13 დღე
იმავე საღამოს ბაზაში შევედით თუ არა ჯიმინი მომახტა და ჩვენს პერსონალურ ექიმთან გამომყვა ჯეონთან ერთად,
შარვალი დამინაკუწეს და ტყვია ამომიღეს, წესით ნარკოზით უნდა ყოფილიყო მაგრამ ინფექცია რომ არ შეჭრილიყო ეგრევე ამომადღლიზეს რაზეც დავიყვირე მაგრამ ჯეონმა ნაჭერი მომცა და პირზე გადამადო რომ ტკივილი მასზე გადამეტანა, ჩემს წინ იჯდა ,და თავზე ხელით მეფერებოდა, ჯიმინი ხელს მიჭერდა ,ექიმს ფეხები დაკავებული ჰქონდა და ტკივილისგან საცაა და გავსკდებოდი.
-შშშ , დაწყნარდი თეჰიონ, ყვეკაფერი რიგზეა...
ჯეონმა ხდლები ბეჭებზე გადამისვა და მაწყნარებდა...მერე მასკისკენ წააცურა და მომხსნა, თმები უკან გადამიწია რომ არ გავღიზიანებულიყავი.ნაჭერი თავიდან გადამადო პირზე.
-მალე მოუშუშდება?
ჯიმინმა ჯეონს შეეკითხა რამაც არაფორმალური შეკითხვა არ ესიამოვნა.
ჯეონმა მიხვდა და თავი დახარა.
ამაზე კი ჯეონს კიდევ უფრო გაუკვირდა .
-არც შენ იტყვი ბოდიშს?
-ნათლიამ ახსენა ,რომ მაფიები ბოდიშს არ იხდიან.
გაეღიმა და მერე მე გამომხედა. -კარგი ბიჭები ხართ.
ექიმმა ჭრილობაზე ნაკერი დამადო და გადამიხვია, -სიარულს შეძლებს, მაგრამ თავს ძალა არ დაატანო ვარჯიშის დროს,.
თავი დავუქნიე და ჯიმინიც ადგომაში დამეხმარა.
-ნათლია მე წავიყვან. თქვენ დაისვენეთ.
-სწრაფად, შენს ადგილს დაუბრუნდი.
-დიახ ნათლია.
ჯიმინმა ხელი მომკიდა და სიარული დაოწყო.-ჩემს გამო შარშუ არ გაეხვიო..მე მივხედავ თემს თავს , ახლა კი წადი.
-ოთახამდე მიგიყვან,რა შარი უნდა ამეკიდოს ამაზე?
ჩამეცინა.-რა იცი რა უტრიალებთ თავში.
-ეეეჰ, ახლა შენს ჯანმრთელობაზე იდარდე. მალე უნდა გნახო "პირად დაცვაში"
გამეღიმა. -მალე შენც გადმოგიყვანს აი ნახე!
-სადაც არ უნდა ვოყო ,მთავარია შენს გვერდით ვიქნები, შენს გარდა ვერ ვიპოვე ვინმე სანდო.
-შენ რა სახელი დაგარქვეს?
-სახელი? რამე უნდა დაერქმიათ?
-რავი მე "უსახელო "მქვია.
-სახელების მეტი რაა ეგ რომ აგერჩია?
გაეცინა.
-რავი, უცებ რაიმე უნდა მომეფიქრებინა და ეს ვუთხარი.
-აბა ნე რას შემარქმევ?
-ვარდისფერ სპანჯბობს!
გამახსენდა ვარდისფერი ტრუსი რომ ეცვა სპანჯბობის სტიკერებით.
-ოოოჰ! გადამაყოლე ერთი ბავშვობის ტრუსი!
-ვარდისფერო ტრუსო! ნახე რა მაგრად ჟღერს ინგლისურად "ფინქ ფანთს!"
გამეცინა რაზეც ჯიმინიც ამყვა სიცილში მერე კი გაახსენდა რომ დაცვაში უნდა დაბრუნებულიყო.
-წავედი, რამე დაგჭირდება,ჰაკვა იცი და ყურსასმენში მომაძახე.
გაიღიმა.
-აუცილებლად...
კარები გავაღე და ოთახში შევედი. მაგრამ ჯეონი დავინახე.
-თქვენ?
უცებ გამიკვირდა-მაფიის ბოსი ტყუილად არ მქვია.მაქვს ჩემი საიდუმლო შემოსვლის ხრიკები...
გაეღიმა...და მომიახლოვდა.
-გინდა ერთ-ერთი გასწავლო?
ის იმდენად ახლოს იყო რომ გულის ცემაც მესმოდა,
-ნათლია მთავაზობს და უარს ვიტყვი?ბრძოლაში გამომადგება.
ჩაეცინა...-ჩემთან ბრძოლაში...ამისთვუს კი მინდა რაღაც შეგეკითხო...
რაღაცნაირად გული ამიჩქარდა...მისი სიახლოვეც რაღაცნაირ აურას ქმნიდა...
-გისმენთ....ნებისმიერი რამ დამისვით...
ჯეობმა ამოისუნთქა,მესმის გული ოდნავ აუჩქარდა.
- კარგი, - თქვა მან, მისი ხმა ჯერ კიდევ ნაზი, მაგრამ მოლოდინის ელფერით იყო სავსე. -იმიტომ, რომ აქ არის ჩემი შეკითხვა.
ის ოდნავ უფრო ახლოს მიიწია, მისი სახე ისე ახლოს იყო შენთან, რომ გრძნობდი მის სუნთქვას კანზე თბილი.
-შეიძლება გაკოცო?
ჯეონმა დაინახა ჩემი ემოციების მოზღვავება ჩემს სახეზე, მღელვარებისა და შიშის ნაზავი თვალებში. მას თითქმის ესმოდა აზრები, რომლებიც ჩემს გონებაში ტრიალებდნენ, იმის გააზრებას, თუ რას ნიშნავდა ჩემთვის მისი კითხვა სინამდვილეში .
ის დაელოდა ჩემს პასუხს, ხელები ისევ კისერზე ჰქონდა, ჯეონის სახე ჩემგან მილიმეტრში იყო. მისივე გული მკერდში უცემდა, მომენტი დატვირთული იყო სიჩუმით, იმ სიწყნარუთ რომელიც ფანჯრიდან შემოდიოდა და უფრო მეტად მიჭირდა რაიმის თქმა...
ინსტიქტურად თვაკები დავხუჭე და თავი დავუხარე მაგრამ ეს თანხმობის ნიშნად არა...მინდოდა მეთქვა რას მთხოვ ნაძირალა თქო მაგრამ,
ჯეონის თვალებში უფრო ძლიერი გრძნობის მოლოდინებს ვხედავდი, როცა თანხმობის ნიშნად,რომელიც არ ყოფილა თანხმობა და ნელა დავხარე თავი. შვების ტალღა გადაეფარა,რასაც მოჰყვა სურვილი.
დახუჭული თვალები, ჩემს რბილ ხმასთან ერთად, ასე დაუცველად, ისე დაუცველად გამოვიყურები
ოდი მის ხელებში. მან ვერ გაუძლო თქვენს შორის დარჩენილი მანძილის დახურვის სურვილს.
მისი ტუჩები ნაზად, უფრო ნელა და მიზანმიმართულად შეხვდა ჩემს ტუჩებს...
