-OYUN İÇİNDE AŞK-

1.Yeni başlangıç

-Adel-

Güneş yavaş yavaş odamı aydınlatıyordu. Çok sinir bozucuydu sabah böyle uyanmak. Saate baktım. Yine geç kalıyordum.

Hızlıca yerimden kalktım. Banyoya geçtim. Elimi yüzümü yıkadım, dişimi fırçaladım. Saçımı tarayıp,üstümü giydim.

Koştura koştura evden çıktım. Bahçede duran motoruma atladım. Tam gaz sürdüğüm için rüzgar yüzüme çarpıyordu. Aldırış etmeden devam ettim.

Sonunda eğitim alanımıza gelmiştim. Geç kaldığımı biliyordum. Tam 8 dakika geç gelmiştim.

Motoru park ettim. Geç kaldığımda bunun bedelini öderdim genelde.

Alanın merkezine doğru yürürken Leroy'un sesini duydum.

"Adel yine ve yine geç kaldın. Biliyorsun her şeyin bir bedeli vardır" yürümeği durdurmadım.

"Biliyorum Leroy" dedim tam karşısında dikilerek.

Mavi gözlerine baktım dik dik. Aramızda bir adım mesafe vardı. Düz bir ses tonuyla konuşmağa başladı.

"Bu kez cezan çok farklı Adel. Ama hiç hoşlanmicaksın bu cezandan. Seni ve takımını en çok etkileyen cezan bu olucak."

Anlamsızca yüzünü izlemeğe devam ettim. Bir kaç saniye sonra konuşmağa başladım.

"Ne? Takımımdan kimse zarar göremez. Ben onların lideri olarak buna izin vermem!" Yüksek sesimle bağırdım.

Arkasını döndü sırayla dizilmiş olan takımımın yanına gitti. İlk önce Atlasa baktı. Sonra Ela ve Berkaya baktı. Bişeyler düşünüyor gibiydi.

Konuşmağa başladı.
"Adel sen çok dayanıklısın. Ela gurupun neşesi. Berkay zekası. Ve Atlas gurupun huzuru"

Ne konuştuğunu anlamıyordum. Yada anlamak istemiyordum.

"Ee yani? Ne anlatmak istiyorsun sen şimdi?"

"Gurupa bir güç lazım ve ben sizin gurupa yeni birisini alıcam"

Hayır bu olamazdı. Biz 4 kişiydik. Böyle devam edicektik. Kimseyi istemiyorduk. Peki durduk yere böyle düşünmesinin sebebi neydi?

"Neden? Bana sormadan bunu nasıl yaparsın. Ne ben nede diğerleri yeni üye istemiyoruz. Bu saçmalıktan başka bir şey değil Lorey" net çıkan sesimle tekrar bağırdım.

"Bu güne kadar hiç bir emirimi yapmadın. Bu kadarı fazla. Ayrıca bu bir emir değil ceza. Konu tartışmaya kapalı!"

"Peki. Ama ben ne istersem onu yapıcak. Diğerlerinden bir farkı olmicak benim için. Duydunmu?"

Başını ağır ağır aşağı yukarı salladı.
"Siz birlikte oturduğunuz eve geçin. Bende yeni üyeyi alıp gelicem" dedi.

Bir şey söylemeden bizimkilere baktım.
"Hadi gidelim."

Birlikte motorlara doğru yürüdük. Motorumun önünde durduğumda Atlas konuşmağa başladı.

"Gerçekten onu kabul etmicez değil mi? Biz bize yeteriz. Yeni birine gerek yok ki." dedi ve bana baktı.

"Edicez,kabul edicem. Bu benim cezam. Eğer bu bir emir olsaydı asla yapmazdım ama biliyorsun ceza konusunda ona karşı gelmem. Biliyorum bana kızgınsınız. Özür dilerim" sözlere baskı yaparak konuştum ve bu onları germişti.