Chasing the Genuine Love

Chapter 26

"Do you have a hair tie?"

Napaangat ang tingin ko sa lalaking kaharap ko nang tanongin ako nito sa kalagitnaan ng pagkain ko. Gutom na gutom ako, bwisit na long quiz 'yon! Ang tagal natapos! E malamang long nga, di ba?

I twirled my fork in the spaghetti in front of me and took a bite. Zach was sitting across from me, magkaharap kami sa table, magkasamang kumakain. He paused for a moment and grabbed some tissues, smoothly wiping his lips even though they were already clean.

"Bakit mo natanong?" medyo napakunot ang noo ko sa kaniya. Aanhin niya ang hair tie kung wala naman siyang pag gagamitan nun?

"If you have one, give it to me. I'll tie your hair."

Napatigil ako sa pagkain. Doon ko narealize na dahil sa pagmamadali ko na parang may kalaban, hindi ko namalayan na humaharang at sumasagabal na pala ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha. Pero wala talaga akong pakialam dahil gutom ako kanina.

I put down my fork and spoon to check my bag. I bit my lower lip as I looked at him. "Nakalimutan kong dalhin," I admitted, feeling a bit embarassed.

He nodded. Bumalik siya sa pagkain at napansin ko na parang binibilisan na niya. Teka, ba't di ko alam na paunahan pala 'tong matapos. Ayokong mahuli no!

Kaya binilisan ko rin ang pagkain ko. Kahit hindi na kasya sa bibig ko, sumusubo pa rin ako.

Pero mabilis talaga siya dahil nauna na siyang natapos kaysa sa 'kin. Kaasar, ang dami ko pa namang spaghetti!

Bigla siyang tumayo kaya napakunot ang noo ko. "Wait, I'll be back."

He waved his hand and hurriedly went outside the cafeteria. Napaawang ang bibig ko. Walang hiya na lalaking 'to, saan siya pupunta? Kumakain pa 'yong tao!

I felt loneliness and annoyance at the same time. I continued eating, bawat subo ko ay nalulungkot ako. I harshly twirled my spaghetti around my fork and took a bite. I heaved a sigh. Bwisit naman! Stress na nga ako sa long quiz kanina dumagdag pa-

"Sorry if I took so long. I got you a hair tie."

I was startled when I heard his voice. Muntik ko pang mabitawan ang tinidor na hawak ko.

He was smiling widely and went behind me. All my hair suddenly rose up when he touch my head and gently gathered my hair, tying it neatly.

"Now you can eat without any distractions," he said as he faced me, smiling widely. Naiwan akong nakatulala, napahawak sa buhok ko na siyang itinali niya. God! He did just tie my hair!

Pulang-pula pa sa kamatis ang mukha ko dahil sa ginawa ni Zach. Thank God, I finished my food without being choke because of his drowning looks. Nakatingin ba naman sa 'kin hanggang sa matapos akong kumain!

"Nabusog ka ba?"

I saw him nodded, smiling. "Nakakabusog kang tignan."

Pasimple akong umirap kahit sa kaloob-looban ay kinikilig pati mga buto ng ante niyong malandi.

The next day, it was a normal school day for us again. Biruan kasama ang mga kaibigan, usap na may kasamang kilig with Zach at gaya ng dati, niyaya ko naman siya pagkatapos ng klase. May bagong bukas raw kasi na cafè roon at gusto kong ma-try. Syempre dapat kasama si Zach.

"Zach, tingnan mo 'to!" sabi ko at itinuturo ang isang espesyal na pang-partner na combo. "Try natin!" I laughed and playfully wink at him.

He put his hands inside his pockets and smirk. "Sure, I'd love to try it," he said, glancing at the menu.

He then looked at me, this time flashing a sexy smile. "But honestly, whatever we order, the moment is already because I'm with you," he leaned closer at me, making me gulp. Jusko. "You were like coffee, always warming me up and making my day better."