aldatılmak | barıs alper yılmaz

d ö r t

"Benden boşanacak mısın?"dedi sessizce Barış.

Artık sessizliği bulmuşlardı. Dizginlemişti Özge.

Sinirle bir kahkaha patlattım.Nefretle ona baktım.

"Sence oturup senin beni metresin ile aldatmanı mı izleyeceğim?"Barış hemen homurdanıp araya girdi.

"Aldatmadım ben seni."

"Ben aldattım zaten seni değil mi Barış?"
diyerek bağırdım.

"Bağırma Özge."

"Özge'm gitti Özge olduk vay be Barış vay be."diyerek kahkaha attım.

"Ne istiyorsun benden anlayamıyorum?"

"Aptalsın cidden."

Emin olmuştu Özge artık Barış'ın salak olduğuna.

"Boşanacağım senden."dedim tek nefeste.

"Boşanmayacaksın,ben seni çok seviyorum."yanıma gelip oturdu. Avuçlarımı elleri arasına aldı.

Özge bir hışımla elini elinden çekti ve yanından kalktı.Tiksiniyordu Barış'tan artık.

"Uyuyalım mı?"

Barış'ın bu soru karşısında kafasını iki yana salladı.

"Bir de istersen beraber duş alalım,ne dersin?"

"Olur."

Özge fazla dayanamadı ve Barış'a tokat attı.Barış savruldu.

"Bu attığım dayağıda haketmiyorsun işte de insanlık namına."

Özge eşyalarını küçük bir kıyafet çantasına toplayıp aşağı indi.

"Nereye gidiyorsun?"

"Sanane umrunda mıyım?"

"Umrumdasın tabiki."

Telefonuma gelen mesajlara kaydı gözlerim,bilinmeyen bir numaradan geliyordu.Sohbete girdiğim gibi kahkaha tufanına tutulmuştum.Gözlerimi mesajdan alıp Barış'a verdim.

"Şimdi ben gidiyorum ya hani sende metresinin yanına git özlemiştir.Mesaj atıyor bana hatta."diyerek telefonu gösterip salladım.

Kısaca bir gülümseme atıp evden çıktım.

Barış arkamdan gelsede artık nafileydi.
Beni kaybetmişti o.