why? // chanmin

0.9

Uzun geçen araba yolculuğundan sonra varmıştık yurda. Chan'ın arabası daha hızlı gelmişti sanırım bizimkisinden çünkü arabaları çoktan gelmişti

Herkesle vedalaşıp odaya doğru yürümeye başladım. Ayaklarım ters ters gidiyordu, istemiyordum onunla aynı odada olmayı. Hakkı bile yokken bana karışması cidden aünir bozucu oluyordu.

Ben bunları düşünürken odanın kapısına çoktan varmıştım. Cebimdeki anahtarı çıkartıp yavaşça deliğe konumlandırıp sokup çevirdim.

Derin nefes alıp kapıyı açtım. Tamda karşımda Chan hyung vardı.

Ona bakmamaya çalışarak çantamı dolabıma bırakıp üstümü değiştirmek için lavaboya gidecekken Chan hyung bana seslendi.

"Seungmin" yavaşça ona döndüm. Ben ne kadar kaçmaya çalışsam da sürekli karşılaşmak artık beni bıktırmıştı. Her ne kadar beni terk etsede eski halini özlemiyor değildim. Herkes bizim asla ayrılmayacağımızdan bahsederdi eskiden. Şimdi ise iki yabancıydık

"Efendim hyung" Chan hyung ciddi  şekilde bana bakıyordu

"Bir daha tanımadığın insanlarla konuşma"

Alaycı şekilde nefes verdim "hah? Pardonda seni ilgilendirmiyor hyung. Ayrıca bana yardımcı oldu"

Chan hyung oturduğu sandalyeden kalkıp bana yaklaştı ona alttan bakıyordum

"Beni çok ilgilendiriyor seungmin"

Artık dayanamıyor, yüzüne bağırarak ondan nefret ettiğimi söylemek istiyordum ama kendimi tuttum

Alaylı şekilde gülümseyerek konuştum
"Sevgilim değil flörtüm değilsin haddini bil kiminle konuşup kime numaramı verdiğim seni ilgilendirmiyor. 2 yıl önce hayatımdab çıktığın gibi şimdide hayatımda olma"

Chan'ın ciddi yüzünden eser kalmamıştı
Üzgün bakıyordu. 'Orospu neye üzülüyor acaba' diye içimden geçirmeyide unutmamıştım

"Seungmin dinle beni"

"Seni dinleyecek birşeyim kalmadı hyung"

Lavaboya girip yüzümü yıkadım. Yoksa ağlamak üzereydim

Yanıma aldığım kıyafetleri giyer giymez lavabodan çıktım.

Ama karşımda Chan hyung yoktu

Belki dışarı çıkmıştır diye takmadan yatağıma girdim. Bugün cidden yorulmuştum.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

"Noluyo amına koyayım ya"

Siktiğimin telefonu uykumu bozmuştu. Daha güneş bile doğmamış kargalar bokunu yememiş ama minho hyung beni arıyordu

"Alo hyung sabahın bu saatinde ne oldu?"

Minho hyung'un sesi endişeli geliyordu

"Chan yanındamı"

Endişeyle ayağa kalktım bişey olmaması için içimden tanrıya yalvarsamda bunu dışarıya vurmanın sebebi yoktu

"Hayır nolduki? Ben yanınıza gelmiştir sanmıştım? İyimi?"

Minho sıkıntılı şekilde nefes verdi

"Hayır amına koyayım kimse ulaşamıyor"

Gözüm fal taşı gibi açılmıştı

"Hyung gidebileceği neresi var?"

"Dün gece kavga falan ettinizmi"

Aklıma dün gece yaşadığımız şeylerle siktir çektim