Calmness In The Midst Of Chaos

CHAPTER 38

CHAPTER THIRTY EIGHT

Ring

WARNING: This chapter contains matured scenes that are not suitable for young readers. Please read at your own risk.

Calmness in the Midst of Chaos is nearing its end. Thank you for all the support and love this story has received from all of you. I will always remember those who have interacted and supported me from the very beginning. We've come so far, and this wouldn't have been possible without all of you.

To those who promoted my stories on their TikTok accounts, thank you so much, babies! I really appreciated all your efforts; that means a lot to me.

I love you all so much! ♡

Writing bed scenes is not my cup of tea, so please bear with me. Don't expect too much. I might just disappoint you, honey.

- - -

"I missed you, baby... I missed you so damn much."

Hindi ko alam kung pang-ilang ulit na iyong ibinubulong ni Jaevier. Base sa kilos niya, mukhang miss na miss na nga niya ako. Pakiramdam ko nga mas malala pa ang pangungulila sa akin ng isang 'to. Kanina pa halik ng halik, eh.

"Hey." Hinawakan ko ang mukha ni Laurent para pigilan siya sa akmang paghalik na naman sana sa akin. "Akala ko ba mag-uusap tayo?"

Gusto ko rin sanang mag-usap muna kami. We haven't seen each other for several years, so I'd like to catch up with him about what has happened to him in the past six years.

Pero ang tarantado, ibang usap yata ang gusto. Kanina, pagkapasok na pagkapasok pa lang namin sa kotse, agad na niya akong inatake. Daig pa niya ang bubuyog. Gustong sipsipin lahat ng tamis ko.

Pakiramdam ko nga namamaga na iyong labi ko sa kakahalik niya. Sinusulit yata niya iyong anim na taong hindi ako nahalikan. 'Yan ang napala niya. Iniwan-iwan niya ako, eh. E 'di sinong lugi ngayon?

Ngumuso siya at tinanggal ang kamay ko sa mukha niya. Saglit siyang sumulyap sa mata ko bago muling ibinalik ang titig sa mga labi ko.

"Nag-uusap na tayo," seryosong sabi niya bago yumuko at muling siniil ang mga labi ko.

I smiled against his lips. Wala na akong ibang nagawa kundi pumikit at tugunan ang ibinibigay niyang mga halik. Magrereklamo pa ba ako? Ilang taon ko ring hindi natikman ang labi ng gagong 'to.

Kung magaling na siyang humalik noon, mas lalo siyang gumaling ngayon. Nakakapanglambot ng tuhod siya kung humalik. Nakakasira ng bait. Ekspertong-eksperto talaga siya pagdating sa mga ganito.

"Ibang usap naman ang gusto mong gawin, gago," nangingiting ani ko ng sandali siyang humiwalay sa akin.

Umangat ang kamay ko para suklayin ng mga daliri ang magulo niyang buhok. Nasa backseat kami ng aking sasakyan. Nakatukod ang mga tuhod niya sa magkabilang gilid ko habang nasa gitna ako ng nakaparte niyang mga hita.

Nakayuko siya sa akin, pinapanood ako gamit ang namumungay at punung-puno ng emosyon niyang mga mata, na para bang hawak ko sa aking kamay ang buhay niya.

He scoffed. "We can talk while taking each other to heaven. Puwede naman 'yon." At nakipag-bargain pa nga.

Napuno ang sasakyan ng halakhak ko. Napapailing kong ipinupulupot ang isa kong kamay sa kaniyang baywang habang nakatingala ako sa kanya ng kaunti.

"Seriously, Laurent? Iyan talaga ang gusto mong gawin natin pagkatapos ng anim na taong hindi tayo nagkita?"

His laughter mingled with mine. Rinig na rinig ko sa tawa niya kung gaano siya kasaya ngayon. Ganoon din naman ako. Sinong hindi magiging masaya kung pagkatapos ng mahabang panahong paghihintay, nandito na ulit siya sa mga bisig ko. Abot kamay ko na siya, naririnig, nakikita at nahahawakan.