Per Aspera Ad Astra~ Kenan YILDIZ❤️‍🔥

0.1

Instagram'da gezerken Kenan'ın hikayesini görünce gözlerimde kalplerle telefon ekranına bakakaldım. Spordan yeni çıkmış ve üstünde hiçbir şey olmayan bir halini paylaşmıştı. Dayanamadım ve hikayesine birkaç güzel ve edebi mesajla yanıt verdim.

av.rumeysayildiz: Kendini böyle paylaşırken benden izin aldın mı? Düşünüyorum da izin almadın.

av.rumeysayildiz: Galiba kendimi kaybediyorum şu tipe bak. Senin için ömrümü yakmaya hazırım be çocuk...

av.rumeysayildiz: Sen gel evlenelim de direkt ertesi gün nikah dairesine gitmeyen ne olsun.

av.rumeysayildiz: Ay düşünsene bu mesajları görüyormuşsun... Çok korkunç olurdu. Ben kendi kendime sana edebi bir şekilde yürüyorum. O yüzden sen bana hiç elleşme tamam mı aşkım?

av.rumeysayildiz: Ama cevap verirsen ve tanışırsak da güzel olabilir, ne dersin?

Kahkaha atıp mesaj kutusundan çıktım ve telefonu yatağıma fırlattım. Şuan YKS sınavına hazırlandığım için yoğun bir şekilde ders çalışıyordum. Çok nadiren telefonu elime alıyor onda da genellikle Kenan'a yürüyordum.

Kenan'a yürüdüğüm hesap benim priw hesabımdı. Normalde ne bir avukattım ne de soyadım Yıldız'dı. Kenan'a aşık olduğum için ve de avukat olmak istediğim için böyle bir kullanıcı adı seçmiştim. Bir nevi manifest gibi düşünebiliriz... (yazar bir şeyler deniyor)

Önümde duran matematik kitabıyla biraz daha cebelleştikten sonra annemin yemek hazır sesiyle derin bir iç çekip kitaba son kez bakıp sandalyeden kalktım.

Annemlerin bulunduğu yere geldiğimde yorgun bir gülümseme ile onlara baktım. Karşımda oturan anneannem üzgün bir şekilde bana baktı ve şöyle dedi:

"Kendini çok yoruyorsun. Sana bir şey olacak diye korkuyorum. Evet, bu mezun senen ama biraz dinlen ve kendine vakit ayır kuzum."

Anneannemin bu düşüncesi çok hoşuma gitmişti ama çalışmaktan başka çarem yoktu. Ben avukat olmak istiyordum ve istediğim şey için hiç durmadan çalışmam gerekiyordu. Babamın sırtına çok fazla yük olduğumu hissediyordum ve ona karşı vicdan azabı çekmemek için elimden geleni yapıyordum. Tam anneanneme cevap verecekken babam söze atladı.

"Geçen sene çalışmamasının bedelini ödüyor. Bırakın çalışsın yoksa kendini salıp çalışmayı bırakıyor." Dedi bana bakarak.

Derin bir iç çektim ve başımla babamı onayladım. O sırada annem konuşmaya başladı.

"Çocuk elinden geleni yapıyor. Biraz dinlenmek onun da hakkı. İlla hukuk okumak zorunda değil. Puanı yeten başka bir yere gider."

Anneme öfkeyle baktım. Beni savunmak istiyordu ama bu dediği şeyin beni kırdığının farkında değildi. Ben avukat olmak istiyordum, adaletsiz bu dünyada en azından biraz olsun adaleti sağlamak istiyordum ve onlar benim bu ideallerimi anlamak istemiyorlardı. Sesim titreyerek konuşmaya başladım.

"Her akşam aynı muhabbet. Beni rahatlatmak yerine benim yapamayacağımı düşünmeniz, benim motivasyonumu düşürüyor. Lütfen susun artık. LÜTFEN."

Ben böyle yükselince masadaki herkes sustu ve yemeklerini yemeye başladılar.

