PROLOGUE"Hello, Ivan, do you want to play?" tanong ng 3 years old na batang babae sa 4 years old na batang lalaki na nakaupo lamang sa ilalim ng puno at pinapanood ang ibang bata na naglalaro. "We could play with my ball."
Kanina pa kasi niya napapansin na nandoon lang ito at tahimik. Ito ang nag-iisa niyang kaklase sa toddler class A at dahil dadalawa lang sila na nasa toddler ay pinagsama na sila sa iisang klase kahit na matanda ito sa kanya ng isang taon, isa pa ay iisa ang kanilang Yngrid family at yngrid class. Isa pa gusto niyang maging kaibigan ang batang lalaki kasi ang cute-cute nito at sobrang seryoso na tila hindi ito 4 years old.
"No. Can you just leave me alone?!" singhal nito sa batang babae. "Ayokong makipaglaro sa'yo."
Bigla humikbi ang batang babae at saka pumalahaw ng iyak. "Why do you hate me? I always asked you to play because you always look so sad but you keep on pushing me away, what did I ever did to you?"
Napatingin ang batang lalaki sa batang babae na hindi makapaniwala na bigla na lang itong papalahaw ng iyak. Walang nagawa ang batang lalaki kundi ang hilahin ang batang babae paupo sa tabi niya at patahanin ito.
"Tsk. Bakit ba ang kulit-kulit mo, ha? Tumahan ka na nga." Pinahid rin ng batang lalaki ang luha sa pisngi nito. "You look like a horror doll when you cries like that."
The little girl just pouted that made the little boy smiled slightly. "I don't look like a horror doll and what is a horror doll, anyway? Does even such a thing exist? Who would like a doll like that? All dolls are so pretty."
"If you watch horror movies that uses dolls, you'll understand what I mean."
"I don't like. Daddy said, those kinds of movies has too many ghosts and I don't want to see ghost, their always has blood all over and they look so scary like they'll eat you and took you while you're sleeping. So I don't watch things like that and daddy said I'm not allowed to watch horror because it's spg, as in strict parental guidance and I'm only 3."
"Ang daldal mo." Sabi ng batang lalaki. "Saka hindi ka ba marunong magtagalog?"
"I do but I don't want to speak in tagalog today because you made me cry so you must suffer."
"And you think, I'm suffering right now?" Hindi makapaniwalang sabi ng batang lalaki. "Well, you're wrong because I can understand and speak in english with ease."
The little girl really amused the little boy with her antics. It was the first time that someone talked to him like that, even though he made her cry, kakaiba talaga ang batang ito bukod pa sa pagiging anak ng chairman ng kanilang school ay napaka-weird din pala nito at hindi niya masakyan ang trip.
"I still don't want to speak in tagalog." She pouted more and cross her arms in front of her. "Ivan, why are you always sad and alone? And you're so grouchy that people tends to stay away from you."
"Bakit ikaw?"
"Because I like you so much." Napatitig ang batang lalaki sa nakangiti ng sobrang tamis na batang babae at hindi alam kung seseryosohin ang sinabi nito sa kanya. "Daddy said, like me you lost your mom but unlike me you also lost your dad and that was so sad, that's why I said to myself that I have to be your friend and make you happy."
"Hindi ko kailangan ng awa ng kahit sino. I just want to be alone." He coldly said to her while looking away from her.
She pouted again. "But I don't pity you, I'm concern about you because I really really like you and you're the only one who has the same age as me in Strialym and in the whole academy. Can we be friends, pretty please?"
![](https://img.wattpad.com/cover/37531628-288-k515506.jpg)
BINABASA MO ANG
Yngrid University
FantasyAng Yngrid University ay isang unibersidad na nasa isang malaking isla sa pacific ocean na napakahirap makita sa mapa o madetect ng kahit anong radar bukod pa doon ay ito ang pinaka-exclusive na unibersidad sa buong mundo na mga sobrang talentado la...