Waarom deze leraar?

12

Pov Matthy
Ik merk dat we richting de studenten wijk rijden en vraag aan Rob "Rob?" "Ja?" "Waar rijden we heen? Naar je huis?" "Ja!" "Waar woon je dan?" "In de wijk achter de studenten wijk" ooh oke fijn denk ik in mezelf. Ik vind die wijk niet fijn met al die dronken hippies, Milo zal er vast wel wonen.
Nu bedenk ik dat de wijk achter de studenten wijk een villa wijk is. "Rob? Mag nog iets vragen?" Ik krijg een mhmh terug en ga verder "woon jij alleen of samen met mensen?" "Ik woon met mijn ouders in een relatief groot huis dus we hebben er een extra muur in gezet en nu wonen aan de ene  kant mijn vader en moeder en aan de andere kant Lisa mijn tweelingzusje en Tigo mijn oudere broer" "wat leuk!"
"We zijn er bijnaaaa" zegt Robbie . Mijn hart begint sneller te kloppen en ik kan het bijna niet onder controle houden ik pak Robs heupen vast. Ik had me vast aan de hand vaatjes van de scooter maar word nu zo instabiel dat ik hem wel móét vastpakken. Ik voel een schokje door hem heen gaan maar hij accepteert het. Het voelt fijn. Ik voel me ook weer wat rustiger worden en leg mijn hoofd op zijn schouder dat kan omdat ik wat langer ben. Hihihi ik lach erom in mezelf.
____________________
Pov Robbie
Ik hoor Matthy ineens een stuk sneller ademhalen en vraag me echt af wat er is. Dan voel ik opeens 2 handen op mijn heupen ik schrik een beetje maar herstel me en rijd door, we zijn er bijna! Mat legt zijn hoofd op mijn schouder en ik laat het maar zo. Zijn ademhaling gaat weer wat langzamer ik merk dat hij in slaap is gevallen. Maar moet hem nu toch wakker maken want we zijn er. "Mat? Matthy wakker worden we zijn er." Hij wordt langzaam wakker en ik zie hem even schrikken en ik zeg gelijk "hey maatje het is oké ik ben bij je ik leg mijn hand op zijn schouder en voel hem ontspannen. Fijn. "Zullen we naar binnen gaan?" Hij knikt en pakt mijn hand alsof ik zijn vader ben. Ik wil niet maar moet het zeggen "Mat wil je alsjeblieft tot we binnen zijn niet aan me zitten want mn pa is heel oplettend weet je nog?" Ik kijk hem aan en zie dat hij zeer teleurgesteld is, maar het moet. We staan in de hal van mijn huis en ik zie dat Matthy gespannen is "Gaatie mat?" Hij kan geen woord uitbrengen "knik of schud maar maatje" zeg ik en hij schudt van nee ik pak hem vast en geef hem een lange knuffel "Mat wat je ook voelt nu, het is oké. Je kan me alles vertellen hè" Dan pak ik zijn hand en loop de woonkamer in ik kijk op de klok. Om 15:45u rende ik het klaslokaal uit en nu is het 17:30u. Ik geef Matthy wat water en pak zelf ook en we lopen samen naar boven. In mijn kamer aangekomen lijkt Mat eindelijk zijn stem terug te krijgen.