⚜️*Alpha's whisper/ალფას ჩურჩული*🌙

🔞○მე შემიძლია ვიყო შენი○🚫

წვიმა გრძელდება, როცა ჯონგუკი ფანჯარასთან ზის და უყურებს წვეთებს, რომლებიც ეცემა მინას.
თეჰიონი ისევ იქ დგას წვიმისგან სველი..

„ჯონგუკ“,-კვლავ იძახის თეჰიონი ამჯერად მისი ხმა ოდნავ გაძლიერდა.-"ვწუხვარ, რაც მოხდა სავსე მთვარის ქვეშ. მე არ ვაკონტროლებდი საკუთარ თავს."

მან იცის, რომ ეს სუსტი საბაბია, მაგრამ იმედოვნებს, რომ ჯონგუკი საკუთარ თავში იპოვის პატიების ძალას.

"გთხოვ, შემიძლია შემოვიდე?"  ეკითხება ისევ თეჰიონი, რადგანაც ჯონგუკი დუმს.
ხელები კიმმა ფანჯრის მინაზე დააჭირა და წვიმა მას და ჯონგუკს შორის მოჰყვა. მისი თვალები ეძებს პატარა ბიჭის სახეს, იმედით. "გპირდები, რომ არ დაგიშავებ. მე მხოლოდ საუბარი მინდა."

ჯონგუკი სკამზე ხტება, როცა ფანჯარა იღება თეჰიონის ხელის ძალით. ის უყურებს წვიმას, რომელიც ტრიალებს და ცეკვავს მათ შორის, მოხიბლული იმით, რომ წვეთები ერთმანეთს ეკვრის, სანამ მიწაზე ჩამოვარდება.

"წადი, თეჰიონ" - ჯონგუკი ჩურჩულებს, მისი ხმა ძლივს ისმოდა წვიმის ხმაზე.. სკამიდან წამოდგა,-"შენ აქ არ უნდა იყო, ყველაფერი გააფუჭე.. აღარ მსურს ჩხუბის გაგრძელება"

ჯონგუკი გაბრაზებულია და სურს უყვიროს თეჰიონს იმის გამო, რაც გააკეთა. მაგრამ მხოლოდ გრძნობს რომელსაც ახლა განიცდის არის ღრმა მწუხარება, მწუხარება იმ მშვენიერი კავშირის გამო, რომელიც მათ ოდესღაც ქონდათ.. თუნდაც მცირე ხნით.

ჯონგუკი ქვემოთ უყურებს იატაკს, თვალები ცრემლებით ევსება, რომელსაც დღეების განმავლობაში იკავებდა. ის ძალიან დაიღალა შიშისგან, იმის განცდით, თითქოს იმ ხიდზე დადის რომელიც ნებისმიერ წამს ჩამოიშლება იმ ადამიანების გარშემო, ვინც მას აინტერესებს.

"არ შემიძლია შენი ნდობა", - თქვა ჯონგუკმა და ხმა აუკანკალდა. "როგორ შემიძლია კიდევ ერთხელ დაგიჯერო?"