Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saat sabahın beşiydi ama ben hala uyuyamamıştım, Barışla ayrılığımızın üstünden üç gün geçmişti ama ne bana yazmış ne beni aramıştı.
Eski Barış olsa kapıma dayanır beni bırakmazdı ama ne o eski Barıştı ne de ben eski Nil'dim.
Uyuyamıyor, yemek yiyemiyordum. Sadece bütün gün evde oturup boş boş televizyona bakıyordum. Burcu beni dışarı çağırdığında gidesim gelmiyordu telefonum ise nerde bilmiyordum, büyük ihtimalle şarjı bitmiş kapanmıştı.
Kumandayı alıp rastgele bi kanal açtığımda birden televizyonda beni, Barışı ve Ziyech'i gördüm. Hızla televizyonun sesini açtığımda duyduklarımla şok oldum.
Ziyech ve benim sarıldığımız an sosyal medyaya düşmüş o da yetmemiş gibi magazin sayfalarında boy boy haberlerimiz yapılmıştı, şimdi ise Barışı aldattığımı düşünüyorlardı.
Tekrar gözlerim dolduğunda ne yapacağımı bilememiştim, her şey mükemmel ilerliyor gibi şimdi de bu çıkmıştı, herkes beni iki adamı aynı anda idare eden kadın olarak biliyordu.
Ne yapacağımı bilmiyordum, koltuğa uzanıp gözlerimi kapattığımda uyuya kaldım.
Barıştan...
Evde oturmuş içkimi yudumluyordum, Nil'in beni terk edişinin 3'ünü günüydü, ne onu arayabilecek ne e kapısına dayanabilcek cesarette değildim.
Beni aldatmadığını biliyordum ama şu son günlerde kafam o kadar yerinde değildi ki, onu orda Ziyech ile sarılırken görünce film kopmuştu bende.
Şimdi ise yediğim boku nasıl temizliyeceğim bilmiyordum. İşlerinin düzgün ilerlemediğini bile bilmiyordum onu o kadar görmemişim ki bu onu daha fazla incitmişti.
Kapı çaldığında oflayarak ayağa kalkıp kapıya gittim, kimdi ki bu şimdi? Kapıyı açtığımda Kerem ve Yunusu görmüştüm gözlerimi devirip salona geri döndüm. Son üç gündür yaptıkları gibi yine beni azarlamaya gelmişlerdi.
Kendimi koltuğa attığım gibi salona girip önümde durdular. " Barış bu halin ne? 2 gündür antrenmana gelmiyorsun Okan Hoca köpürüyor resmen!" Diye bağırdığında Kerem yüzümü buruşturdum, hiç antreman çekecek halde değildim.
"Başım ağrıyor amına koyayım! Bi susun Allah için." Diye homurdandım. Yunus elimdeki içkiyi ve masanın üstündeki şişeleri alıp mutfağa gittiğinde yerimden bile kalkamadım, bok gibiydim. Daha doğrusu Nil'sizdim.
Kerem gelip yanıma oturdu, şimdi sabaha kadar konuşurdu "Bak abicim bu kadar mutsuzsan gidip kızın gönlünü al barış amına koyayım burda dana gibi yatıp sabaha kadar içmekle sen bu kızı gün geçtikçe daha çok kaybediceksin." Dediğinde haklı olduğunu biliyordum ama kapısına gidecek yüzüm yoktu.
"Ben bilmiyor muyum kendimi affettirmeyi, bu Nil'i kaçıncı kırışım bilmiyorum artık kapısına gidecek yüzüm kalmadı, bana iki gündür tanıdığı adamın onu nasıl mutlu ettiğini ama benim altı ay boyunca ona bir kere bile tebessüm ettirmediğimi söyledi, nasıl ağırıma gitti biliyor musun. İşin kötü yanı lanet olsun ki haklı olması." Dediğimde gözlerim dolmuştu neredeyse ağlayacaktım.
Kerem ve Yunus ise ne diyeceklerini bilemiyorlardı, haklılar belki de artık geri dönüşü yoktur.
Nil'den devam...
Önümde duran koca stada baktım, buraya gelmeli miydim bilmiyorum ama artık bir şeyleri aşmam gerekiyordu.
Stada girdiğimde hemen koridorun karşısında Ziyech'i gördüm.
Gülümseyerek yanıma ulaştığında birbirimize sarıldık, "Naber Nil." Dediğinde gülümsemiştim " İyi Ziyech her zaman ki gibiyim sen nasılsın."
"İyiyim bende işte maçlar var onlara hazırlanıyoruz, klasik futbolcu hayatı yani." Dediğinde aklıma Barış gelmişti, eğer burda bizi böyle görürse bir sorun çıkartır mıydı acaba?
" Bende bu forma tanıtımı için geldim kabul edildim yani, sana tekrar teşekkür etmek istedim." Dediğimde yüzünde güller açmıştı, çok nazik bir adamdı.
"Ne demek lafı bile olmaz hem biz arkadaşız sonuçta bir dahakine benim sana işim düşer." Dediğinde kıkırdadım, arkadaş olduğumuzu dile getirmesi beni rahatlatmıştı.
"Şey bana o zaman nereye gideceğimi gösterir misin? Malum burası epey büyük." Dediğimde başını salladı. "Takip et beni."
...
Selamm biliyorum bayadır yokum ama tekrar döndüm yeni bölümleri yavaş yavaş atacağım