Yemek biter bitmez odama geçtim ve biraz kafa dinlemek için yatağıma uzandım. Telefonumu elime aldım ve Kenan'ın mesaj kısmına girip birazcık ona içimi döktüm.

av.rumeysayildiz: Neden düştüğüm bu çıkmazın içinden çıkamayacağımı hissediyorum? Herkes beni hafife alıyor. İnsanlar bana destek olmak isterlerken beni daha çok üzüyorlar ve bunu fark etmiyorlar.

av.rumeysayildiz: Bazen yaşamak çok zor geliyor. Hayatımda derslerden ve aile kavgalarından başka hiçbir şey yok. Her akşam yemekte benim yüzümden tartışmalarından ve beni düşünmeden konuşmalarından bıktım artık.

av.rumeysayildiz: Kimseyle konuşamıyorum, kimse beni dinlemiyor, bana yardım etmeye çalışmıyorlar. Oysaki ben herkese yardım etmek için bazen kendimden bile vazgeçiyorum. Bu hayat gerçekten yaşamaya değer değil.

av.rumeysayildiz: İyi ki varsın be Kenan'ım. En azından sana yazıp içimdekileri döküyorum ve rahatlıyorum. Sen bunları görmesen de bana çok büyük destek oluyorsun. Umarım bir gün seni canlı bir şekilde görme fırsatım olur.

Bu mesajı da attıktan sonra Instagram'dan çıktım aynı zamanda arkada çalan şarkının sesini açıp telefonu bıraktım ve gözlerimi kapattım. Şarkı dinlerken hayal kurmak her zaman bana iyi geliyordu. Şarkı sözleri ise şöyleydi:

Derinlere batmış taştan kalp
Sesi çıkmaz
Yapayalnız
Akşamüstü hep genciz
Gece gelir gemi batar
Viranelerde sofralar kurup çürük meyvelerle
Aşkına bomba çay çorba
Başımızda krallar yolumuza tükürür
Yakalayıp bi ucunu sal boşluğa
Çözülmeye hasret düğümün
Ne kralın tacı
Ne kısa günün kazancı
Garibin harcı
Acının ilacı
Acının ilacı
Kim kimin
Deli gözlerin
Bu iklimin sonu mu var
Zehir karışmış topraklar
Mühür vurmuşlar kalbine
Olancası bir tutam can
Dahası kof yarını yok
Garibin başında rüzgar
Halimizden yanan anlar
Kaderime kederime razıyım ederime
Gönlünü duy söyle dileğini
Bahçemiz olsun dilimizi yutsun
Bilen çözer elbet bir gün düğümleri... (şarkıyı medya kısmına ekledim. Dinlemek isteyenler dinleyebilir)

Birkaç kez bu şarkıyı dinleyip kendime geldikten sonra tekrar sandalyeme geçtim ve yarıda bıraktığım matematik testini bitirmek için odaklanmaya çalıştım.

Bir süre sonra...

Birkaç saat geçmişti ve artık programımda olan tüm derslerin sorularını eksiksiz bir şekilde çözmenin verdiği rahatlıkla sandalyede arkama yaslandım ve kollarımı kaldırıp hafifçe gerindim.

"Sen bu dünyanın görebileceği en iyi avukatlardan biri olacaksın kızım." Dedim kendi kendime. (Kendime olan güvenim şaka mı?)

Sonra başımı kaldırdım ve hayalim olan Dokuz Eylül Üniversitesinin resmine baktım. Bir gün oraya gidecektim. Bunu yapmak için çalışmıyor muydum zaten...

Öğretmenlerim gitmek istediğim üniversitenin fotoğrafını çalışma masamın olduğu yere asarsam beni çok güzel bir şekilde motive edeceğini söylemişlerdi. Bende onları dinledim ve o fotoğrafı oraya astım. Her akşam o fotoğrafa bakıp kendi kendime hayallere dalıyordum ve bu bazen bağımlılık yapıyordu.

Hızla kendime geldim ve gece rutinimi yapıp yattım. Erken uyumam gerekiyordu çünkü yarın sabah çok erken bir saatte deneme sınavım vardı. Eğer denemelere katılmazsam dershanenin müdürü de dahil olmak üzere tüm hocalar üstüme geliyordu.

Selamlarrrrr, size yeni bir kurguyla geldim. (Bu kurgu birazcık gerçekleri içeriyor olabilir...)

Diğer bölümde ne olmasını istersinizz?

Yazar için dua zinciri başlatabilir miyiz? O çok sevdiği Kenan'ını görebilmesi için...

Yarım saatte yazdığım için hiç umursamadan atacağım bir bölüm...