18 Seconds....
18 Minutes....
18 Hours....
18 Days....
18 Weeks....
18 Months....
18 Years....
Yes! 18 Years...
That was the last time i hug my mama....
I will come back i promise...
Always remember how much mama love you and your kuya...
Be strong always my thalia...
That was the last time i hug my mama, last i love you from her,last words from her...
18 years... before i found the forgiveness in my heart, i was late...
The person i want to forgive...
The person i want to explain her reason...
The person i love but i always denied it because of my pride...
Was... Gone
Tahimik pa din akong umiiyak sa puntod ni mama, pinapanood kung paano tabunan ang kabaong niya ng lupa.
That's it?
I thought im gonna see her again...
I thought im gonna hug her again...
I thought i got a chance to hear how much she love me and kuya...
I thought im gonna hear how proud she is to me...
But i was wrong....
"Hey! Let's go? Uulan-"
"I'm just gonna stay here... Mauna -"
"Okay... Just take your time love im here okay!" saad ni ethan at tahimik lang na naka akbay saakin at marahan na tinatapik ang balikat ko.
Buong burol ni mama ay hindi siya umalis sa tabi ko sinamahan niya ko sa pinaka madilim na kuwento ng buhay ko, he guide me in everything nanatili siya sa tabi ko mga bagay na di ko nagawa noon sakanya.
I look at him at mapait na ngumiti habang pinagmamasdan siyang nakapikit, bakas sa muka nito ang puyat at pagod.
"I love you" bigkas ko sakanya agad naman niya minulat ang mata niya at mataman akong tinitigan.
Marahan niya akong hinila at sinubsob ang muka sa dibdib niya, binaon ko naman ang muka ko at doon na binuhos ang luha ko.
Ang sakit pa din... Pero wala naman akong karapatan mag reklamo dahil deserve ko yun... Deserve ko ito!
Dahil masama akong anak... Sobrang tigas ng puso ko... Pinag kait ko sa sarili kong ina yung kapatawaran na deserve niya dahil naniwala ako-
Pinaniwala ko yung sarili kong ako yung pinaka nasaktan ng iwan niya kame.
"Cry.... Remember what i told you-"
"It's okay to cry.... C-Cry as long as Y-You want..." putol ko sa sinabi niya.
"Shhhh im here! I love you lia ko!" lalo akong napahagulgol ng marinig ko ang huli niyang binanggit.
"Ang galing galing ng lia ko! Proud sayo si mama palagi!"sinalubong ako ni mama ng isang mahigpit na yakap ng makababa ng stage.
Graduation ko ngayon ng kinder at nakatanggap ako ng award sa school.
"I love you lia ko!"
BINABASA MO ANG
Taming the love and Time (Under Editing)
General FictionIn this world how can we be sure na sacrifice everything to people we love are actually worth the pain? How can we be so sure na hindi masakit ang pagmamahal. Why we always blame the time sa tuwing nasasaktan? Why we always say to destiny na "ANG D...
