Taming the love and Time (Under Editing)

CHAPTER 35

Nang sabihin ko kay ethan na gusto ko ng umuwe ay agad niyang inayos ang sasakyan namin pabalik.

Nasa airport na kame pero tulala pa din ako hindi ko nga namalayan na nasa pilipinas na pala kame.

"I will bring you home first then tomorrow we will go to tita trisha hill-"

"No! I want to go there now." malamig na usal ko habang nakatanaw sa libo libong tao sa airport.

Hindi ko na siya narinig mag salita at inakbayan na lamang ako at hinaplos ng marahan ang balikat ko.

Ramdam ko ang mainit na likido sa gilid ng mata ko dahil hindi ko pa din matanggap na hindi ko na makikita ang nanay ko simula ngayon habang.... Buhay...

Nakasakay na ako sa sasakyam ni ethan habang nakatingin sa labas ng bintana ang hindi pa din nag sasalita.

Naramdaman ko ang kamay ni ethan na kinuha ang kamay kong nakapatanong sa hita ko.

Naramdaman ko ang masagana kong luha na tahimik na umaagos sa muka ko.

Ilang minuto pa at nakarating na kame kung nasaan si mama.

Andon lang ako sa loob ng sasakyan pinagmamasdan ang dalawang bilog na bulalak na may nakalagay na.... Condolence

Napatingin din ako doon sa isang parang log book sa gilid ng pinto ang nakasulat ang pangalang.

NATHALIE TRISHA VALDEZ

Napahagulgol ako ng makita ang nakasulat sa dulo ng pangalan niya.

It's my papa's surname....

Mama...

"you want to-"

Hindi ko na pinatapos si ethan at agad na binuksan ang pinto at lumabas ng sasakyan.

Paakyat na ako ng may biglang humawak sa kamay ko.

"Love always remember that it's not your fault -"

"Im okay.... E-ethan thank you." Saad ko sakanya at hinila ng marahan ang kamay ko at pumasok na sa loob.

Then ther i saw my mama coffin, i feel all the eyes of people looking at me when i start to walk towards her direction with full bloodshot eyes because of my nonstop crying pero isang sampal ang nagpatigil saakin ng isang hakbang na lang ay mahahawakan ko na ang kabaong ni mama buti na lang ay may nakasalo sa akin upang hindi ako tuluyang matumba sa sahig.

"Ang kapal ng muka!" bulyaw saakin ni Nathalia. "Anong karapatan mong pumunta sa burol ng NANAY KO kung matagal mo na siya kinalimutang nanay mo siya?" sigaw pa nito saakin.

"So-Sorry.... I-Im sorry... Sorry-"

Naputol ulit ang sasabihin ko ng sampalin niya pa ako ulit ng tuluyan na kong natumba sa sahig.

"What the? - nathalia your too much she lost her mother too-"

"Really ethan? Hindi nga niya kinilalang nanay ang sinasabi mong nanay niya!" sigaw pa din ni nathalia saakin.

Akala ko nung iniwan ako ni ethan yun yung pinaka nakakaawa kong sarili hindi pala- hindi pa pala.

Dahil for the first time of my life ngayon ko lang hinayaang may sumampal saakin na hindi ako lumaban.

Maybe because im so tired or it's just that ethan was right na sinisisi ko ang sarili ko na hindi ko man lang kinausap si mama before she died knowing na malala na ang sakit niya but i turn blind eye because of the pain that i feel when she left us.

"I-Ikaw... Ang laging bukang bibig niya... Kahit ako yung nasa tabi niya....bata palang ako ikaw na ang lagi kong naririnig sakanya."napaangat ako ng tingin sa sinabi niya" Kailangan ko bumalik ng pilipinas dahil graduation ng ate thalia mo.... Kailangan ko bumalik ng pilipinas dahil debu ng ate thalia mo.... Naku nanalo pala ang ate thalia mo kailangan ko siya puntahan... Walang ibang bukang bibig kundi ikaw! Akala mo ba minahal niya ako kahit ako ang pinili niya?"tanong nito saakin pero ngalngal lang ang naisagot ko sakanya." HINDI! DAHIL PALAGING IKAW SI THALIA SI THALIA.... NUNG NARINIG MO KAME SA POOL WHEN WHERE IN LAGUNA HINDI NA TINULOY NI MAMA YUN DAHIL SAYO! SHE SAW HOW YOUR PAPA PRECIOUS TO YOU SHE CAN'T DO MY PLAN BECAUSE SHE LOVES YOU MORE THAN SHE LOVE ME! HANGGANG SA NAKUHA KO SI ETHAN SAYO! BUT MAMA GET MAD AT ME DAHIL SINAKTAN KITA. YOU KNOW WHAT SHE TOLD ME? "tanong ulit nito saakin.