VICEION ONE SHOT STORY

Sa Kabila ng Bituin

🖇: A ONE SHOT STORY

Sa isang malamig na gabi sa Maynila, sa isang maliit na apartment sa Quezon City, naglalakad si Vice Ganda sa kanyang kwarto, habang ang kanyang mga mata'y nagluluksa. Nakatitig siya sa lumang larawan na nakasabit sa dingding — mga larawan ng mga masasayang alaala kasama ang mga kaibigang hindi na niya muling nakikita.

*Flashback:*

"Vice, bakit ka ba ganyan? Bakit mo sinusuong ang mga bagay na alam mong hindi ka tatanggapin ng lipunan?" sabi ni Ion, habang hawak ang kamay ni Vice, na tahimik na umiiyak sa ilalim ng puno ng acacia sa kanilang alma mater.

"Mahal, hindi ko na kaya. Pagod na ako sa panghuhusga, sa mga tingin ng iba," sagot ni Vice, habang hinahaplos ang mukha ni Ion.

"Kung pagod ka na, tayo na. Tayo na at maghanap ng bagong simula," sabay ngiti ni Ion, na puno ng pag-asa.

Ngunit sa kabila ng kanilang pangarap na makatakas sa mapanghusgang lipunan, alam ni Vice na hindi ganoon kadali ang lahat. Subalit, ang mga titig ng takot at pagod ay unti-unting napalitan ng determinasyon na pumili ng sarili nilang landas.

"Mamaya na ang lahat, Ion. Mamaya na," bulong ni Vice sa sarili habang tinatanggal ang singsing na simbolo ng kanilang pagmamahalan.

Sa gabi ng kanilang pag-alis, may huling tanong sa isip ni Vice: "Kaya bang tanggapin ng mundong ito ang tunay na pagmamahal namin?"

Sa pagdating sa kanilang bagong tahanan, ang Paris, sumalubong sa kanila ang malamig na simoy ng hangin at ang mga tanawin ng lungsod na puno ng kasaysayan at kagandahan. Sa loob ng maliit ngunit maayos na apartment na kanilang tinutuluyan, unti-unting nagsimulang maghilom ang mga sugat ng kanilang puso mula sa mga pinagdaanang pagsubok sa Pilipinas.

Sa unang gabi, habang naglalakad sila sa mga kalye ng Paris na sinasalubong ng mga ilaw ng Eiffel Tower, hindi mapigilan ni Vice na maantig sa kagandahan ng bagong lugar na kanilang tinitirhan. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, may bahagi pa rin ng kanyang puso na nananabik sa bayang iniwan nila — ang mga alaala, ang mga kaibigan, at ang mga simpleng bagay na kinalakihan.

"Hindi ba't maganda dito, Vice?" bulong ni Ion, na may ngiti sa kanyang mukha, habang tinitingnan ang kanyang kasintahan.

"Oo, mahal. Napakaganda," sagot ni Vice, na pilit na ngumingiti upang itago ang lungkot na nararamdaman.

Ngunit sa kabila ng bagong simula, hindi pa rin mawala sa kanilang isipan ang tanong: "Tatanggapin kaya tayo ng mundong ito ng buong-buo? Magiging masaya kaya tayo dito nang walang pag-aalinlangan?"

Sa unang pagkakataon sa kanilang buhay, sila ay malaya — malaya na mahalin ang isa't isa nang walang takot sa mga mata ng lipunan. Ngunit sa bawat hakbang, ang kanilang pagmamahalan ay pinalalakas ng bawat pagsubok na kanilang hinaharap.

At habang ang gabi'y unti-unting lumalim sa Paris, ang mga bituin ay patuloy na nagmamasid sa kanilang paglalakbay, handang sumaksi sa mga susunod na yugto ng kanilang kwento — isang kwento ng pag-ibig, pagtanggap, at paghahanap ng tunay na kaligayahan.

Sa oras na iyon, habang ang mga bituin ay tahimik na nagmamasid sa kanila mula sa kalangitan, tumungo sina Vice Ganda at Ion Perez sa paliparan ng Ninoy Aquino International Airport. Ang mga mata ni Vice ay puno ng lungkot at pangamba, habang si Ion ay puspusang nagtatago ng kanilang mga tiket at passport.

"Nararamdaman mo ba ang halaga ng mga ginagawa natin ngayon, Vice?" tanong ni Ion, na may halong kaba sa kanyang tinig.

Umiling si Vice, habang mahigpit na humawak sa kamay ni Ion. "Oo, mahal. Alam ko na ito ang tamang desisyon para sa atin," sagot niya, na pilit na ngumingiti upang itago ang kanyang takot.