Pov Robbie
Hij loopt met een grote grijns en een twinkeling in zijn mooie blauwe ogen naar me toe. Even heb ik niet door wat er gebeurt, maar ineens gaat hij op mijn schoot zitten er gaat een schokje door mijn lichaam. Meteen wil hij opstaan en hij laat zijn hoofd weer hangen. Ik pak hem stevig vast. Ik ben juist blij dat hij bij me kwam zitten. Ik zet mijn wijsvinger onder zijn kin en draai zijn hoofd naar de mijne. Ik zie dat hij huilt ik veeg zijn tranen weg met mijn duim en trek hem dichter naar me toe. Onze hoofden zitten nu heel dicht bij elkaar. Ik vraag "ben je oké?" Hij knikt en kijkt naar mijn lippen dan naar mijn ogen en dan zegt hij "kom eens staan" hij staat op van mijn schoot pakt mijn hand en trekt me mee naar de andere kant van het bed waar nog een leeg stuk muur is. Ik weet wat hij gaat doen, ik weet het. Hij pakt me aan mijn polsen en zet me tegen de muur. Daar sta ik dan. Ik ben kleiner maar wel sterker.
JE LEEST
Waarom deze leraar?
Fanfic"Ga zo snel mogelijk naar Van Vliet (de rector) en zeg hem dat hij naar hier moet komen en leg hem uit wat er gebeurde." Ik wacht niet op antwoord en ren het lokaal uit. Ik ben in een soort trans en sta op automatische piloot. Ik ken dit gevoel. Tri...
