ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🍂 ( ONGOING 📝 )

🌼 chapter 01 🌼

Shenul pov

11- E

මම ඩෙස් එකට ඔලුව ගහ ගත්තා. අපි දැන් එකොලහ වසරට ඇවිත් හරියටම දැන් සතියක් වගේ. තාම මුල් හන්දා උගන්නනවා අඩුයි. අනික ස්පෝට්ස් මීටුත් ලග හන්දා ලමයි පංතිවල නැති හන්දා කොහොමත් උගන්න බෑනෙ. අපේ පංති තිබුනෙ ස්කෝලෙ කෙලවරටම වෙන්න. තට්ටු තුනේ හෝල් එකේ අපි උන්නෙ උඩ තට්ටුවට වෙන්න. අලුතෙන් හදපු බිල්ඩින් එකක් හන්දා පහල තට්ටු දෙකම හිස්. අපේ නියමුවානන් අපිට කොච්චර ලව්ද කියලා කියනවනම් අපි වෙනුවෙන්ම ස්කෝලෙ කෙලවරම බිල්ඩින් එකක් හදලා අපිට පදිංචියට දුන්නා. එතනත් අපිට වෙනස්කම්

( ශෙනුල් විද්වාන් )

දැන් යන්නෙ ඉන්ටර්වල් එකට කලින් පීරියඩ් දෙක. ඒ දෙකම අහුවෙලා තිබුනෙ අපිට කාන්ඩ විශයන්. ඒ කියන්නෙ කොමස්. අපිට විතරක් නෙවෙයි අනිත් උන්ටත් උගන්නන්නෙ නැති හන්දා පන්තියෙ බාගයක්ම පුටු හිස්. පෙලක් එවුන් ආතක් පාතක් නැතුව ඔහේ රෝන්දෙ ගහනවා ඇති. තවත් එවුන් ඇත්තෙ කැන්ටිමේ තනි රකින ගමන්. අපරාදෙ කියන්න බෑ අපේ මුලු පෝලිමම පන්තියේ ඉන්නකොට මම පෝලිමේ උන්නු අනිත් උන් දිහා බැලුවා. කෙලවරටම වෙන්න උන්නෙ පසිදු...... ඊලගට යසිරු......... මලීෂ බිත්තිය අයිනෙ මම........ අපි උන්නෙ අන්තිම පෝලිමේ...... ඔය මුල මැද වගේ අපේ එවුන්ට සෙට් නෑනෙ උන්ට ඕන අන්තිම

ඇසුරු කරන්නෙ පාප මිතුරො නම් ඔහොම තමා

මගෙ එහා පැත්තෙ උන්නු මලීෂ නිදි. පසිදුවා පොතක් අරන් මොනවා හරි කුරුටු ගානවා. මම යසිරු දිහා බැලුවා... ඌ බෝඩ් එක දිහා බලන් මොනවා හරි කල්පනා කරනවා. ඒකගෙ ගත තියෙන්නෙ මෙතන උනත් හිත තියෙන්නෙ ගව්ගානක් ඈතින් කියලා මට තේරුන හන්දා මොනා උනත් මම කරදර කරන්න ගියෙ නෑ. ඊයෙ බලපු ඩ්‍රාමා එකේ කොල්ලො දෙන්නා සෙට් උනාද කියලාද දන්නෑ කල්පනා කරන්නෙ.... වයසට හරියන ඒවා නෙවෙයි බලන්නෙ