aldatılmak | barıs alper yılmaz

ü ç

"Beni gerçekten seviyor musun?"

Begüm'ün sorduğu soru karşısında duraksadı Barış.

"Ne yaşadığımızı bilmiyorum.Ama artık yeter buna bir son vermeliyiz Begüm."

"Ne?Nasıl yani anlamadım."

Begüm'de çok seviyordu Barış'ı.Aşkı için herşeyi yapardı hatta yapmıştı da.Evli olduğunu bildiği halde onla yatmıştı.

Telefonuna gelen mesajlarla eline aldı telefonu Barış.Karısıdandı.

Özge'm;nasıl yapabildin bana bunu Barış,nasıl?

Özge'm;hayat hep nasıllarla ve masallarla dolu değil mi?

Özge'm;ben seni sevmiştim ya sevmiştim. Ömrümünüzün sonuna kadar birbirimizin olacağız diye söz vermiştik.

Özge'm;ama sen bu sözü siktir ettin, değil mi?

Özge'm;iyi o zaman bende bu evliliği siktir ediyorum.Boşanıyorum senden.

Özge'm;ha bu arada

Özge'm;yanındaki metresinede selam söyle.

Özge'm;öpüyorum onu bolca.

Barış apar topar herşeyini toparlayıp Begüm'ün evinden dışarı çıktı.Öyle bir hızla bastı ki gaza sanki hamile kadını hastaneye yetiştirmeye çalışıyor gibiydi.

Eve girmeden bile duyabiliyordu sesleri.
Vazoları kırıp bağırma sesleri.Hızlıca kilidi sokup içeri girdi.Başta gördüğü şey dağılmış olan karısıydı.Koşarak yanına gidip omuzlarından tuttu.

"İyi misin?"

"Siktir git metresinin yanına."

İlk defa Barış'a karşı küfür ediyordu Özge ama umrunda değildi.Barış'ın yaptıkları karşısında bu küfür hiç bile kalırdı.

Barış'ı itekleyip ayağa kalktı Özge.Göz yaşlarını sildi ve hızlıca yatak odasına geçip kapıyı kilitleyip yere çöktü.Barış bir şeyleri yere atıp kırıyordu. Hıçkırıklarını ve göz yaşlarını susturmaya çalışsa da nafileydi.
Susmayacaklardı.

ve o gün kadın,
aldatıldığı için değil,
onu o kadar çok sevdiği için paramparça olmuştu.