პროლოგი.

2.4K 80 14
                                    


"საქმე იმაშია, რომ შენ არც არასდროს გყვარებივარ" ‐მშვიდი ტონით მივუბრუნდი.

არ ველოდი...
მთელი სიჩქარით ჩემსკენ წამოვიდა, ცალი ხელი კისერზე მომხვია მეორე კი წელზე.
ბაგეებზე დამეწაფა, ნაზად, ტკბილად მაკოცა, ჯერ კიდევ ერთ ადგილას გაშეშებული ვიდექი და ჩემს წინ მდგომ, ჩემ შუბლზე მიყრდნობილ ბიჭს ვუცქერდი..

"აღარასდროს.
გესმის? აღარასდროს
არ გაბედო და ჩემს გრძნობებში ეჭვი არ შეიტანო." ‐თქვა თუ არა უკან მოუხედავად დატოვა იქაურობა.

დამტოვა, გულ აჩქარებული.
თავში ათასი აზრი მერეოდა, ის დაბრუნდა, ექვსი წლის შემდეგ დაბრუნდა...
        
           

***

მალე.

მაცდური.Where stories live. Discover now