2.bölüm

0 0 0
                                    

Kitap kafede o kadar vakit geçirmişimki eve dönüs saatimin geldiğini fark ettim beni büyük bir cehennem bekliyor

Hemen eşyalarımı topladım ve koşmaya başladım koşabildiğim kadar koştum kalabalıkların insanların arasından bir motorsiklet gibi geçiyordum

Karşıdan karşıya geçerken hızlıca bir arabanın bana doğru geldiğini fark ettim araba son anda durmuştu ama ben arabaya takılip yere düsmüştüm

Arabadan inen üvey abim doruk 'tu ve baya sinirliydi hemen beni kaldırdı ve kollarının arasına almıştı beni ayağa kalkıcak halim yoktu beni kaldırmaya çalışıyordu ama bacaklarım çok ağrımıştı yorulmuştum

Doruk beni kucağına aldı ve arka koltuğa koydu

-kızım sen manyakmısın , salakmısın sağına soluna baksana zaten arabanım fireni bozuk zar zor durdurdum ya sana bir sey oldaydı ben napardım

-off haklısın özür dilerim

-bende özür dilerim ' de sen ne arıyon çarşıda okulda olman gerekmiyormu

-şeyy benn kitap kafeden kitap alıcaktım

-saçma sapan kitapların için okulu ektin yanii

-babama söyleme ne olurr

-bir şartım olur

-neyy

- eski sevgilimi biliyom dimi banu iste onun telefonunu bana getireckesin

-hırsızlık yapamam

-ozaman dayak yersin

-tamam

Banunun olduğu eve gidiyorduk banunun evi giriş kattı ve camının önüne geldik

-merak etme kenar sokak burası kamera felan yok burda

Eldiven taktım ve kocaman kapşonumu kafama geçirdim ağzımı abimin bulduğu bir kumaş parçasıyla kapatmıştım

Ve camdan atladım bu kızın telefonu nerdeydi öncelikle yavaşça çekmeceyi açtım ve telefonunu saklamış defterin altına annesi telefonu arıyordu

Hemen kaçtım ve camdan atladım

Doruk elimi tuttu ve hızlıca kaçtık kimse fark etmedi ama balkonda oturan kadın koştuğumuzu fark etti dahada hızlı koştuk ve izimizi kaybettirdik

Doruk bana sarıldı ve kapşonumu açtı ağzımdaki kumaşı da ben çıkarttım

-aslansın be kizım sen hahaa

- telefonu nasıl açıcan

-o kolay arkadaşa açtırırım

Doruk beni eve bırakmıştı ama okul kıyafetlerimi geri giymeyi unutmuşum

Elim titreyrek zile basmıştım ve kapıyı berna açmıştı

-bu üstünün hali ne senin pasaklı

-ders bedendiii

- üstünün halii ne dedimm

-düştüm

Berna gülmeye basladı ve bana o küçümseyici bir bakış attı

- daha yolda yürümesini bile becemiyorsun

Hemen üstümü değiştirdim ve sonunda koltuğa oturdum koşmaktan kalbim acımıştı nefes alamıyor gibiydim

Ve yine berna geldi ve rahatımı bozdu

Mavi ve yalnız Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin