barış
SEMIH
semih
efendim
barış
sey ben bugun
bulusalim mi
seni goreyim
semih
calisiyorum maalesef baris
biliyosun
barış
biliyorum 😞
bes dk gorsem de mi olmaz
azicik
cok ozledim
semih
isteyim
yapcak bi sey yok
barış
tamam
baska zaman ayarlariz o zaman 😞
[ görüldü, 15.05 ]
_
Sıkıntılı bir şekilde telefonunu koltuğa fırlatarak ayağa kalktı. Geçen gün görüşmelerine rağmen ayrıldıklarından beri sarışın oğlanın özlemiyle yanıp kavruluyordu Barış. Yanındayken bile özlüyordu, onunla olan hiçbir anın bitmemesini diliyordu. Elinde olsa bir saniye bile yanından ayrılmazdı. Ona böylesine kısa bir süre de nasıl bu kadar bağlandığını bilmiyordu fakat uzun zaman sonra kendini ilk defa yaşıyormuş gibi hissediyordu Barış. Aldığı her nefesin bir anlamı vardı artık, o da Semih'ti.
Evin havalanmasını için pencereleri açmış, açtığı pencerelerden birine yaslanarak sigarasını yakmıştı. Semih'in çakmağıyla yanmadığı zaman sigarası bile aynı tadı vermiyordu kendisine, onu ne ara hayatının merkezine böylesine yerleştirdiğini bilmiyordu ama şikayetçi değildi. Sarışınıyla ilgili olan hiçbir şey onu herhangi bir şekilde rahatsız edemezdi zaten. Geçen gece yaşadıklarını düşünerek sigarasından bir nefes çekti, soğuk havanın okşadığı buz gibi tenine rağmen sıcak olan duman ciğerlerine yol alırken Semih'in düşüncesiyle doldu zihni.
Saçları gibi sarı olan kirpiklerinin örttüğü mavi gözlerini, kendisine bakmaya çekindiği zaman tatlı tatlı kaçırdığı bakışlarını düşündü. Kızaran kulaklarını, soğuktan ara sıra titreyen ve al al olmuş dudaklarını düşündü Barış. Tanıştıkları ilk gün çakmağını yakan parmaklarını, kendisine attığı ilk bakışı düşündü. Her şeyin başlangıcıydı o bakış. Semih o gün Barış'ın sigarasıyla birlikte yüreğine de söndürmek istemeyeceği bir ateş düşürmüştü. İç geçirdi kendi kendine, ardından sigarasını söndürüp Ferdi'nin yanına doğru adımladı.
"Ferdi." Kıvırcık olan oturmuş kitaplığın en alt rafında duran kitaplarını düzenliyordu. Kendisi gibi o da yanına çöktü, bağdaş kurarak bakışlarını ona çevirdi. "Bir şey isteyeceğim senden." Cümlesini bitirmesiyle Ferdi'nin dudaklarından sesli bir nefes firar etmişti. "Ne var yine?" diye sordu beklediğinden sakin çıkan sesiyle.
"Semih'in çalıştığı yeri öğrenebilir misin Arda'dan? Sürpriz yapacağım ona." Semih'in ismi dökülürken ağzından dudakları kıvrılmıştı. İsmini söylemeyi bile çok seviyordu Barış.
"Hayır deme şansım var sanki." diye yanıtlamıştı Ferdi. Duyduğu cevapla tatmin olmuştu Barış, Ferdi'nin kendisine göz devirmesini görmezden gelerek ayağa kalkmış ve dolabına doğru ilerlemişti. Giyebileceği şeyleri çıkararak koltuğa dizerken kafasından bir şeyleri uydurmaya çalışıyordu.
"Öğrendin mi?" diye sordu Ferdi'ye.
"Cevap bekliyorum." demişti bıkkınlıkla. "Böyle bir iyiliğini hak etmiyorsun ama kıyamıyorum işte." diye de eklemişti.
Duyduklarıyla gülmüş, çantasını hazırlamıştı. Hala ne giyeceğine karar verememişti, sıkıntıyla oflayarak tekrardan Ferdi'ye döndü. "Ferdi ya," diyerek başladı sözüne. "Yardım et bana, ne giyeceğimi seçemiyorum." Bir şeyler deneyip duruyor, üstündekini beğenmeyince çıkarıp başka bir şey giyiyordu ama hiçbiri yeterince iyi gelmemişti kendisine.
