subjects that we have to talk about, he's been.. open. He's asking already. He's not afraid or shy to ask about his curiosities anymore, about me. Nagugulat na lang ako sa kaniya araw-araw sa kaniya but I'm looking forward for the next agad kahit hindi pa naman tapos ang araw, its just the thought popping anytime momentarily.

Oo, nadadala na naman ako.

Grabe naman kasi yung quality time?! At yung nagagawa inside the quality time.

Puro ako sagot nun kaya binabalik ko rin ng tanong kaya ending na-ooverwhelmed ako sa nalalaman ko sa kaniya. Kaya siguro narealize ko na baka hindi lang sa unang araw ang pinagmumulan neto, may mga sumunod pa kasi. Na umabot ng mga linggo. Masyado akong pinagbibigyan ng bathaluman ng pag-ibig. Edi thank you.

Kasi kahit papaano nakilala ko siya kung ano, sino, at paano siya sa bahay nila sa Pilipinas. Nakilala ko yung mga ate at mga magulang niya sa naging kwento niya. Na kahit kaunting detalye na pwede niyang sabihin sa akin ay narinig ko.

I'm happy that he isn't a black canvas in my head anymore.

"In my stance, the Ravelonzo.. the surname sends shivers down my spine. It's hard to believe I belong to such an affluent family. The expectations to conform and meet certain standards feel suffocating. The idea of being sent somewhere for my own benefit is often just a facade for their own interests." I didn't let out any emotions to my face nor to my body. Didn't flinch or panicky look at him, wag OA Dianver. I keep busy myself to my research.

Spencer Series #1: Marquess With His Prime (BxB)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon