ထုံးစံအတိုင်း အရှေ့ဘက်ရိုးမ ဘက်မှ ရောင်နီမလာခင် စောစီးစွာနိုးသည်။ သို့ပေမဲ့ တစ်ရေးတမောမှ မျက်စေ့ကိုအနားမပေး မအိပ်ရသေး။
ရောင်နီမလာခင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်သည် မှောင်မိုက်နေဆဲမို့ အနည်းငယ်နေသာသလိုရှိသည်။ ငြမ်း ဒီနေ့တော့ အလင်းရောင်ကို မမြင်ချင်မိသေးတာကိုတော့ဝန်ခံရမည်။ နွမ်းလျလျခန္ဓာသည် ယခုမှကောင်းစွာဒုက္ခပေးလေပြီး။ နောက်ဆုံးလက်ကျန် အဖြူရောင်ဗူးလေးထဲမှ ဆေးတစ်လုံးကို ဘာအစာမှ မခံမိပဲ ရေနဲ့မျှောချလိုက်မိသည်။ ဒီဆေးတွေ က ငြမ်းရဲ့ခန္ဓာကို မထိန်းနိုင်တော့တဲ့ တစ်နေ့ကျရင်တော့ ငြမ်း ဝဋ်ကြွေးတွေ ကုန်ဆုံးမဲ့နေ့ရက်သို့ ရောက်လာမည်။
" ခင်ဗျားဆိုတဲ့ ဝဋ်ကြွေးနွံထဲ ငြမ်းရုန်းထွက်ခဲ့ပါရစေ "
>>>>>>>
"ဘာ "
"သေချာလား ပြန်ပြောစမ်း ဇဝါဖြူ ပြန်ရောက်နေတယ်ဟုတ်လား "
"မမှားနိုင်ဘူး အကိုကြီး ကျွန်တော်တို့ သေချာ မြင်ခဲ့တာဗျ "
စွန်ရဲမှ တွေးဆဆစဉ်းစားဟန်ဖြင့် ရှိနေလေသည်။
" ငါတို့ ရိုးမ ဘက်ကိုပြန်အချေချမယ် "
"ဗျာ အကိုကြီး "
"နသန် ကိုဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ "
" သူ့ပထွေးက ငါတို့ကို မျက်စေ့ထောင့်ထောက်ကြည့်နေတာ တစ်ချက်မှားတာနဲ့ ပွဲပြီးပြီး ၊ တခွင်လွှားဆိုတဲ့ကောင်လဲ မသေဘူး ငါ ရစရာရှိတာယူပြီးရင် ဒီနယ်ဘက်ကို ခြေမချတော့ဘူး "
"နားလည်ပါပြီး အကိုကြီး ပြင်ဆင်လိုက်ပါ့မယ် "
"ဇဝါဖြူ မင်းသတ္တိကိုတော့ လေးစားတယ် ၊ ပိုပြီးတောင် သဘောကျ သွားပြီး ဟား ဟား "
ဒီနေ့ သူတို့အကိုကြီးမျက်နှာသည်ပြုံးရွှင်နေဟန်ဖြင့် ပြင်ဆင်စရာရှိတာ ပြင်ဆင်ကာ ရိုးမဘက်ကို ပြန်အချေရပေအုံးမည်။
>>>>>>
ညက ခေါင်ရည်အရှိန်ကြောင့် မဟုတ်ပါပဲ ပျံလွှား ရင်ထဲမှ ခံစားချက်တို့ကိုဖွင့်ဟဝန်ခံမိသည်။ သို့ပေမဲ့ ပျံလွှားသိသည်။ ဇဝါဖြူ ပြန်ရောက်ကတည်းက အကြိုက်တွေ၊ အမူယာတွေကစ အခြားသူလို ပြောင်းလဲကုန်သည်။ ဇဝါဖြူကိုယ်တိုင် သူ့ကို လက်၌ချည်ပေးခဲ့သည့် ကျစ်ကြိုးလေးကို တမင်တကာ ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။ ပျံလွှားထင်သည့်အတိုင်း အံ့ဩဟန်၊ တို့ ပြမလာသည့် သူ က ထိုကြိုးကိုလဲ စိတ်မဝင်စားခဲ့ ။
YOU ARE READING
"မောင့် စံကားပန်း " ( Ongoing )
Romansမင်းအပေါ်မှာ ထားရှိတဲ့ ချစ်ခြင်းေမတ္တာေတွနဲ့ ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်ေတွထိ ချစ်ပေးနိုင်မလား.....။
