Çok şaşırmıştım ve bakışları gitgide beni korkutuyordu. " oda ne demek oluyor " dedim bana sert bir bakış daha fırlatarak cevap verdi " inşallah çabuk iyileşirsin sana daha fazla bakıcılık yapamayacağım demek oluyor " aradan saatler geçmişti annemi aramak istedim ceplerimi yokladım telefonum yoktu . hödüğe döndüm " telefonum nerede " " sen hasta değilmisin telefonu napıcaksın " diyerek karşılık verdi . " annemi arıcam versene telefonumu" hödükkk adam yaaa telefonumu baygın bakışlarla bana uzattı elinden kapıp annemi aradım " anne çok korkuyorum kendimi çok kötü hissediyorum hemen gelmelisin" deyince annem bir süre sustu daha sonra şaşırmış bir ses tonuyla konuşmaya başladı " 5 dakika içinde toplantıya giricem hem savaş ta yanında neyden korkuyorsun " ahh bu kadın beni hiç anlamıyor savaş telefonu elimden almaya çalışıyordu " peki anne toplantı bitince gelip alıca- " dememe kalmadan savaş telefonumu elimden aldı ve telefonumu yere atıp parçaladı bu çocuk beni çok korkutuyor titriyordum korktuğumda hıçkırık tutar beni zaten yine aynı durum olmuştu . hem titriyordum hemde hıçkırıyordum savaş kulağıma eğilip "nefesini tut iyi gelir "dedi denemekten zarar gelmezdi zaten denemiştim ve bana baya iyi gelmişti . ardında doktor içeri girdi " merhaba" dedi savaş cevap vermemişti.bende " merhaba " dedim. adam ne kibar ne iyi kalpli psikopat hödük doktor söze başladı " kötü bir şeyiniz yok Deniz hanım işlemlerinizi halledip yarım saat içinde taburcu olabilirsiniz tekrardan geçmiş olsun " dedi daha sonra odadan çıktı yarım saat sonra hödük "toparlan hadi çıkıyoruz "dedi nihayet evime gidebilecektim bir şey söylemedim hödüğün arabasına bindik dediki " kötü bir başlangıç yapmış olabiliriz ama istersen -" onun birşey söylemesine izin vermeden atıldım" psikopat biriyle ne arkadaş ne de sevgilim olurum " onu şaşırtmayı başarmıştım işte bu bee " demek ben psikopatım öylemii " " öyle " diyerek karşılık verdim hödük efendimiz ağzını açtı " bana psikopat diyemezsin sabrımı zorluyorsun küçük hanım " banane kii sanki beni öldürücek gerçi onu da yapar güvenmiyorumda " sabrın zorlanıyorsa nolmuş " birden arabayı hızlandırdı resmen uçuyordum " yapma salak öldürüceksin bizi " dedim . hızlıca ara bir sokağa saptı ve arabayı durdurdu. " noluyor " dedim hiç konuşmuyor yüzüne baktım öfke doluydu yüzü ben ona naptım ki anlamamıştım yüzüme baktı baktı ve baktı daha sonra yaklaştı ve dudağıma bir öpücük kondurdu işte bunu hiç beklemiyordum kalbim küt küt atıyordu yutkundum sırıtarak yüzüme baktı gözlerim fal taşı açmıştı. yüzüne tokatı geçirmiştim. "psikopat senden iğreniyorum " " zaman çalıcısın şimdi seni burda indiriyorum ve toplantıya gidiyorum ama emin ol daha seninle çok görüşücez " araban uçarcasına indim . Taksi arıyordum kilometrelerce yürüyüp saatlerce beklememe rağmen hiç taksi geçmedi hava kararmıştı aileme de haber verememiştim kendimi çok çaresiz hissediyordum hıçkırmı ya başladım . Daha sonra savaş nefesini tut demesi geldi aklıma nefesimi tuttum bu bana iyi gelmişti . bir banka oturup ağlamaya başladım . ağlamak bana çok iyi geliyordu biraz sonra yağmur başladı . Savaş nefret ediyordum içimden sürekli bu cümleleri söyleyip durdum ıslanmıştım üşüyordum titriyordum . biraz sonra yanıma biri oturdu başımı çevirip yaşlı gözlerle ona baktım . bana bakıp gülümsedi bu benim içimi ısıtmıştı . kendimi daha az yalnız hissetmeye başlamıştım. " iyi misiniz" dedi gözlerinde endişe okunuyordu benim için mi endişelenmişti bu beni çok mutlu etti gülümseyerek" evet dedim . " Ben Mete " deyip elini uzattı çok samimi olmak istemediğimden başımla onayladım birden arabaların arasından Savaş çıkageldi kalbim deli gibi öfkeyle çarpıyordu gelip önümüzde durdu . onu gören ve yanımda oturan mete şaşkın bir ifadeyle " "Savaş "dedi Meteye dönüp bu hödükle nereden tanışıyorsun " dedim " kardeşim " dedi gülümsüyordu . çok şaşırmıştım kalbim hızlıca çarpmaya devam ediyordu . savaş bana yönelerek " Atla " dedi . istemiyordum ama başka çarem yoktu baygın gözlerle Meteye el sallayıp arabaya bindim sırılsıklam olmuştum . uzun bir sesizlik oldu bu sesliği Savaş bozdu " çok şanslısın biliyor musun " her insan gibiydim işte nerem şanslıydı ki benim" nasıl yani " evet belki biraz fazla soru soruyor olabilirim ama hepsi meraktan daha öncede meraktan başıma az iş açılmamıştı ama neyse acı bir şekilde gülümsedi " ben ailemi 6 yaşımda kaybettim sen şanslısın çünkü seni seven bir ailen var ardından telefon çaldı annem arıyordu savaş telefonu açmadan devam etti bu 52. aramaları çok şanslısın gerçekten " deyip telefonu açtı " kızını buldum getiriyorum " deyip telefonu kapattı açıkçası annemle böyle konuşması benim hiç hoşuma gitmemişti ama onun ailesi olmamasına çok üzülmüştüm belliki oda üzülüyordu uzun bir sessizlik daha oldu daha sonra ise konuyu o açtı " bana aşık mısın " yaaa gıcık beni her seferinde şaşırtıyordu şimdi ise ultra süper şaşırtmıştım bende hemen söze girdim " seni sevme ihtimalim IQ seviyenden daha düşük hiç boşuna ümitlenme derim. sırıtmaya başladı salak yaa " demek ki beni seviyorsun " dediğinde " daha çok beklersin diye " mırıldandım " güzel cevap veriyorum yaa arabadan indikten sonra öfkem bir nebze geçmişti acaba dönüp hoşçakal desem mi diye düşünürken döndüm ve çok bilmiş tavrı takınarak el salladım .
